Εκδήλωση από τους Αγανακτισμένους στην Πλατεία Σαπφούς - Δελτίο Αντι-πληροφόρησης

ΔΕΛΤΙΟ ΑΝΤΙ-ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΩΝ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ

Η δωσίλογη στο διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο κυβέρνηση, έχοντας εξασφαλίσει την υποστήριξη των μεγάλων καναλιών, διαδίδει στον λαό τα προπαγανδιστικά της ψέματα γύρω από την κρίση. Εδώ απαντάμε σε τέσσερα από αυτά τα ψέματα:

Πρώτο ψέμα: «Αν δεν πάρουμε τις δόσεις των δανείων δεν θα πληρωθούν μισθοί και συντάξεις».

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Από την Έκθεση του Προϋπολογισμού του 2011 προκύπτει ότι ο δανειοδοτικός μηχανισμός στήριξης συνεισφέρει για το 2011 συνολικά (μαζί με τις μεταφορές δόσεων από το 2010) 46,5 δις. Από αυτά, τα 2,5 δις χρηματοδοτούν το ταμείο χρηματοπιστωτικής σταθερότητας (αφορά καθαρά τις τράπεζες). Τα υπόλοιπα 44 δις. πηγαίνουν ΟΛΑ στα τοκοχρεολύσια του μεσομακροπρόθεσμου δανεισμού (28,1 χρεολύσια + 15,9 τόκοι). Δηλαδή, ο προϋπολογισμός του 2011 μας λέει ότι ούτε ένα ευρώ δεν διατίθεται σε εσωτερικές δαπάνες! Ούτε ένα ευρώ δεν πηγαίνει σε μισθούς και συντάξεις!

Δεύτερο ψέμα: «Το πρωτογενές έλλειμμα της χώρας δεν επιτρέπει την πληρωμή μισθών και συντάξεων, ασφάλισης, περίθαλψης, εκπαίδευσης, κοινωνικής προστασίας και λειτουργικών δαπανών».

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Πριν τις περικοπές, τα συνολικά έσοδα του κράτους (κυρίως μέσω φορολογίας) ήταν 53 δις. Οι δαπάνες μισθών και συντάξεων ήταν 21 δις. Το 2010 το πρωτογενές έλλειμμα (δηλαδή η διαφορά δημοσίων δαπανών και εσόδων όταν αφαιρεθούν οι τόκοι των δανείων) ήταν  6-7 δις. Αυτό το έλλειμμα είναι εξαιρετικά μικρό (λιγότερο από 4% του ΑΕΠ) σε σύγκριση με άλλες χώρες και καλύπτεται εύκολα με εξορθολογισμό των κρατικών δαπανών,. Δηλαδή με μέτρα όπως: η κατάργηση των μυστικών κονδυλίων των υπουργείων, η δραστική μείωση των κρατικών προμηθειών που τώρα είναι το 4-6% του ΑΕΠ, ώστε να φτάσουν στον ευρωπαϊκό μέσο όρο (2% του ΑΕΠ), η περικοπή των εξωτερικών συμβάσεων του δημοσίου και η αξιοποίηση του δικού του προσωπικού, η κατάργηση των χρηματοδοτήσεων σε κόμματα, ιδρύματα και ΜΚΟ, η κατάργηση των «ανεξάρτητων αρχών», η αναθεώρηση των συμβάσεων του δημόσιου τομέα (π.χ. Siemens) και η κατάργηση των υπερωριών στον δημόσιο τομέα.

Τρίτο ψέμα: «Η χώρα υποχρεούται ηθικά και συμβατικά να ανταποκριθεί πλήρως στις δανειακές της υποχρεώσεις απέναντι στους πιστωτές της».

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Το ηθικό επιχείρημα για την αποπληρωμή του χρέους είναι αυταπόδεικτα έωλο, αφού το ελληνικό χρέος έγινε ήδη αντικείμενο τεράστιας κερδοσκοπίας, δηλαδή αγοράστηκε και πουλήθηκε  επανειλημμένα από κερδοσκόπους με σκοπό να βγουν όλοι κερδισμένοι σε βάρος του ελληνικού λαού. Αυτή η κερδοσκοπική επιχείρηση σε βάρος του ελληνικού λαού στη διεθνή οικονομική γλώσσα  ονομάζεται «απεχθές χρέος» και είναι ακριβώς ο ίδιος λόγος για τον οποίο η Αμερική το 2002 διέγραψε τεράστιο μέρος του χρέους του Ιράκ. Ενδεικτικά, την τελευταία δεκαετία το ελληνικό δημόσιο πλήρωσε συνολικά σε εξυπηρέτηση δανείων πάνω από 450 δις και δανείστηκε εκ νέου σχεδόν 486 δις. Απ’ αυτόν τον νέο δανεισμό μόλις το 3,1% πήγε στην κάλυψη του δημοσιονομικού ελλείμματος. Όλα τα υπόλοιπα πήγαν στην αναχρηματοδότηση του δημόσιου χρέους. Όσο για τη συμβατική υποχρέωση αποπληρωμής του χρέους, υπάρχει πολύ πρόσφατη απόφαση του ΟΗΕ που υπογραμμίζει ότι μπροστά στο δίλημμα «αφενός εξαθλίωση ενός λαού και πληρωμή χρεών σε ιδιώτες και αφετέρου σωτηρία ενός λαού και άρνηση πληρωμής», μία κυβέρνηση οφείλει να επιλέξει το δεύτερο!

Τέταρτο ψέμα: «Δεν υπάρχει άλλος δρόμος εκτός από τη συνεπή αποπληρωμή του δημόσιου χρέους».

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Χαρακτηριστικό του μεγάλου (και υποτακτικού) ψεύτη είναι να εμφανίζει ότι ποτέ δεν υπάρχουν άλλες λύσεις πέρα από αυτή που ο ίδιος προτείνει. Στην πραγματικότητα όμως η ελληνική κοινωνία έχει εναλλακτικές τις οποίες η κυβέρνηση και οι προπαγανδιστικοί της μηχανισμοί αποκρύπτουν επιμελώς. Αναφέρουμε ενδεικτικά δύο από αυτές. Η μια είναι η αναδιαπραγμάτευση του χρέους με διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του (αυτού που κατέχουν τράπεζες, ασφαλιστικές εταιρίες κλπ.), πάγωμα της πληρωμής τόκων για 5-7 χρόνια, μείωση επιτοκίων και επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής για το τμήμα του χρέους που κρατούν τα ασφαλιστικά ταμεία και οι μικροί αποταμιευτές και έξοδος από την ευρωζώνη. Μια άλλη εναλλακτική είναι αναδιαπραγμάτευση του χρέους σε ευρωπαϊκό επίπεδο χωρίς νέα μνημόνια και νέα βάρη στους εργαζόμενους, αλλά με επιλεκτική διαγραφή μέρους του χρέους και διεκδίκηση απευθείας χαμηλότοκου δανεισμού από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Σε κάθε περίπτωση, απαιτείται ταυτόχρονα καταπολέμηση των αιτιών που οδήγησαν στο χρέος: Δίκαιο φορολογικό σύστημα με επίπεδο άμεσων φόρων τουλάχιστον στον μέσο όρο της Ευρώπης, αναδιανομή εισοδήματος υπέρ των λαϊκών τάξεων, κοινωνική προστασία, μείωση υπέρογκων στρατιωτικών και άλλων αντιπαραγωγικών δαπανών, αύξηση της απασχόλησης, στήριξη της κοινωνικής ασφάλισης και παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.

Έτσι κι αλλιώς, εναλλακτικές υπάρχουν, απλώς ΕΜΕΙΣ που ζητάμε οι διαφορετικές προτάσεις να συζητηθούν ανοιχτά μέσα στην κοινωνία κατηγορούμαστε ότι επιδιώκουμε να φέρουμε τη χώρα στο χάος. Ενώ ΑΥΤΟΙ που επιβάλλουν χωρίς συζήτηση και με κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα τη δική τους «μοναδική» λύση της υποτέλειας, του ξεπουλήματος του εθνικού πλούτου και της καταστροφής κάθε προοπτικής για τις νέες γενιές, ΑΥΤΟΙ  προβάλλονται ως καινούργιοι εθνοσωτήρες!