Επιστολή στον πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου από τον Απόστολο Αναγνώστου
Χρόνος ανάγνωσης :
4' Ο Απόστολος Αναγνώστου αν και συνταξιούχος είναι ένας μάχιμος εκπαιδευτικός. Αγωνίζεται μαζί με όλους τους κατοίκους του Λισβορίου να μην κλείσει το σχολείο του χωριού τους. Όσοι γνωρίζουν το κ. Απόστολο θα ξέρουν τη μαχητικότητα του και την οξυδέρκεια. Η επιστολή του προς το πρωθυπουργό δεν είναι επιστολή πυροτέχνημα, είναι επιστολή ουσίας! Με επιχειρήματα και όχι κραυγές.
Αναλυτικά η επιστολή:Κύριε Πρωθυπουργέ.
Πήρα το θάρρος να σας γράψω αυτή την επιστολή παρ’ ότι γνωρίζω το πλήθος των προβλημάτων που αντιμετωπίζετε και τις λύσεις που καλείσθε να δίνετε σε ημερήσια βάση, εσείς και οι συνεργάτες σας.
Αλλά τα προβλήματα των απλών πολιτών, ειδικά της υπαίθρου, σε πάρα πολλές περιπτώσεις υπερβαίνουν τα πράγματι μεγάλα και γενικά προβλήματα για τα οποία αγωνίζεσθε.
Είμαι συνταξιούχος Λυκειάρχης και κατοικώ σε ένα ωραίο, μικρό χωριό της Λέσβου, το Λισβόρι. Με σημερινό πληθυσμό 500 περίπου κατοίκους.
Ύστερα από 36 χρόνια στη Μέση εκπαίδευση σε διάφορα μέρη της χώρας, πρώτα στη Λέσβο και μετά στον Πειραιά και τελευταία στην Αθήνα, στην Κυψέλη, στο 30ο Λύκειο, προτίμησα να ζήσω μετά τη συνταξιοδότησή μου στο χωριό, όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα.
Στην προσπάθεια σας να αναδιοργανώσετε το κράτος και να περιορίσετε τις δημόσιες δαπάνες,, μεταξύ των άλλων καταργείτε και ορισμένα Δημοτικά σχολεία συγχωνεύοντας τα με άλλα.
Αυτό συμβαίνει και με το Δημοτικό Σχολείο του χωριού μου στο Λισβόρι.
Εδώ πρέπει να σας γνωστοποιήσω μερικά πράγματα.
Στο Δημοτικό Σχολείο αυτό, σήμερα φοιτούν 26 παιδιά, το Σεπτέμβριο θα είναι 29 και τα αμέσως επόμενα χρόνια θα φτάσουν τα 35.
Τα παιδιά αυτά από 6 έως 12 ετών θα μεταφέρονται στη κοντινότερη κωμόπολη τον Πολιχνίτο κάθε μέρα με λεωφορεία, για τα οποία δεν έχει μιλήσει ακόμα κανείς, σε απόσταση άνω τον 15 χιλιομ. με σκοπό ένα ακαθόριστο και αβέβαιο μέλλον και ίσως ένα ανύπαρκτο ή ελάχιστο όφελος για το κράτος.
Κύριε Πρωθυπουργέ.
Οι γονείς των παιδιών αυτών είναι νέοι άνθρωποι, δημιουργικοί και προοδευτικοί.
Εργάζονται και παράγουν επώνυμα προϊόντα γνωστά σ' όλη τη Λέσβο. Είναι το πλέον παραγωγικό χωριό του νησιού.
Στο Λισβόρι παράγονται επώνυμα προϊόντα εξαιρετικής και μοναδικής ποιότητας. Κρεμμύδια, ρεβίθια, κύμινο, σουσάμι, γλυκάνισο, απαραίτητο συστατικό του ούζου, όλων των γνωστών ποτοποιών της Λέσβου λάδι, σιτάρι…
Είναι το μοναδικό χωριό στο νησί που διαθέτει αλευρόμυλο για την άλεση του σιταριού.
Έχει δυο αρτοποιεία που φτιάχνουν αποκλειστικά σιταρένιο, παραδοσιακό ψωμί ολικής άλεσης.
Έχει σύγχρονο - παραδοσιακό τυροκομείο που λειτουργεί με π[προδιαγραφές Ε.Ε.
Σε μικρή απόσταση από το χωριό βρίσκονται οι ιαματικές πηγές Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου.
Στ Σκαμιούδι, τη σκάλα του Λισβορίου, όπου διαμένουν μόνιμα 7 μαθητές του Σχολείου μας, αρκετοί χωριανοί ασχολούνται επαγγελματικά με το ψάρεμα προμηθεύοντας με νόστιμο ψάρι του κόλπου Καλλονής, το χωριό χειμώνα, καλοκαίρι.
Εδώ βρίσκονται και 4-5 ταβερνάκια που προσφέρουν νόστιμο παραδοσιακό φαγητό, καθώς και 2 ξενοδοχεία για τους επισκέπτες του χωριού μας.
Αυτοί λοιπόν οι άνθρωποι όπως καταλαβαίνετε δεν μπορούν να ζουν με την απογοήτευση της υποβάθμισης και της απαξίωσης της περιφέρειας. Δεν μπορούν να αντέξουν τον φόβο της καθημερινής μετακίνησης των παιδιών τους.
Θα υποχρεωθούν να εγκαταλείψουν τις εργασίες τους και το χωριό τους, ακολουθώντας τα παιδιά τους με ότι αυτό συνεπάγεται.
Για τους γονείς αυτούς, ό,τι καθημερινά ακούνε από τα κανάλια έχουν δευτερεύουσα σημασία μπροστά στην ανατροπή αυτή που επιχειρείται και την ανατροφή και τη ζωή των παιδιών τους.
Συνεχώς μιλάνε οι πολιτικοί για ανάπτυξη. Τι ανάπτυξη όμως θα έχουμε όταν μαζευτούμε όλοι στις πόλεις; Αντί κατά τη γνώμη μου να δοθούν κίνητρα ώστε τα νέα ζευγάρια να παραμείνουν στα χωριά τους και να εγκατασταθούν και καινούρια, δημιουργούμε αντικίνητρα ώστε και αυτοί οι νέοι που ζουν και εργάζονται στο χωρία τα εγκαταλείψουν.
Κύριε πρωθυπουργέ.
Το σχολείο αυτό του Λισβορίου λειτουργεί από τα μέσα του 19ου αιώνα και επί τουρκοκρατίας μέχρι και το 1928 στεγαζόταν σε ένα κτίριο το οποίο έχει καταρρεύσει και σε κάποια άλλα σπίτια και μαγαζιά.
Το 1931 ο αείμνηστος παππούς σας, Γέρος της Δημοκρατίας, Γεώργιος Παπανδρέου, έθεσε το θεμέλιο λίθο ως Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων επί κυβερνήσεως Ελευθερίου Βενιζέλου. Στα θεμέλια αυτού του κτιρίου υπάρχει η μαρμάρινη πλάκα με το όνομα του παππού σας.
Θα είναι ειρωνεία της τύχης. Ο εγγονός Γεώργιος Παπανδρέου, εν αγνοία βέβαια να το κλείσει, υπακούοντας σε άστοχες και ακατανόητες εισηγήσεις.
Εδώ πρέπει να σας αναφέρω και ένα ιστορικό γεγονός που μαρτυρεί τη δημοκρατικότητα και τη λεβεντιά των ανθρώπων αυτών.
Το 1935 έγινε το καλπονοθευτικό δημοψήφισμα του Γ. Κονδύλη με το οποίο έγινε η παλιννόστηση της Βασιλείας και με ποσοστό 105%!
Στο μόνο χωριό στη Ελλάδα όταν το βράδυ των εκλογών όταν έγινε καταμέτρηση των ψήφων βρέθηκαν 400 ψηφοφόροι, τότε δεν ψήφιζαν οι γυναίκες, βρέθηκαν μόνο 13 ψήφοι υπέρ της βασιλείας. Τότε η σατυρική εφημερίδα της Μυτιλήνης «Ο Τρίβολος» έγραψε: «Το Λισβόρι, το Λισβόρι δε γυρίζει με το ζόρι».
Και όταν στις εκλογές μετά το δημοψήφισμα και προ της δικτατορίας του Μεταξά, ο Γεώργιος Παπανδρέου, υποψήφιος βουλευτής του κόμματος των Φιλελευθέρων έφθασε στην είσοδο του χωριού, ανεφώνησε στους κατοίκους του χωριού που τον υποδέχτηκαν: «Χαιρετίζομεν την ακρόπολιν της Δημοκρατίας».
Κύριε Πρωθυπουργέ.
Πιστεύω να βρείτε καιρό, 10 λεπτά και να διαβάσετε αυτά τα λόγια.
Παρακαλούμε. Στην καθημερινή μας αγωνία για τη ζωή, μη μας προσθέτετε και άλλη.
Απόστολος ΑναγνώστουΣυνταξιούχος εκπαιδευτικός- Λυκειάρχης.
__________________________________ η επιστολή δημοσιεύτηκε στο Ιστολόγιο του Λισβορίου http://lisvorion.blogspot.com/ 
