Λαϊκή Συσπείρωση Δυτικής Λέσβου: Η κήρυξη έκτακτης ανάγκης λόγω λειψυδρίας θα μπορούσε να αποφευχθεί – Οι 7 λύσεις που υποδείξαμε
Η απόφαση για την κήρυξη της Λέσβου σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης λόγω λειψυδρίας δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία. Είναι η φυσική κατάληξη χρόνιων επιλογών και παραλείψεων των αρμοδίων, οι οποίοι εγκατέλειψαν κρίσιμες υποδομές και σχέδια για τη διαχείριση του νερού στο νησί.
Η Λαϊκή Συσπείρωση Δυτικής Λέσβου, εδώ και 6 χρόνια προσπαθούσε να τεθεί το ζήτημα της ΔΕΥΑΛ στις συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου, με την δημοτική αρχή και τον δήμαρχο να αδιαφορούν, θεωρώντας ότι δεν είναι θέμα που άπτεται των αρμοδιοτήτων του δήμου. Μία δημοτική αρχή πρέπει να προβλέπει τα πιθανά προβλήματα που μπορεί να προκύψουν, αλλιώς ουσιαστικά είναι ανεπαρκής. Όταν μάλιστα επισημαίνεται συνεχώς ένα ζήτημα από την αντιπολίτευση και το αγνοεί, δεν είναι απλά ανεπάρκεια, αλλά πολιτική επιλογή.
Έχουμε επισημάνει επανειλημμένα ότι για οποιαδήποτε δραστηριότητα (κτηνοτροφία, τουρισμός, γεωργία κ.α.) το νερό είναι απαραίτητη προϋπόθεση. Η Λαϊκή Συσπείρωση έχει καταθέσει τεκμηριωμένες προτάσεις, απαιτώντας λύσεις που να υπηρετούν τις ανάγκες των δημοτών και την προστασία των φυσικών πόρων. Πιο συγκεκριμένα έχουμε θέσει τα παρακάτω αιτήματα σχετικά με το νερό:
1. Μελέτες μικρών φραγμάτων σε όλες τις δημοτικές ενότητες του Δήμου μας, με τα αντίστοιχα δίκτυα, ώστε να απαιτήσουμε τις ανάλογες χρηματοδοτήσεις για την υλοποίηση των έργων.
2. Να γίνουν άμεσα οι οποιεσδήποτε ενέργειες που απαιτούνται για την κατασκευή του φράγματος Σταυρού και τη λιμνοδεξαμενή Μάκρης Βασιλικών, καθώς υπάρχουν έτοιμες μελέτες εδώ και χρόνια από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης.
3. Επισκευή της λιμνοδεξαμενής Βαφειού Μολύβου, που εδώ και χρόνια έχει εγκαταλειφθεί και μπορεί να δώσει λύσεις στο πρόβλημα της ύδρευσης στην περιοχή Μολύβου-Πέτρας, ίσως και Στύψης. Νομίζουμε ότι όλοι μας θυμόμαστε τι έγινε πριν δυο (2) χρόνια στο Μόλυβο , στο τουριστικότερο μέρος του νησιού μας, που μεταφερόταν νερό με βυτία.
4. Στο φράγμα Ερεσού να δρομολογηθούν εργασίες καθαρισμού και συντήρησης.
5. Στο μικρό φράγμα Στύψης να γίνει δίκτυο για άμεση χρήση του από τους αγρότες της περιοχής.
6. Να προχωρήσει σε μελέτη η πρόταση-προμελέτη του καθηγητή Γεωλογίας Γεωργίου Κατσικάτσου για φράγμα Στενοκλείδι-Μικρή Λίμνη-Κουρούπης, ώστε να δοθεί μόνιμη λύση ύδρευσης-άρδευσης στην Δημοτική Ενότητα Πολιχνίτου.
7. Τέλος δεν πρέπει να ξεχνάμε πάγιες εργασίες όπως, υδρομάστευση πηγών-επισκευές δεξαμενών-καθαρισμός γεωτρήσεων-διάνοιξη καινούργιων-επέκταση δικτύου άρδευσης-ύδρευσης, βοηθούν και δίνουν λύσεις στο πρόβλημα της ύδρευσης-άρδευσης.
Σε όλα τα παραπάνω επισημάναμε ότι οι γεωτρήσεις είναι επικουρικές λύσεις και πρέπει να γίνουν σοβαρά έργα (που εδώ και 6 χρόνια δεν έγιναν). Τα έργα αυτά να σχεδιαστούν με γνώμονα τις ανάγκες των πολιτών για φθηνό νερό και όχι για να δοθούν προίκα στους ιδιώτες που θέλουν να βάλουν χέρι στην διαχείριση του νερού.
Η κήρυξη σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης δεν είναι «φυσικό φαινόμενο». Είναι αποτέλεσμα της πολιτικής που αντιμετωπίζει το νερό ως εμπόρευμα. Η λειψυδρία δεν μπορεί να είναι δικαιολογία για την ανυπαρξία έργων, αλλά αντίθετα θα πρέπει να είναι ο λόγος για να γίνουν άμεσα τα έργα για την ύδρευση και την άρδευση.
Με το πιστόλι στον κρόταφο και τελευταία στιγμή, δυστυχώς σοβαρές λύσεις δεν μπορούν να δοθούν. Και όταν συζητάμε για σοβαρές λύσεις, φυσικά δεν αναφερόμαστε στην κατασκευή εργοστασίων αφαλάτωσης, τα οποία είναι ενεργοβόρα, περιβαλλοντικά επιζήμια και οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην ιδιωτικοποίηση του νερού. Ιδιαίτερα σε ένα νησί που οι ανάγκες για νερό είναι λιγότερο από το 1% των βροχοπτώσεων που δέχεται.
