Με αφορμή τις κινητοποιήσεις στο Δημοτικό Σχολείο Παπάδου - Συμπεράσματα
Χρόνος ανάγνωσης :
6'Τα γεγονότα στο Δημοτικό Σχολείο Παπάδου όχι μόνο δεν είναι πρωτόγνωρα αλλά τέτοια παρόμοια συγκροτούν πλέον μια μόνιμη καθημερινότητα που τη ζουν όλα τα σχολεία, με διαφορετική ίσως ένταση κι έκταση σ’ όλες τις βαθμίδες της Εκπ/σης.
Η σύμπτυξη των δύο τμημάτων της Β΄ τάξης του Δημ. Σχολείου Παπάδου επιβλήθηκε ως επακόλουθο μιας δίμηνης απόσπασης Εκπ/κού από το σχολείο, που συνοδεύτηκε απ’ την πλήρη στήριξη της πλειοψηφίας του ΠΥΣΠΕ, παρά τις αρχικές του υποκριτικές αμφιταλαντεύσεις. Το δήθεν ενδιαφέρον του Υ.Σ. γύρω από ένα τμήμα με 26 παιδιά ήταν αποπροσανατολιστικό και επίπλαστο.
Κατά την επιστημονική άποψη του διδακτικού προσωπικού του σχολείου όχι μόνο θα έπρεπε από την αρχή της σχολικής χρονιάς να παραμείνει η τάξη χωρισμένη, αλλά να προβλεφθεί και η πρόσληψη για κάθε τμήμα της ενός Εκπ/κού παράλληλης στήριξης.
Με αφορμή λοιπόν τα γεγονότα στο Δημοτικό σχολείο Παπάδου και το αυτονόητο αίτημα γονιών και Εκπ/κών που αφορά στην ικανοποίηση των μορφωτικών αναγκών των παιδιών τους, αναδύθηκαν στην επιφάνεια κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων ορισμένα ζητήματα.
Μερικά είναι γνωστά και στους υπόλοιπους εργαζόμενους, σχεδόν σ’ όλους τους εργασιακούς χώρους και αφορούν όλη τη σχετική αποπροσανατολιστική επιχειρηματολογία εκ μέρους του πολιτικού προσωπικού των εφοπλιστών – μεγαλοεπιχειρηματιών – τραπεζιτών, για την ανάγκη θυσιών από το λαό, ενώ άλλα παρέμειναν στην αφάνεια και κρίνεται απαραίτητο να αναδειχτούν.
Η σχετική επιχειρηματολογία όπως εκφράστηκε από Στελέχη της Εκπ/σης (Δ/ντρια Εκπ/σης και Περ/κή Δ/ντρια) και από το Υπουργείο Παιδείας αφορούσε στη συναίνεση που πρέπει να δείχνουν γονείς και Εκπ/κοί στη μείωση των απαιτήσεών τους και τον περιορισμό της ικανοποίησης των μορφωτικών αναγκών των παιδιών τους, εν μέσω της κρίσης (που αποφεύγουν να πουν ότι είναι καπιταλιστική) και του χρέους.
Υποστηρίχτηκε ανερυθρίαστα ότι, αποτελεί πολυτέλεια η τοποθέτηση ενός επιπλέον Εκπ/κού, όταν την ίδια στιγμή ακόμα και για μαθητές της Γ΄ Λυκείου σε εξεταζόμενα μαθήματα στις πανελλαδικές υπάρχει αδυναμία κάλυψης σε διδακτικό προσωπικό.
Το πρώτο που έχουμε να παρατηρήσουμε είναι ότι, η επίκληση του χρέους και της κρίσης, η «έξοδος από το μνημόνιο» και τα λοιπά σχετικά δημιουργούν ένα αποπροσανατολιστικό μείγμα που επιχειρεί να συσκοτίσει και να κρύψει τους στρατηγικούς σχεδιασμούς του κεφαλαίου.
Αυτούς προσπαθούν και τα στελέχη της Εκπ/σης να αποκρύψουν, μ΄ αυτούς συμπλέουν τα αστικά κόμματα, αυτούς υπηρετούν ο καθένας απ’ το δικό του μετερίζι, αποκρύβοντας ότι, σύσσωμοι όλοι αναγνωρίζουν και φορτώνουν το χρέος της πλουτοκρατίας στον εργαζόμενο λαό που δεν το δημιούργησε κι ούτε ωφελήθηκε σε τίποτε από αυτό.
Ένα απλό παράδειγμα από τα εκατοντάδες παρόμοια που θα μπορούσαμε να παραθέσουμε είναι αρκετό για να δείξει τι σημαίνει ταξική πολιτική της οποίας θύμα είναι και οι μαθητές του Δημοτικού σχολείου Παπάδου. Το κόστος π.χ. για την κάλυψη αυτή τη στιγμή όλων των κενών σε Εκπ/κούς στην Α/βάθμια Εκπ/ση και στα δύο νησιά μας ( Λέσβο – Λήμνο) για έναν ολόκληρο χρόνο είναι ίσο με την επιδότηση που δικαιούται για ένα και μόνο δρομολόγιο η εταιρεία που εκτελεί την «απλησίαστη- πάμφθηνη» άγονη γραμμή που συνδέει τα νησιά μας με τη Βόρεια Ελλάδα.
Αυτή την ταξική πολιτική επιβάλλουν για λογαριασμό του ντόπιου κεφαλαίου. Οι καβγάδες για δήθεν «έξοδο» ή «κατάργηση» από το μνημόνιο, η «διαπραγμάτευση του χρέους» ή το αν θα εκλεγεί Πρόεδρος, ανάμεσα στη συγκυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση, καθώς και οι εκβιασμοί των Στελεχών της Εκπ/σης προς τους γονείς ότι δήθεν «υποκινούνται», είναι προκλητικοί, αποπροσανατολίζουν - κοροϊδεύουν το λαό και συσκοτίζουν τους στρατηγικούς σχεδιασμούς του κεφαλαίου.
Ρίχνουν όλοι τους συντονισμένα τη στάχτη που τους αναλογεί στα μάτια των γονιών και του λαού, γιατί γνωρίζουν ότι όλα τα κράτη–μέλη της Ε.Ε. πλέον υπάγονται σε μηχανισμούς διαρκών μνημονίων, ελέγχου και επιτήρησης, με βάση την ευρωενωσιακή νομοθεσία, άσχετα αν υπάρχει χρέος, μνημόνια ή Πρόεδρος.
Το Στελεχικό δυναμικό στην Εκπ/ση γνωρίζει άριστα τι πρέπει να κάνει, πώς να δράσει αλλά και τι μέλλον ετοιμάζεται για παιδιά μας.
Το δεύτερο στοιχείο που εντοπίζεται είναι ότι στην ίδια ρότα εξυπηρέτησης των αναγκών της καπιταλιστικής παραγωγής κινούνται και οι σχολικοί σύμβουλοι.
Αυτό επιβεβαιώνεται κι απ’ την παρέμβασή τους στο Δημ. Σχολείο Παπάδου αλλά και την καθημερινή τους παρέμβαση στα σχολεία.
Διευκολύνουν, δικαιολογούν και προωθούν την εκπ/κή πολιτική, θίγοντας βέβαια το γενικότερο κοινωνικό συμφέρον, εκλαϊκεύοντας αντιδραστικές παιδαγωγικές ιδέες που τις παρουσιάζουν σε ευρεία κλίμακα στην κοινωνία, στους γονείς και τις επιβάλλουν με διάφορους τρόπους όπως π.χ. με την αξιολόγηση μέσα στα σχολεία.
Για να υπηρετηθούν καλύτερα τα συμφέροντα και τα προνόμια των ντόπιων εφοπλιστών–τραπεζιτών–βιομηχάνων μεταφέρουν τις αντιδραστικές κατευθύνσεις όλων των αστικών παιδαγωγικών ρευμάτων εντός του σχολείου. Μετατρέπουν τις απαιτήσεις του κεφαλαίου, σε παιδαγωγικές κατηγορίες κι έννοιες που τις προπαγανδίζουν, πασπαλισμένες με μπόλικο «πλουραλισμό», στα σοκάκια της ενημέρωσης και της ενδοσχολικής κι όχι μόνο, επιμόρφωσης.
Αυτό είναι το κοινό πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούνται πλέον όλα τα Στελέχη της Εκπ/σης, μέσω των αστικών παιδαγωγικών ρευμάτων. Εξασφαλίζονται έτσι οι προϋποθέσεις για τον προστατευτικό ρόλο που πρέπει να έχει και η Εκπ/ση με την πλήρη στοίχισή της στις ανάγκες του καπιταλιστικού συστήματος. Οτιδήποτε αντιτίθεται σ’ αυτό ή βρίσκεται σε κατεύθυνση ριζικής αναδημιουργίας του ή και αντικατάστασής του, εξοβελίζεται ως παιδαγωγικά αναποτελεσματικό.
Αυτή την παιδαγωγική «ανεπάρκεια» επεδίωξε ανεπιτυχώς η εκπαιδευτική ηγεσία να ανακαλύψει στο πρόσωπο της Εκπαιδευτικού που διδάσκει στη συγκεκριμένη τάξη και να τη σερβίρει προς τους γονείς για κάθε «γόνιμη χρήση».
«Το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος», στην περίπτωσή μας η μπακαλική του πόσοι δάσκαλοι αναλογούν στους μαθητές, στόχος (που καταγράφεται και στο Σύμφωνο για το Ευρώ) που υλοποιείται μέσω της αξιολόγησης είναι «άγνωστος» για τα Στελέχη μας. Ας σταματήσουν επιτέλους να σφυρίζουν αδιάφορα.
Η αντιμετώπιση των πρόσφατων μαθητικών κινητοποιήσεων αλλά και των συγκεκριμένων στο Δημ. Σχολείο του Παπάδου δείχνει ότι, από τα πρώτα βιολιά της οικοδόμησης του «νέου σχολείου» είναι οι σχολικοί σύμβουλοι. Ο ρόλος τους είναι ιδιαίτερα νευραλγικός, αφού πρόκειται με το μαστίγιο ή το καρότο να εξασφαλίσουν οπωσδήποτε την αποτελεσματική προσαρμογή των νέων, ώστε διά βίου να είναι αποδοτικοί, φτηνοί κι ευέλικτοι για τις ανάγκες της αγοράς.
Η αντίληψη αυτή βέβαια της προσαρμογής, μεταφέρεται πλέον επιθετικά, υποχρεωτικά κι αναγκαστικά, ως η μόνη εντός του σχολείου παιδαγωγικά «ορθή» αντίληψη διαμόρφωσης της προσωπικότητας. Αυτό μεταφράζεται στην πράξη κι με έναν συνεχή καταιγισμό «καινοτομιών - προγραμμάτων» με στόχο έναν ταχύ κι βελτιωμένο υποβιβασμό της ύπαρξης του μαθητή ως ανθρώπου που καλείται ραφιναρισμένα και με επιστημονικοφανή τρόπο να διαπαιδαγωγείται απ’ τα γεννοφάσκια του, ώστε να προσαρμόζεται αποτελεσματικά στην καπιταλιστική ζούγκλα.
Τα κροκοδείλια δάκρυα που ρίχνουν για το bulling, οι συναινετικές παρεμβάσεις απορρόφησης των κραδασμών, όπως στο Δημ. Σχολείο Παπάδου, καθώς και οι φιέστες τους για τα δικαιώματα του παιδιού, αποτελούν το φερετζέ που κρύβει το αντιανθρωπιστικό περιεχόμενο της παιδαγωγικής που προτείνεται για πιστή εφαρμογή κι αυστηρό έλεγχο μέσω της αξιολόγησης.
Γι’ αυτό και οι σχολικοί σύμβουλοι είναι άξιοι προπαγανδιστές των δεξιοτήτων που οδηγούν στην «ατομική επιτυχία», θυσιάζοντας ταυτόχρονα στο βωμό των κερδών μιας χούφτας πλουτοκρατών, στοιχειώδεις ανθρώπινες ιδιότητες. Το κοινωνικοπολιτιστικό σύστημα, αυτό που είναι λειτουργικό κι αποδεκτό κρίνεται ταυτόχρονα και προωθείται και ως παιδαγωγικά αποτελεσματικό.
Το τρίτο στοιχείο που πρέπει να αναδειχτεί, αν και με τις παρεμβάσεις του Υπουργείου Παιδείας και των Στελεχών της Εκπ/σης προς το Δ/ντή του Δημοτικού Σχολείου Παπάδου βγήκε ξεκάθαρα στην επιφάνεια, είναι οι απαιτήσεις για το νέο αναβαθμισμένο ρόλο των Δ/ντών των σχολικών μονάδων, στα πλαίσια της οικοδόμησης του «νέου σχολείου».
Ο Δ/ντής -"manager" της αυτόνομης ανταγωνιστικής σχολικής μονάδας πρέπει να βρίσκεται σε ετοιμότητα, για να επιβάλλει ανά πάσα στιγμή ή με το αξιολογικό μαστίγιο ή με την πειθώ τις απαιτήσεις των εφοπλιστών και των συναφών τους φτωχών συγγενών.
Ο Δ/ντής του Παπάδου όπως και ο κάθε Δ/ντής οποιασδήποτε σχολικής μονάδας βρίσκεται επιτακτικά και συνέχεια μπροστά στο ίδιο δίλημμα.
Ή θα υιοθετήσει την ιδιότητα του δασκάλου και θα παλέψει μαζί με τους γονείς και τους Εκπ/κούς για δημόσιο σχολείο που θα υπηρετεί τις σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες των παιδιών του λαού μας ή θα υπονομεύσει το μέλλον τους συστρατευόμενος με Δ/ντές Εκπ/σης – Περιφερειακούς Δ/ντες και Σχολικούς Συμβούλους.
Παρόλο που ο Δ/ντης του Παπάδου ως τώρα επέλεξε το πρώτο, έγινε ξεκάθαρο σε γονείς κι Εκπ/κούς ότι κυβέρνηση και Στελέχη της Εκπ/σης υπέδειξαν στη συγκεκριμένη περίπτωση, αλλά και συνεχώς υποδεικνύουν, πιεστικά το δεύτερο.
Αυτό δεν αποτελεί πρωτοτυπία των εδώ στελεχών της Εκπ/σης, αλλά είναι ο ρόλος, όπως ακριβώς περιγράφεται προς εφαρμογή στις κατευθύνσεις του ΟΟΣΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Είναι ολοφάνερο πια στον καθένα με τι «οράματα» κι «ευαισθησίες» πρέπει να είναι προικισμένη η σχολική ηγεσία του «νέου κοινωνικού σχολείου» για να ανταποκριθεί στα «δύσκολα» καθήκοντά της.
Το τέταρτο στοιχείο αφορά τους γονείς και γενικότερα τους εργαζόμενους. Το ερώτημα που μπαίνει και που πρέπει να μας απασχολήσει είναι αν μέσα στο σημερινό σάπιο καπιταλιστικό σύστημα με τις νομοτέλειες που το διέπουν μπορεί να υπάρξει προοπτική που θα διευρύνει εργατικά και λαϊκά δικαιώματα;
Θα ήταν αφέλεια να πιστεύουμε κάτι τέτοιο.
Οφείλουμε να βγάλουμε συμπεράσματα γιατί χρέος του λαού μας και των εργαζόμενων είναι να βάλουμε στο «στόχαστρο » αυτούς που κρατούν τα κλειδιά της εξουσίας που δεν είναι άλλοι από αυτούς που κατέχουν τα μέσα παραγωγής.
Να βάζουμε εμπόδια στην προώθηση αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων και καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που πάντα θα βρίσκονται στην ατζέντα οποιασδήποτε απόχρωσης διακυβέρνησης, στα πλαίσια της αστικής εξουσίας.
Αυτοί στα χαρακώματά τους και μεις στα δικά μας.
Η δράση μας, οι αγώνες μας, η πάλη μας πρέπει να στοχεύει την τάξη εκείνων που με τόση επιμέλεια και φροντίδα έχουν αναλάβει κάποιοι που τους υπηρετούν να μας τους κρύβουν.
ΠΑΜΕ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΛΕΣΒΟΥ
