yle="text-align: justify; ">Γέμισε από ζωντάνια το πάρκο της Επάνω Σκάλας στο διήμερο του 38ου Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή, Παρασκευή 31 Αυγούστου και Σάββατο 1 Σεπτέμβρη.
Το 38ο Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή με το σύνθημα «Δίνε το χέρι σε όποιον σηκώνεται... Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία» προέκυψε μέσα από το σμίξιμο δύο πρωτοπόρων της επαναστατικής λογοτεχνίας, του Μπέρτολτ Μπρεχτ και του Μαξιμ Γκόρκι.
Το Φεστιβάλ ανέδειξε τους δύο δρόμους που ανοίγονται μπροστά στους άνεργους, τους νέους εργαζόμενους, τους σπουδαστές, τους μαθητές.
Η νέα γενιά ή θα υποταχθεί στα νέα μέτρα και στην εξαθλίωση της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ και θα ανέχεται την κοροϊδία του ΣΥΡΙΖΑ, ή μαζί με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ θα παλέψουν ώστε όχι μόνο να μην περάσουν τα μέτρα αλλά να έρθει σε ρήξη και σύγκρουση με τις πολιτικές που μας μαυρίζουν τη ζωή.
Μέσα από τις εκδηλώσεις του 38ου Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή, ο καθένας είχε την ευκαιρία να μάθει τι πραγματικά προτείνει το ΚΚΕ, ποια είναι η θέση του Κόμματος γύρω από το χαρακτήρα της κρίσης και τη διέξοδο από αυτήν, για τα μεγάλα λαϊκά προβλήματα που οξύνονται αλλά και το δρόμο που οδηγεί στη λύση τους. Είχε την ευκαιρία να μάθει, να συζητήσει για ποια κοινωνία παλεύει το ΚΚΕ και με ποια τάξη στην εξουσία.
Το Φεστιβάλ της ΚΝΕ ήταν μοναδικό και φέτος, γιατί είναι το μόνο που φτιάχνεται από νέους για νέους. Χωρίς εταιρείες και χορηγούς. Με τη φαντασία, το κέφι και τη δουλειά των δεκάδων μελών και φίλων της ΚΝΕ.
Το Σάββατο 1 Σεπτέμβρη πραγματοποιήθηκε η κεντρική ομιλία από τον Κώστα Παπαδάκη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ ο οποίος ανάμεσα στα άλλα τόνισε:
«Ο αντίπαλος, η αστική τάξη το μεγάλο κεφάλαιο, η κυβέρνηση τους, ΝΔ ΠΑΣΟΚ ΔΗΜΑΡ με όλα τα όπλα τους βρίσκονται ήδη επί ποδός πολέμου να αρπάξουν και το τελευταίο βιός μας. Αυτές τις μέρες 23,5 δισεκατομμύρια ληστεύονται από τις τσέπες του λαού και γεμίζουν για μια ακόμα φορά τα ταμεία των εφοπλιστικών τραπεζικών κι άλλων επιχειρηματικών ομιλών.
Η δε συμμετοχή και ο ρόλος της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση καταδεικνύει συνολικά την χρεοκοπία της λεγόμενης «κυβερνώσας αριστεράς». Φανερώνει την προθυμία της να συμβάλλει σε κυβερνήσεις αντιλαϊκές που θα βγάλουν τη λάντζα για να ξεπεραστεί η κρίση ανώδυνα μεν για τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων αλλά βαριά κι επώδυνα για το λαό. Ο ΣΥΡΙΖΑ διαφοροποιείται από τη ΔΗΜΑΡ στη συνθηματολογία και τη ρητορεία όμως η στρατηγική του είναι η ίδια, πάση θυσία στην ΕΕ, καμιά αμφισβήτηση της ΕΕ και της εξουσίας του κεφαλαίου. Τέτοια είναι και θα είναι η «κυβερνώσα αριστερά» στον καπιταλισμό ανεξαρτήτως της κάθε φοράς παραλλαγής της.
Σήμερα είναι κύριο ζήτημα η οργάνωση της πάλης, η δουλειά σε κάθε εργασιακό χώρο για να φουντώσει το ποτάμι της λαϊκής οργής που ξεχειλίζει και πρέπει να βρει αποτελεσματικό τρόπο και μορφή για να εκφραστεί. Γενική απεργία λοιπόν είναι το σύνθημα της ανασύνταξης, της ανάκτησης της εμπιστοσύνης στις ίδιες τις αστείρευτες δυνάμεις της τάξης μας, στην προοπτική της λαϊκής συμμαχίας.
Η μορφή της γενικής απεργίας, μπορεί να αποτελέσει, κάτω από προϋποθέσεις, αφετηρία κλιμάκωσης και μαχητικοποίησης του λαϊκού αγώνα.
Το ΚΚΕ με ευθύνη δηλώνει ότι η πάλη που καλεί το λαό έχει ορίζοντα και προορισμό, για αυτό και καταθέτει ολοκληρωμένη πολιτική πρόταση διεξόδου από την κρίση υπέρ του λαού. Αυτή μπορεί να προκύψει με την αποδέσμευση από την ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του χρέους, με το λαό ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει.
Η κυβέρνηση της λαϊκής εξουσίας θα κάνει λαϊκή περιουσία με κεντρικό σχεδιασμό τη σημερινή ιδιοκτησία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, των καπιταλιστικών επιχειρήσεων, όλου του ορυκτού πλούτου και των ενεργειακών πηγών σε γη, αέρα και θάλασσα, όλων των υποδομών και χερσαίων, θαλάσσιων, εναέριων μέσων μεταφοράς, της γης. Θα προωθήσει τον παραγωγικό συνεταιρισμό των μικρομεσαίων αγροτών και επαγγελματιών.
Μια τέτοια εργατική λαϊκή εξουσία εξασφάλισε στους λαούς που οικοδομούσαν το σοσιαλισμό την επίλυση λαϊκών προβλημάτων που πλέον έχεις χειροπιαστές αποδείξεις ότι ο καπιταλισμός, και οι διάφορες μορφές διαχείρισης του δεν μπορούν ούτε κατά διάνοια να επιλύσουν.
Όσοι μας μετράνε μόνο με τα εκλογικά ποσοστά και με εκλογικούς όρους, δεν μετράνε το πραγματικό μπόι κι ανάστημα του ΚΚΕ στο λαό. Τους λέμε δεν μας μετράτε καλά και οι εκτιμήσεις σας είναι καταδικασμένες να πέσουν έξω. Η αστική τάξη γνωρίζει καλά και υπολογίζει για τις επερχόμενες σκληρές ταξικές αναμετρήσεις τον καθοριστικό ρόλο που έχει και θα έχει το ΚΚΕ και η επαναστατική στρατηγική του που διαπιστωμένα δεν μπαίνει στο τσεπάκι της πλουτοκρατίας. Ξέρει ότι με μας όπως και με το λαό δεν ξεμπέρδεψε».
