Ομιλία Γ. Πάλλη στην εκδήλωση: Η άνοδος της Ακροδεξιά. Ποια Ευρώπη θέλουμε
Ομιλία, στην ανοιχτή πολιτική εκδήλωση που διοργάνωσε ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α Λέσβου το Σάββατο 16 Μαρτίου 2019 στην Αίθουσα Γεν. Γραμματείας Υπουργείου Αιγαίου & Νησιωτικής Πολιτικής στη Μυτιλήνη, με θέμα: “Η άνοδος της ακροδεξιάς – Ποια Ευρώπη θέλουμε” με κεντρικό ομιλητή τον Στέλιο Κούλογλου Ευρωβουλευτή ΣΥΡΙΖΑ. Το πάνελ πλαισίωσαν ο Αναπληρωτής Υπουργός Εθνικής Άμυνας, Πάνος Ρήγας, ο Βουλευτής Ν. Λέσβου ΣΥΡΙΖΑ, Γιώργος Πάλλης και ο Προϊστάμενος Στρατηγικού Σχεδιασμού του Πρωθυπουργού, Γιάννης Μπουρνούς.
Χαιρετίζω κι εγώ τη σημερινή εκδήλωση, όπως χαιρετίζω κάθε προσπάθεια των προοδευτικών δυνάμεων ενάντια στις δυνάμεις της οπισθοδρόμησης. Φίλοι μου, ο αγώνας είναι αδιάκοπος σε έναν πόλεμο διαχρονικό. Η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση γεννήθηκε μέσα από το φόβο ενός νέου αιματοκυλίσματος, το τραύμα των δυο παγκόσμιων πολέμων. Μετά την ισοπέδωση της Γηραιάς Ηπείρου, η ελπίδα της οικονομικής και κοινωνικής προόδου αναζητήθηκε πέρα από τα κράτη, σε έναν υπερεθνικό οργανισμό. Ο ευρωπαίος πολίτης βρήκε ένα νέο σύμμαχο στον αγώνα της διαφύλαξης των δικαιωμάτων του ενάντια στα ολοκληρωτικά καθεστώτα, ενάντια στο φασισμό και το ναζισμό. Σήμερα, τα όργανα της ΕΕ αποφασίζουν για το 70% των κανόνων δικαίου που ρυθμίζουν την καθημερινότητά μας. Η πλειοψηφία εξ αυτών ψηφίζεται στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Αυτό είναι πλέον το καθοριστικό πεδίο των μαχών.
Το ενωσιακό πολιτικό σύστημα, από τη φύση του πλουραλιστικό, ενσωματώνει πολλές τάσεις και η αναλογία τους καθορίζει τη λήψη των αποφάσεων. Όσο πιο ενισχυμένη είναι η προοδευτική πτέρυγα, τόσο προοδευτικότερες θα είναι οι επιλογές στην ενωσιακή ατζέντα. Ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης είπε τις προάλλες ότι ο χαρακτήρας της επερχόμενης αναμέτρησης των ευρωεκλογών είναι πολιτικός. Μέσα στο βέρτιγκο της μικροπολιτικής του δίνης και ονειρευόμενος πρωθυπουργικές καρέκλες, είπε άθελά του μια μεγάλη αλήθεια. Οι ευρωεκλογές του Μάη θα καθορίσουν την πορεία της Ένωσης, μετά το κρίσιμο σταυροδρόμι που την έφεραν οικονομική κρίση και προσφυγικό. Ποιοι άνθρωποι θέλουμε να αποφασίσουν για την εσωτερική αγορά, την Κοινή Αγροτική Πολιτική, την Κοινή Μεταναστευτική Πολιτική, το Κοινό Ευρωπαϊκό Σύστημα Ασύλου; Ποια θέλουμε να είναι η επόμενη μέρα; Το ερώτημα είναι, πράγματι, βαθειά πολιτικό και συνδέεται με την κατανομή της εξουσίας και των πόρων της ευρωπαϊκής πολιτείας.
Η ΕΕ είναι ένας μοναδικός στο είδος τους, δυναμικός προοδευτικός θεσμός. Κάποιοι την έχουν χαρακτηρίσει ως μια ιδέα σε αναζήτηση μιας πραγματικότητας. Η αλήθεια είναι ότι ο ευρωπαϊκός φιλελευθερισμός απέτυχε να διαχειριστεί τη σύγχρονη πραγματικότητα, τόσο το φαινόμενο της μαζικής μετακίνησης πληθυσμών προς την ευρωπαϊκή επικράτεια, όσο και την οικονομική κρίση. Η αλήθεια είναι ότι η Ένωση αποδείχτηκε κατώτερη των περιστάσεων.
Το αποτέλεσμα ήταν ο φόβος και η ανασφάλεια των ευρωπαίων πολιτών. Το ιδανικό υπόβαθρο με άλλα λόγια, για να τραφεί και να αναπτυχθεί η ακροδεξιά, η συντήρηση και ο λαϊκισμός. Όπου οικονομικές δυσχέρειες, να σου και η ακροδεξιά να υπόσχεται σταθερότητα και σιγουριά. Όπου κοινωνική αναταραχή και πολιτική αστάθεια, να σου την πάλι να προβάλει την εικόνα της καθαρής και ενοποιημένης εθνικής κοινότητας. Ο απόλυτος έλεγχος, η τρομοκρατική αστυνόμευση, η καταπάτηση των ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων προσφέρονται ως διέξοδο στην κρίση. Αυτά προαναγγέλει ο κ. Μητσοτάκης, αυτά προβάλει ο Όρμπαν, αυτά κάνει πράξη ο Σαλβίνι. Οι γενιές αλλάξαν, αλλά οι άνθρωποι δεν ξεχάσαν. Έχουν ξαναζήσει στρατόπεδα συγκέντρωσης, πογκρόμ, κοινωνικούς αποκλεισμούς, εξάλειψη της ιδιωτικότητας, ιδεολογική χειραγώγηση. Η ιστορία του 20ου αιώνα είναι αποκαλυπτική.
Αγαπητοί φίλοι, η τέχνη της επιβίωσης έχει να κάνει με μηχανισμούς προσαρμογής και αυτοσχεδιασμού. Και αυτό ακριβώς έχει ανάγκη η ΕΕ σήμερα. Διότι, όταν τα ανοιχτά σύνορα μετατρέπονται από στοιχείο ελευθερίας, σε αιτία ανασφάλειας… όταν τα δικαιώματα ενός ανθρώπου εξαρτώνται από το χρώμα του δέρματός του, τη σεξουαλική του προτίμηση ή τη θρησκεία του… όταν τα κράτη μέλη υιοθετούν πολιτικές οικονομικού και πολιτικού εθνικισμού… Τότε αντιλαμβανόμαστε ότι τα περιθώρια έχουν στενέψει…
Εκεί που η άκρα, ακόμα και η απλά συντηρητική δεξιά βάζει όρια, η προοδευτική αριστερά οφείλει να τα υπερβεί. Απέναντι στον οικονομικό προστατευτισμό της άκρα δεξιάς προτείνουμε τη δίκαιη και ισόρροπη ανάπτυξη των εργασιακών δικαιωμάτων, της προστασίας του περιβάλλοντος και της ισοκατανομής των πόρων. Απέναντι στα κλειστά σύνορα, τον απομονωτισμό και τη δολοφονική εγκατάλειψη των μετακινούμενων πληθυσμών, η αριστερά της προόδου μπορεί να δημιουργήσει ευκαιρίες προς όφελος τοπικών κοινοτήτων. Η παγκόσμια αναγνωρισιμότητα της Λέσβου και τα κονδύλια που διατέθηκαν για την αντιμετώπιση της έκτακτης ανάγκης, εν μέσω μιας οικονομικής κρίσης που αλλού διέλυσε τις τοπικές οικονομίες, είναι η άλλη όψη του προσφυγικού και μεταναστευτικού ζητήματος στο νησί μας.
Κυρίες και κύριοι, αυτό που πρέπει όλοι οι συμπολίτες μας να κατανοήσουν είναι ότι τίποτα δεν είναι πλέον δεδομένο. Πρέπει να πειστούν ότι με την ψήφο τους μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Μπορούμε να προστατεύσουμε τα κεκτημένα της δημοκρατίας, της ελευθερίας, της ισότητας, του κράτους δικαίου. Το Στρασβούργο και οι Βρυξέλλες δεν είναι τόσο μακριά!
