Προκλητική αδιαφορία για έναν οικολογικό παράδεισο της Λέσβου... ας καεί...

Ο κ. Τάσος Ιπποκράτους  (Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος στη Δ.Ε. Καλλονής  με το συνδυασμό του Στρατή Ζαφείρη «Συνεργασία ΔΥΤΙΚΗΣ ΛΕΣΒΟΥ», Συνταξιούχος Πυροσβέστης, Πρόεδρος Τοπικού Συμβουλίου Παρακοίλων )  μέσα από το Lesvosnews.net  εκφράζει την αγωνία του για έναν πραγματικό θησαυρό της Λέσβου. Τα όσα αποκαλύπτει μάλλον μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι όσοι διοικούν δεν αγαπάνε τον τόπο μας! Διαφορετικά πως να ερμηνεύσουμε όλα όσα αναφέρει ο κ. Τάσος Ιπποκράτους στο Lesvosnews.net ...

Γράφει ο Τάσος Ιπποκράτους

 Το δάσος Παρακοίλων –  που κατά το  90%  είναι  δημοτικό - αποτελεί έναν από τους  τελευταίους εναπομείναντες  πνεύμονες πρασίνου  στη Λέσβο. Πρόκειται για έναν  οικολογικό παράδεισο  με σπάνια χλωρίδα και πανίδα όπως  η  Μαύρη Πεύκη, το  Ροδόδενδρο (που   απαντάται  μόνο  στη  δυτική  Λέσβο  απ’  όλη  την  Ελλάδα  και  είναι  σπάνιο  ενδημικό  φυτό με  κατανομή  από  τον  Καύκασο μέχρι  την  Ανατολική  Ευρώπη) η Παιώνια... 

Τώρα την άνοιξη  το  δάσος σφύζει από  ζωή  και τα ροδόδενδρα σκορπίζουν το μεθυστικό τους  άρωμα  παντού. Οι πηγές  του δάσους  με τα  άφθονα νερά  σχηματίζουν  σε  κάποια σημεία  μικρούς  καταρράκτες. Από τις πηγές αυτές  αρδεύονται τα γύρω χωριά: Πτερούντα, Ανεμότια, Παράκοιλα.... 

Τα τελευταία χρόνια έγινε  καλλιέργεια των πηγών και μεταφορά του  νερού  από  την πλευρά των  Παρακοίλων. Δημιουργήθηκαν τρία μικρά φράγματα απ' όπου με υπέργειες πλαστικές σωληνώσεις  το  νερό  φτάνει  άφθονο στο χωριό  των Παρακοίλων.

 Η  ζωή  των  χωριών   είναι  συνεπώς  άμεσα  και άρρηκτα δεμένη  με το δάσος  αυτό.

 Στο παρελθόν λειτουργούσε ένα πυροφυλάκιο στην  θέση  Προφήτης  Ηλίας, στην κορυφή  του  βουνού, που  σημειωτέον  είναι το  τρίτο  υψηλότερο  σημείο  της Λέσβου, μετά τον Λεπέτυμνο και τον Όλυμπο, εποπτεύοντας ολόκληρο το δάσος.  Λειτουργούσε επικουρικά με άλλα πυροφυλάκια ανάλογα με την κλίση  του  ήλιου καλύπτοντας  και  άλλες περιοχές του  νησιού.

 Δυστυχώς το πυροφυλάκιο αυτό  εγκαταλείφθηκε  και  μάταια τα  τελευταία  χρόνια  οι κάτοικοι  των γύρω  περιοχών ζητούν την επαναλειτουργία του.  Το  αίτημα πέφτει  σε  ώτα  μή  ακουόντων. Ωστόσο, τώρα που ξεκινά  και πάλι  η  αντιπυρική περίοδος, καλό είναι να κρούσουμε τον κώδωνα  του κινδύνου  μιας  και  η εγκατάλειψη του  πυροφυλακίου αυτού  μπορεί  να έχει  ολέθριες  και  καταστροφικές  συνέπειες για το δάσος. Δεν  είναι  μόνο  η  οικολογική  ζημιά  που  θα  προκληθεί  από  την απώλεια  της σπανιότατης χλωρίδας  και πανίδας. Ολόκληρο το  νησί  θα  στερηθεί  έναν σημαντικό  πνεύμονα. Ειδικότερα   τα  γύρω  χωριά  θα  χάσουν  τον  υδροδότη τους. Το  μικροκλίμα της περιοχής θα  αλλάξει  επίσης δραματικά  και  θα  εμφανιστούν  πλημμυρικά φαινόμενα με  τις πρώτες  στάλες  του  φθινοπώρου  με  κίνδυνο  να  παρασυρθούν  τα  μικρά φράγματα. Ένα έργο  ενός εκατομμυρίου  ευρώ  θα  τιναχτεί  στον  αέρα. Η  ερημοποίηση  εμφανίζεται  ως η  απολύτως  λογική  συνέχεια της  δραματικής  αυτής ακολουθίας.

 Να  σημειώσουμε ότι  πέρυσι ήταν  η τύχη  με το  μέρος  του  δάσους. Από  πτώση κεραυνού  ξεκίνησε μια πυρκαγιά εκατό  περίπου  μέτρα από  το  εγκαταλελειμένο  πυροφυλάκιο, η  οποία  κατασβέστηκε από την Πυροσβεστική.  Ευτυχώς  ο  “στρατηγός άνεμος”  κοιμόταν! Έτσι  αποφεύχθηκε η καταστροφή.  Να περιμένουμε και  φέτος την τύχη; Να βρούμε τρόπους  να κοιμίζουμε τον  άνεμο  ή  μήπως να υπάρξει σοβαρή  πρόληψη με την  επαναλειτουργία-επιτέλους- του  πυροφυλακίου;

Η  πρόληψη  κοστίζει σαφώς  πολύ  λιγότερο από  την  καταστολή μιας πυρκαγιάς. Καταστολή που  πολλές φορές  είναι  αδύνατη. Μετά από  μια τέτοια (προειδοποιημένη)  καταστροφή, κάθε  οιμωγή  και θρήνος  θα  φαντάζει  αναίσχυντη  κοροϊδία.

Και  μιας και  βρισκόμαστε στην  ευτυχή  στιγμή της γέννησης ενός νέου  Δήμου, του  Δήμου Δυτικής Λέσβου, οφείλουμε να τονίσουμε, πως για μας, στο συνδυασμό «Συνεργασία ΔΥΤΙΚΗΣ ΛΕΣΒΟΥ», τέτοιες παρεμβάσεις, όπως η επαναλειτουργία πυροφυλακίων – κι όχι μόνο των Παρακοίλων – όπου κρίνεται σκόπιμο, αποτελούν επιλογές πρώτης προτεραιότητας.