Πρόταση-κάλεσμα στη ΓΣ της ΕΛΜΕ Λέσβου από την Αγωνιστική Παρέμβαση

Γ.Σ. της Ε.Λ.Μ.Ε. Λέσβου

Τετάρτη 2/2, 18:30 στα Κεντρικά Λύκεια

Στην εποχή των Μνημονίων

Η επίθεση στα δικαιώματα και τις ανάγκες του κόσμου της εργασίας δεν έχει τέλος. Η κυβέρνηση, το Δ.Ν.Τ. και η Ε.Ε, με τα αλλεπάλληλα «πακέτα μέτρων» έχουν δημιουργήσει μια δυσβάστακτη κατάσταση για τους εργαζόμενους, επιφέροντας μεγάλη φτώχεια, δυστυχία, απελπισία και αδιέξοδο! Κι ενώ είναι πλέον ολοφάνερη η αποτυχία των νεοφιλελεύθερων επιλογών της, ετοιμάζεται για μια νέα «επιμήκυνση» του χρέους που η αναδιάρθρωσή του θα συνοδευτεί από την επιβολή ενός ακόμα πιο μακροχρόνιου και σκληρού μνημονιακού προγράμματος. Αυτό επιβεβαίωσε, τη Δευτέρα 31/01, ο Γ. Παπακωνσταντίνου, με συνέντευξη του στα Νέα προαναγγέλλοντας τη ψήφιση από τη Βουλή νέου πακέτου μέτρων για την περίοδο 2012-2014, με περαιτέρω πετσόκομμα των κοινωνικών δαπανών!

Η δημόσια δωρεάν παιδεία σε κλοιό

Η κυβέρνηση ετοιμάζεται να δώσει καίριο χτύπημα στη δημόσια δωρεάν εκπαίδευση, όπως τη γνωρίσαμε μέχρι σήμερα. Πιο συγκεκριμένα:

• Με την ψήφιση μέσα στην άνοιξη νέου μισθολογίου οι εκπαιδευτικοί οδηγούμαστε στην οικονομική εξαθλίωση. Όλες οι πληροφορίες αναφέρουν ότι περιέχει κατάργηση επιδομάτων, σύνδεσης μισθού και απόδοσης για όλους και καθεστώς αμοιβής για τους νεοδιόριστους παρόμοιου με  του ιδιωτικού τομέα.
• Η παιδεία στραγγαλίζεται με τη μείωση των δαπανών κατά 2 δισ. ευρώ σε σχέση με πέρσι, με την περαιτέρω περικοπή τους (με τη συγκρότηση ειδικής ομάδας ορθολογικής «χρήσης πόρων»), με την υποχρηματοδοτηση των σχολικών επιτροπών κ.ο.κ..
• Στα πλαίσια της εξοικονόμησης πόρων οδηγούμαστε σε κλείσιμο σχολείων, γεγονός που θα έχει δραματικές συνέπειες τόσο στις εργασιακές συνθήκες των εκπαιδευτικών (κατάργηση οργανικών, πάγωμα διορισμών, μετακινήσεις κ.λπ.) όσο και στην ποιότητα της εκπαιδευτικής διαδικασίας (τριαντάρια τμήματα, απρόσωπες σχολικές μονάδες-μαμούθ, αδυναμία στήριξης των πιο αδύναμων μαθητών κ.λπ.).
• Με τις προτάσεις του υπουργείου για τη «Διοικητικής Αναβάθμιση» προωθείται η αύξηση του ωραρίου στα πλαίσια του εξορθολογισμού του ωραρίου εκπαιδευτικών Β/θμιας και Α/θμιας, η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού και της σχολικής μονάδας στην κατεύθυνση της «κοινωνικής λογοδοσίας» και η μετατροπή του Διευθυντή σχολείου σε μάνατζερ με ενίσχυση του ρόλου και ταυτόχρονο περιορισμό των αρμοδιοτήτων των συλλόγων διδασκόντων.
• Με την αλλαγή των κριτηρίων για τις μεταθέσεις να μην έχουν διαχρονική ισχύ τα μόρια δυσμενών συνθηκών, αλλά να χρησιμοποιούνται μόνο για μια μετάθεση.
• Με την κατάργηση του ΟΕΔΒ παρά τον αποτελεσματικό του ρόλο στη μείωση του κόστους των σχολικών βιβλίων.

Κι εμείς τι κάνουμε

Αυτή η πολιτική και οι επιδιώξεις κυβέρνησης–Ε.Ε.–Δ.Ν.Τ. πρέπει να συναντήσουν την ενωμένη και αποφασιστική αντίσταση των εκπαιδευτικών, σε κοινό μέτωπο με δασκάλους–φοιτητές–μαθητές και εργαζόμενους. Κι όμως, με κύρια ευθύνη των ηγεσιών της ΟΛΜΕ και των περισσοτέρων ΕΛΜΕ, οι αγώνες μας μέχρι σήμερα έχουν ευθυγραμμιστεί με τις 24ωρες κάθε δίμηνο επαναλαμβανόμενες απεργίες που προκηρύσσουν οι ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Κάναμε οχτώ τέτοιες απεργίες πέρσι, χωρίς ποτέ να ακολουθηθεί η αναμενόμενη κλιμάκωσή τους με προοπτική τη νίκη. Είναι χαρακτηριστικό της παρακολουθητικής στάσης που επιδεικνύουν αυτές οι ηγεσίες στις εξελίξεις, είτε λόγω της υποταγής στις «κομματικές» γραμμές, είτε της γραμμής αναμονής της κυβερνητικής φθοράς ότι παρόλο την πετυχημένη 24ωρη πανεργατική απεργία της 15/12 δεν προχώρησαν σε κλιμάκωση, ενώ  απέφυγαν με συνδικαλιστικά τερτίπια ακόμα και η νέα 24ωρη που αποφάσισαν να μην συμπέσει με αποφασιστικούς αγώνες που είναι σε εξέλιξη αυτή την περίοδο (συγκοινωνίες, υγεία, κ.α.).

Με την αφύπνιση όλων μας μπορούμε να νικήσουμε

Σήμερα μπορούμε να κάνουμε βήματα για να ξεφύγουμε από αυτή την κατάσταση, αρκεί να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας. Με τη μαζική συμμετοχή μας στις Γενικές Συνελεύσεις. Με την κοινή δράση όλων των δυνάμεων, κινήσεων και αγωνιστών συναδέλφων που εξοργίζονται από τα μέτρα κυβέρνησης–Ε.Ε.–Δ.Ν.Τ. και διακηρύσσουν μια συνεπή αντινεοφιλελεύθερη κατεύθυνση. Με την αγωνιστική ενότητα όλων μας, την απαίτησή μας να σταματήσουν οι 24ωρες απεργίες-μπαλωθιές. Σε τελική ανάλυση, με τη συνειδητοποίηση του μηνύματος των εξεγέρσεων στη βόρεια Αφρική: η ιστορία κάνει συχνά απότομες στροφές…

Η Αγωνιστική Παρέμβαση εκτιμάει στη συγκυρία της περιόδου των ατέλειωτων επικαιροποιημένων μνημονίων ότι η επίθεση της κυβέρνησης για μια εφ’ όλης της ύλης αντιδραστική αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης μπαίνει σε μια νέα φάση. Αν, χωρίς την αγωνιστική απάντηση του κλάδου, περάσουν οι βασικές κυβερνητικές επιλογές, σταθεροποιηθούν και παγιωθεί αυτή η κατάσταση τότε θα οδηγηθούμε σε ένα σχολείο ασύγκριτα υποβαθμισμένο, ημιδημόσιο, με κατηργημένο το δωρεάν χαρακτήρα του, με τους εκπαιδευτικούς οικονομικά εξαθλιωμένους, ασφυκτικά ελεγχόμενους, εργασιακά εντατικοποιημένους και ανασφαλείς, αλλά και «γονατισμένους» ηθικά, παιδαγωγικά και συνδικαλιστικά. Αν διαμορφωθεί μια τέτοια εξέλιξη για να υπάρξει αντιστρέψιμη πορεία θα είναι μια πολύ δύσκολη υπόθεση. Άρα, η επιλογή του χρόνου που θα αναμετρηθούμε με τα προβλήματα, τις αδυναμίες και τα λάθη του συνδικαλιστικού μας κινήματος πρέπει να γίνει τώρα. Η μάχη για την ανατροπή των κυβερνητικών μέτρων και της προώθησης των διεκδικήσεων μας θα δοθεί φέτος. Η μάχη αυτή για να είναι νικηφόρα δεν αρκούν οι αναλύσεις και τα λόγια, αλλά χρειάζονται γεγονότα. Κι αυτά, κατά τη γνώμη μας, πρέπει να είναι τα εξής:

1)       Η εισήγηση της ΟΛΜΕ στις Γ.Σ.- και όσον αφορά τους στόχους πάλης και όσον αφορά την κινητοποίηση της 48ωρης απεργίας στις 22-23/2 και της κλιμάκωσης του αγώνα που θα αποφασίσουν νέες Γ.Σ. μέχρι 4/3- πρέπει να υποστηριχτεί από όλους τους συναδέλφους. Η πρώτη μέρα με τα πανεκπαιδευτικά χαρακτηριστικά που έχει (απεργία από κοινού με τους δασκάλους) και η δεύτερη μέρα με τα πανεργατικά χαρακτηριστικά που συγκεντρώνει (απεργία προκηρυγμένη από πρωτοβάθμια σωματεία, ομοσπονδίες και τριτοβάθμιες οργανώσεις) δημιουργούν καλές προϋποθέσεις για τη μαζική συμμετοχή του κόσμου της εκπαίδευσης και της εργασίας.

2)       Να τηρηθεί το πρόγραμμα της εισήγησης της ΟΛΜΕ που αφορά στο διάστημα μέχρι την απεργία (καμπάνια ενημέρωσης μαθητών-γονιών-κοινωνίας, ενημέρωση του κλάδου, προβολή των διεκδικήσεων μας και αξιοποίηση των ΜΜΕ, διακλαδικός συντονισμός και συντονισμός σωματείων και αγώνων, συγκρότησης επιτροπών αγώνα κ.α.) και να στηριχθεί και με μέτρα που θα αποφασίσουν οι Γενικές Συνελεύσεις.

3)       Το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ να δεσμευτεί, αμέσως μετά την 48ωρη απεργία, να εισηγηθεί στον κλάδο στις νέες Γ.Σ. που θα κάνει να πάρει αποφάσεις αποφασιστικού απεργιακού αγώνα με τα χαρακτηριστικά της διάρκειας (οποιαδήποτε μορφής: 48ωρες, ή τριήμερες ή πενθήμερες επαναλαμβανόμενες, κ.λπ.) και πάντοτε με ενδιάμεσες αποφασιστικού χαρακτήρα Γ.Σ..

4)       Η εκστρατεία ενημέρωσης των μαθητών μέσα στα σχολεία για την κατεδάφιση της δημόσιας εκπαίδευσης να συνοδεύεται και από κάλεσμα ανοιχτής και ενεργητικής τους συμμετοχής στον αγώνα για την ανατροπή των κυβερνητικών επιλογών με όποιες μορφές οι ίδιοι επιλέξουν.

5)       Η εκστρατεία ενημέρωσης των γονιών που ανησυχούν για το μέλλον των παιδιών τους και της εκπαίδευσης να συνοδεύεται και από κάλεσμα να συμπαραταχθούν σε ένα κοινό με τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς αγώνα για το σταμάτημα των μέτρων μορφωτικής οπισθοδρόμησης που προωθεί η κυβέρνηση.

6)       Συγκρότηση απεργιακής επιτροπής, η οποία θα κινητοποιηθεί αποφασιστικά και θα αναλάβει πρωτοβουλίες το επόμενο διάστημα, ξεπερνώντας και τη διστακτικότητα των συνδικαλιστικών ηγεσιών.