Σπ. Γαληνός στη Βουλή: "Να μην υπαχθούν υποχρεωτικά στον ΟΑΕΕ οι ιδιοκτήτες ενοικιαζομένων δωματίων"
ΣΠΥΡΟΣ ΓΑΛΗΝΟΣ
ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ
«Να μην υπαχθούν υποχρεωτικά στον ΟΑΕΕ,οι ιδιοκτήτες ενοικιαζομένων δωματίων»
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είχα την εντύπωση ότι σε αυτή την κοινοβουλευτική περίοδο, που με αυτό το νομοσχέδιο ολοκληρώνεται, τα είχαμε δει και τα είχαμε ακούσει όλα. Όμως, από ό,τι απεδείχθη σήμερα ο καλός συνάδελφος του ΠΑΣΟΚ ο κ. Κεγκέρογλου το καλό μας το φύλαγε για το τέλος όταν είπε ότι και όσοι ψήφισαν και όσοι δεν ψήφισαν στα μνημόνια και το «ΝΑΙ» και το «ΟΧΙ» έχουν την ίδια βαρύτητα, διότι το ένα νομιμοποιεί το άλλο.
Τι να πω; Ίσως να έπρεπε να το έχει πει στον Αρχηγό του για να μην έχει προχωρήσει σε τόσες διαγραφές, όπως και στο δικό μου Αρχηγό για να μην προχωρούσε στις δικές μας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, την ώρα που το ελληνικό Κοινοβούλιο με μια μονοκονδυλιά διαγράφει απαιτήσεις δισεκατομμυρίων του δημοσίου προς τη Siemens, την ίδια ώρα που μοιράζει εκατομμύρια στα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης, την ίδια ώρα παρακολουθώ με αγανάκτηση που φτάνει πολλές φορές τα όρια της οργής πόσο μεθοδικά και συστηματικά αυτή η Κυβέρνηση από το 2009 και πέρα –γιατί μην ξεγελιόμαστε από το 2009 και πέρα το ίδιο σύστημα κυβερνά, απλώς με τη συγκυβέρνηση προσχώρησε και η Νέα Δημοκρατία σε αυτό το σύστημα- ενισχύει τους μεγαλοξενοδόχους και κυνηγάει τους ιδιοκτήτες των ενοικιαζόμενων δωματίων. Επενδυτικοί νόμοι, ιδιαίτερο καθεστώς αντιμετώπισης, φωτογραφικές ρυθμίσεις, όλα γίνονται για τα υπερπολυτελή μεγαθήρια που καρπώνονται τις φυσικές ομορφιές και τις παραγωγικές πηγές χωρίς να αφήνουν τίποτα στις τοπικές κοινωνίες, χωρίς να ενισχύουν σε τίποτα τις τοπικές οικονομίες.
Από την άλλη το ζούμε το δράμα καθημερινά στη Λέσβο που στηρίζεται στα ενοικιαζόμενα δωμάτια, τα οποία πρακτικά βιώνουν συνθήκες διωγμού και ο διωγμός ολοκληρώνεται με τις προωθούμενες τροποποιήσεις στο ασφαλιστικό. Υπάρχουν μικροί ξενώνες, μικρές μονάδες, λίγα δωμάτια που προσφέρουν ποιοτική εξυπηρέτηση σε χαμηλές τιμές και είναι απόλυτα ενσωματωμένες στη λειτουργία της τοπική οικονομίας. Είναι μικρές τουριστικές μονάδες που προσφέρουν ένα πενιχρό εισόδημα, αλλά συνάμα κρίσιμο εισόδημα στους ιδιοκτήτες τους.
Και είναι ένα εισόδημα το οποίο μπορεί να κάνει τη διαφορά και να κρατήσει τον κόσμο στην ύπαιθρο, στις ορεινές και νησιωτικές περιοχές οι οποίες ελέω κρίσης αδειάζουν.
Ερχόμαστε τώρα με αυτό το νομοσχέδιο και από αυτόν τον άνθρωπο που τα φέρνει ίσα-ίσα πέρα –αν τα φέρνει πέρα, κύριε Υπουργέ- που έχει να αντιμετωπίσει συνθήκες όχι απλά οικονομικής κρίσης αλλά μαρασμού, που έχει να αντιμετωπίσει τουριστική περίοδο περιορισμένη στις 20-25 μέρες, που στερείται κοινωνικού τουρισμού –γιατί κι αυτό ακόμα κατορθώσατε στη Λέσβο, μας κόψατε τον κοινωνικό τουρισμό- του ζητάτε τι; Ανά τριετία να του αλλάζετε τον ασφαλιστικό του φορέα. Με έξι ενοικιαζόμενα δωμάτια να αφήσει τον ΟΓΑ και να ασφαλιστεί στον ΟΑΕΕ. Δηλαδή του ζητάτε να σας δώσει σε ασφαλιστικές εισφορές πολύ περισσότερα από όσα προσδοκά να βγάλει από τα ενοικιαζόμενα δωμάτια. Ουσιαστικά δηλαδή είτε ο μικροϊδιοκτήτης να καταστεί δουλοπάροικος των ασφαλιστικών ταμείων είτε να εξαναγκαστεί να τα κλείσει και να τα παρατήσει και να έχουμε άλλο έναν άνεργο στα αστικά κέντρα, άλλον ένα μετανάστη που ρίχνει μαύρη πέτρα πίσω του.
Θεωρώ, κύριε Υπουργέ, απαράδεκτο αυτόν τον σχεδιασμό που περιλαμβάνεται στην παράγραφο 2 του άρθρου 32. Θεωρώ απαράδεκτο κάθε σχεδιασμό που στο όνομα εισπρακτικών στρατηγικών και μόνο οδηγεί στον αφανισμό παραγωγικών δομών και στην αποψίλωση της υπαίθρου. Πιστεύω έστω και τώρα –διότι είναι ο μόνος ενδεδειγμένος τρόπος ώστε το ζήτημα των ασφαλιστικών εισφορών να μη δυναμιτίσει τις δυνατότητες επιβίωσης αυτών των μονάδων- να επιτραπεί τελικά στους ιδιοκτήτες ενοικιαζόμενων δωματίων να έχουν ως φορέα κύριας ασφάλισης, χωρίς δέσμευση για κάποιον συγκεκριμένο, ώστε να διαθέτουν τον ΟΓΑ ως μια χαμηλού κόστους εναλλακτική λύση και πρόταση.
Θα μου επιτρέψετε, κύριε Πρόεδρε, στο τέλος αυτής της ομιλίας μου που είναι και η τελευταία στην παρούσα κοινοβουλευτική περίοδο, να ευχηθώ και εγώ σε όλες τις συναδέλφους και τους συναδέλφους καλό Πάσχα.
Και, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μην ξεχάσετε μαζί με τα αβγά που θα σπάσουμε αυτές τις άγιες μέρες, να σπάσουμε και τις αλυσίδες που κρατούν υπόδουλο και όμηρο το λαό μας στους δανειστές του.
