Με αφορμή την δημόσια συζήτηση που έχει ανοίξει για τα Σχέδια Βελτίωσης του μεσοπρόθεσμου Προγράμματος 2021 – 2022 του ΠΑΑ, ο υπεύθυνος της Θεματικής Ομάδας Αγροτικού της ΝΕ ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ Λέσβου Στρατής Νικολάου, έκανε την παρακάτω δήλωση:
Οι ενστάσεις και τα παράπονα που διατυπώνονται για τα Σχέδια Βελτίωσης είναι δικαιολογημένα και γι αυτό το γεγονός όλη η ευθύνη ανήκει στην πολιτική ηγεσία του Υπουργείου η οποία δεν έχει κανένα συγκεκριμένο σχέδιο, ούτε ξεκάθαρη πολιτική στον αγροτικό τομέα. Αυτό το επιβεβαιώνουν οι αλλαγές τριών Υπουργών στο ΥΠΑΑΤ, οι τριακόσιες περίπου παρατηρήσεις της ΕΕ στο Στρατηγικό μας Σχέδιο, οι μεγάλες καθυστερήσεις στον προγραμματισμό και στην διεκπεραίωση όλων των πράξεων και υποθέσεων που αφορούν τους αγρότες, ο ανεπαρκής διοικητικός μηχανισμός σε όλα τα επίπεδα, από τις Υπηρεσίες του Υπουργείου μέχρι τις ΔΑΟΚ, το μπάχαλο και οι μη σωστές πληρωμές του ΟΠΕΚΕΠΕ. Τέλος το επιβεβαιώνουν οι αποφάσεις για τις αποζημιώσεις που λαμβάνονται κάθε φορά με δύο μέτρα και δύο σταθμά, ο ανύπαρκτος διάλογος, για την ΚΑΠ, του Υπουργείου με τους αγρότες και η ελλιπής ενημέρωσή τους ως προς τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους.
Μετά από αυτά φυσικό είναι όλος ο σχεδιασμός του ΠΑΑ να περιορίζεται στο απλό μοίρασμα της πίττας των κονδυλίων χωρίς κανένα συγκεκριμένο όραμα ανάπτυξης.
Εξαίρεση σε όλα τα παραπάνω δεν θα μπορούσαν να αποτελέσουν τα Σχέδια Βελτίωσης του μεσοπρόθεσμου Προγράμματος τα οποία είναι φανερό ότι ελλείψει πολιτικού σχεδιασμού και ελλιπούς πολιτικής καθοδήγησης προκηρύχτηκαν με διεκπεραιωτικό τρόπο, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη την πραγματικότητα του αγροτικού τομέα, τις ανάγκες των παραγωγών, τις πληθωριστικές τάσεις της αγοράς, τις διαφορές ανάμεσα στους επί μέρους κλάδους του αγροτικού τομέα, τις περιφερειακές ανισότητες, ή την απαραίτητη και αναγκαία συνάφεια και αλληλεξάρτηση που πρέπει να έχουν, αυτά, με τα υπόλοιπα Προγράμματα του ΠΑΑ.
Είναι φανερό, ότι η κυβέρνηση της ΝΔ έχει αποτύχει στον σχεδιασμό της ΚΑΠ και ότι απαιτείται πολιτική αλλαγή για τον επανασχεδιασμό της ΚΑΠ με στόχο την δημιουργία ενός νέου παραγωγικού μοντέλου που θα εγγυάται το εισόδημα του παραγωγού, την επισιτιστική ασφάλεια της χώρας, την προστασία του περιβάλλοντος και την διατήρηση του κοινωνικού ιστού της υπαίθρου.
