yle="text-align: justify;">Οι κούκλες εμφανίζονται από τους προϊστορικούς χρόνους. Φτιαγμένες από διαφορετικά υλικά όπως ξύλο, κερί, πηλό, ύφασμα κτλ, δεν αποτελούσαν μόνο παιχνίδια, αλλά χρησιμοποιούνταν επίσης ως θρησκευτικά σύμβολα και λατρευτικά αντικείμενα, για παράδειγμα ως μινιατούρες συγκεκριμένων προσώπων.
Ακόμα και σήμερα οι κούκλες χρησιμοποιούνται ως λατρευτικά αντικείμενα από αρκετούς λαούς. Οι ειδικοί δεν είναι σε θέση να πουν με βεβαιότητα ποιος ήταν ο πρωταρχικός σκοπός για τον οποίο κατασκευάστηκαν. Ως παιχνίδια, που κατόπιν εξελίχθηκαν σε λατρευτικά αντικείμενα ή το αντίθετο. Εκτός από παιχνίδι με παιδαγωγική σημασία, η κούκλα αποτελεί επίσης ένα αξιόπιστο τεκμήριο παρελθόντων και σύγχρονων εποχών και συνεπώς είναι μια σημαντική πηγή γνώσης για τον τρόπο ζωής, τις εργασιακές συνθήκες και την οικονομία των εποχών αυτών.
Συνεπώς οι κούκλες αποτελούν σημαντικούς μάρτυρες της κουλτούρας ενός τόπου.
Η ενασχόληση με την παράδοση αποτελεί σημαντικό φορέα γνώσης. Μέσα από τη μελέτη της ενδυμασίας, μεταφέρεται ένας συσσωρευμένος πλούτος έκφρασης της λαϊκής ψυχής στις καινούριες γενιές. Με σύμμαχο τη διεισδυτική ματιά που αποκτά όποιος ενδιαφέρεται βαθιά για κάτι, σας προσκαλώ στα εγκαίνια της έκθεσης μου το Σάββατο 16 Nοεμβρίου 2013 στις 7 το βράδυ (αίθουσα εκδηλώσεων Δήμου Αχαρνών) με κεντρικό θέμα τον παραδοσιακό αγιασώτικο γάμο.
Ειρήνη Κουρτέλλη
Η Ειρήνη Κουρτζέλλη έχει βαθιά αγάπη και σεβασμό στην λαϊκή μας παράδοση κι ειδικά του τόπου της, της πανέμορφης Αγιάσου. Με ρίζες από τη γνωστή γενιά των κεραμιστών της Αγιάσου, των «Κουρτζήδων», από μικρό παιδί είχε ιδιαίτερη αγάπη για την τέχνη.
Για πολλά χρόνια έκανε μαθήματα και ασχολήθηκε με την αγιογραφία, την ζωγραφική, το ψηφιδωτό και με άλλες μορφές τέχνης. Έλαβε μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις.
Δημιούργησε την εθελοντική ομάδα «ΖΩΓΡΑΦΟΙ ΔΕ ΔΡΑΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ», με σκοπό να έρθουν σ΄επαφή με την τέχνη παιδιά που διαμένουν σε ιδρύματα, στέγες ανηλίκων, νοσοκομεία κ.λ.π.
Για την κεραμική τρέφει ιδιαίτερη αγάπη- σίγουρα μιλάνε τα γονίδια-, αλλά ήταν δύσκολο να «εντρυφήσει» στην τέχνη αυτή κι έτσι ξεκίνησε να ζωγραφίζει σε ξύλα και ειδικά σε παλιά ξύλα που αγαπά ιδιαίτερα.
Σύντομα πέρασε στον σχεδιασμό και την ζωγραφική «της παραδοσιακής κούκλας», με στόχο η λαϊκή μας παράδοση να παραμείνει ζωντανή κι οι νέες γενιές να «μπολιαστούν»…
Με πρώτη ύλη το ξύλο αποτυπώνει ελληνικές λαϊκές φορεσιές απ΄όλη την ελληνική επικράτεια (στολές της Αττικής, Αμφίκλειας, Λειβαδιάς, Ιωανίννων, κόρης των Αθηνών, καραγκούνες κ.ά.).
Σ΄αυτή την έκθεση το κεντρικό θέμα είναι ο αγιασώτικος γάμος.
Με έμπνευση το παραδοσιακό αγιασώτικο τραγούδι για τον γάμο σχεδίασε και ζωγράφισε το γαμπρό, τη νύφη, τους συμπέθερους, ακόμη και τον παππά.
