Παρουσίαση του βιβλίου με τίτλο«ΕΝ ΣΑΡΛΙΤΖΑ ΣΕ ΠΡΟΣΜΕΝΩ» με στίχο και χρώμα
Εγκαίνια έκθεσης ζωγραφικής με τίτλο «Σε αρχοντική Αγκάλη»
Στις 27-7-2016, ημέρα Τετάρτη στο Αρχοντικό Τζάννου στο Μανταμάδο, έγινε παρουσίαση του βιβλίου με τίτλο «Εν Σάρλιτζα σε προσμένω» με στίχο και χρώμα
που περιλαμβάνει ποιητική συλλογή της Αλεξάνδρας Παπαπάντου-Κότερου και ζωγραφικούς πίνακες της Ευγενίς Φίλιου.
Παράλληλα με την παρουσίαση του βιβλίου έγιναν και τα εγκαίνια της έκθεσης ζωγραφικής με τίτλο «Σε αρχοντική αγκάλη» της Ευγενίς Φίλιου με θέμα τ’αρχοντικά της Λέσβου και το Σάρλιτζα η οποία συνεχίζεται ως τις 28-8-2016.
Η βραδιά γέμισε χρώματα και στίχους και προβλήθηκε βίντεο εικαστικού περιεχομένου με θέμα το Σάρλιτζα Παλλάς.
Τα ποιήματα απήγγειλαν η Πέρθα Καλέμη και Ελένη Δαλάκα-Ζορμπά
Το βιβλίο προλόγισε ο κ. Δημήτρης Μπούμπας, Δρ. του Πανεπιστημίου Αιγαίου και Πρόεδρος των Λεσβιακών Μελετών, ο οποίος αναφέρθηκε για τις δυο καλλιτέχνιδες και το έργο τους λέγοντας ότι « …επάξια το βιβλίο έχει καταλάβει τη θέση του στη λεσβιακή βιβλιογραφία….΄Εργο συμβολικό, συνεργατικό, διπολικό, διττό στη δομή του… Εξαιρετική η προσπάθεια της Αλεξάνδρας και της Ευγενείας που αναλαμβάνουν την αναδοχή της σωτηρίας του περίτεχνου και ιστορικού κτηρίου…χρησιμοποιώντας ως εργαλεία την τέχνη και τον πολιτισμό, την εικόνα και την ποίηση, τα χρώματα και τα λόγια».
Μίλησε ξεχωριστά για τη κάθε μια δημιουργό λέγοντας :
«Η Αλεξάνδρα γράφει για το Σάρλιτζα Παλλάς με σύγχρονο, ποιητικό λόγο. Το περιγράφει με το δικό της σαγηνευτικό τρόπο χρησιμοποιώντας τη μέθοδο της αισθητικής ανάλυσης διανθίζοντάς με παρομοιώσεις , μεταφορές, προσωποποιήσεις, επαναφορές, αναδιπλώσεις…. για να δώσει έμφαση, ζωντάνια και ένταση, αισθητοποιώντας τα συναισθήματα,. για να διευκολύνη έτσι την ανάκληση των αναμνήσεων, η οποία γίνεται έτσι με πιστότητα και αντικειμενικότητα. Διαβάζουμε: « οι σιωπές… Παζαρεύουν με την Ανατολή, χρώμα ροδί και κροκάτο», «Στ’ άδεια δωμάτια ξυπνάμε πάθη βακχικά…».
«Με προσμονή κι ελπίδα ότι κάποιος θ’ ακούσει τους αδύναμους χτύπους της καρδιάς του». Χρησιμοποιεί έντεχνα τη λυρική(ποιητική) νατουραλιστική συμβολιστική μεθοδολογία. Μας ευαισθητοποιεί με στοχευμένες ποιητικές προκλήσεις και εγκιβωτίζει ποιητικά την απεικόνιση με ρεαλιστικό τρόπο και με τη συμμετοχή δηλωτικών απουσιών: «Άνθρωπε γιατί αργείς; Γιατί δεν προνοείς;, «Μια Πηνελόπη στοιχειωμένη στην ξώθυρα καρτερικά προσμένει αγνάντια στην ανατολή… λύγισαν τα θέμελα του κορμιού,…. Οι βαθιές φθορές κατρακυλάν στους τοίχους…., γεροσύνη και μεγαλείο σε μια συρραφή…». Μεταχειρίζεται φανταστικά μοτίβα: «τα χελιδόνια άφοβα μοιράζουν αντίδωρα…, κουρσάρος χρόνος ξεπεζεύει τη φθορά του πληγώνοντας τ’ αρχοντικά της λεσβιακής γης,…, θρύψαλα η ψυχή του καταρρέει…».Αναζητά προσωποποιήσεις, υπαινιγμούς και συνθηματικό λόγο: «ελπίδα, μια άσωτη εξόρυξη απ’ τα σπλάχνα σου…, χελιδόνια ξεδιπλώνουν τα εαρινά σεντόνια… σε νιώθω, σε συμπονώ…, σιγοκλαίς στους ώμους μου μικρό και ταπεινό…, το νόημα της ζωής κονιορτοποιημένο στα πόδια σου…».
«Σχετικά με το καλλιτεχνικό έργο της κυρίας Φίλιου (πίνακες ζωγραφικής) που περιλαμβάνεται στο βιβλίο, γράφει ότι το διακρίνουν τα ζωντανά χρώματα, το φως, ο ορθολογισμός των μεγεθών, η ακριβής και ολοκληρωμένη απεικόνιση του κτηρίου, χωρίς προσπάθεια συμβιβαστικών πρακτικών και η αποκαλυπτική στρατηγική των συναισθημάτων των υποκειμένων τα οποία ζωγραφίζει καθώς και η αλληγορία για τη μηνυματοποίηση.Σχετικά με το τελευταίο είναι διαρκής η προσπάθειά της να ευαισθητοποιήσει τον παρατηρητή για το μεγάλο αυτό πρόβλημα. Στους πίνακές της δίνεται έμφαση στον τρόπο που το φως ανακλάται πάνω στα αντικείμενα, καθώς αυτά αποτυπώνονται με ένα είδος επιστημονικού ενδιαφέροντος. Επιχειρεί να αποτυπώσει την άμεση εντύπωση που προκαλεί ένα αντικείμενο ή μια καθημερινή εικόνα, με επίκεντρο στην προκειμένη περίπτωση το Σάρλιτζα Παλλάς. Οι ζωγραφικοί της πίνακες είναι μέσα στο κλίμα της εποχής που θέλει τα έργα υπαινικτικά, γεμάτα φωτοσκιάσεις και λεπτές χρωματιστές αποχρώσεις, έργα ικανά να εγείρουν ποικίλες, αλλά αρκετά αφηρημένες και τελικά απροσδιόριστες «εντυπώσεις». Για παράδειγμα το κιουτσούκ Σάρλιτζα, ο πεύκος, τα σιδερένια μαύρα κάγκελα, τα πληγωμένα παντζούρια είναι κάποιες από τις λεπτομέρειες με σημασία που δεν φιλοτεχνήθηκαν καθόλου τυχαία. Οι γυναικείες ενδυμασίες των μορφών θαρρείς και την εκφράζουν, νοιώθει τη γοητεία τους φορεμένη πάνω της. Το σημαντικότερο όμως στοιχείο των έργων της, όπως αυτά παρατίθενται στο λεύκωμα, αποτελεί η αποκάλυψη του δικού της θέλω, η δική της κατάθεση, η δική της αντίσταση στο συνεχιζόμενο γκρέμισμα του Σάρλιτζα Παλλάς, με εργαλείο τις καλλιτεχνικές της ικανότητες. Η Πηνελόπη του Σάρλιτζα θα πρέπει να είναι η ίδια, γιατί μόνο έτσι θα μπορούσε να είναι πειστικότερη, όσο για τη Μόνη ίσως θα πρέπει να μας απαντήσει. Ιδιαίτερη εντύπωση μου προκάλεσαν μεταξύ των άλλων οι πίνακες των νερόλακκων και των αντικαθρεφτισμών».
Την εκδήλωση της παρουσίασης του βιβλίου συνδιοργάνωσαν οι σύλλογοι Μανταμάδου «ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ» και «Η ΟΜΟΝΟΙΑ».
Το συντονισμό της βραδιάς είχε η Φωτεινή Κοντάρα, Πρόεδρος του συλλόγου «ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ»που μίλησε και για την ιστορία του αρχοντικού.
Το βιβλίο διατίθεται στο βιβλιοπωλείο Book and Art
