yle="text-align:justify;">Την Τρίτη 24/7 και ώρα 8:30 μμ στο Φουαγιέ του Δημοτικού Θεάτρου Μυτιλήνης θα πραγματοποιηθούν τα εγκαίνια της έκθεσης ζωγραφικής του Λέσβιου λαϊκού ζωγράφου Χαράλαμπου Καπτζή.
Η έκθεση που θα διαρκέσει έως της 31/7 οργανώνεται υπό την αιγίδα του Οργανισμού Παιδείας, Πολιτισμού και Άθλησης του Δήμου Λέσβου.
Ώρες λειτουργίας: 10:00 έως 13:00και 19:00 έως 22:00
Βιογραφικό
Ο Χαράλαμπος Καπτζής γεννήθηκε το 1923 στο Σκαλοχώρι της Λέσβου από γονείς Μικρασιάτες, από τα Μοσχονήσια τότε που η Ελληνική Παράδοση ήταν ζωντανή και πλούσια
Μεγάλωσε στη Μυτιλήνη και από πολύ νωρίς αναγκάστηκε να διακόψει τις σπουδές του λόγω του θανάτου του πατέρα του μιας και αναγκάστηκε να δουλέψει οπουδήποτε ώστε να ανταπεξέλθει στα μεγάλα οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπισε η οικογένεια του. Το 1946 εγκαταστάθηκε στην Καισαριανή, όπου έπιασε δουλειά ως σερβιτόρος. Αργότερα απέκτησε δικό του μαγαζί και έγινε εστιάτορας. Το 1950 παντρεύτηκε την Δέσποινα Χατζηγιαννάκη με την οποία απέκτησε τέσσερα παιδιά. Το 1979 εγκατέλειψε τη δουλειά του για λόγους υγείας. Από τότε η ζωγραφική που πάντα λάτρευε έγινε η αγαπημένη του απασχόληση.
Η πηγαία έμπνευση, η βιωματική αποτύπωση στο τελάρο στιγμιότυπων της ίδιας της ζωής του καλλιτέχνη, η αναφορά στην ελληνική παράδοση, τα ζωντανά και αληθινά χρώματα, η αφέλεια αλλά και η γνησιότητα του ασπούδαστου εμπειρικού ζωγράφου και η αισιόδοξη διάθεση που ξεπηδά μέσα από τους πίνακές του, χαρακτηρίζουν το έργο του Καπτζή.
Η θεματολογία του πλουσιότατη, κατά κύριο λόγο νησιώτικη και μάλιστα Μυτιληνιά. Ψαράδικα λιμανάκια με βάρκες ‘γρι-γρι’ και ψαράδες με δίχτυα. Στενά δρομάκια με καλντερίμια, σπίτια πετρόκτιστα, πλατείες με αμαξάκια, ταβέρνες, καφενεία, πανηγύρια, παλαιοί τεχνίτες, εκκλησάκια, εσωτερικά παραδοσιακών σπιτιών, όλα μας ζωντανεύουν μνήμες ελληνικές που κινδυνεύουν να χαθούν.
Ο Χαράλαμπος Καπτζής έχει πραγματοποιήσει μέχρι σήμερα πάνω από 40 ατομικές εκθέσεις μεταξύ άλλων στην Αθήνα, στο Ελληνικό Κέντρο Τέχνης και Πολιτισμού (Νίκης 44, Σύνταγμα) κατά τις χρονιές 1982, 1983, 1984, 1986, 1988, 1989. Το 1985 κατά το διάστημα 3 έως 14 Δεκεμβρίου στην αίθουσα του Ελληνογαλλικού Συνδέσμου στο Κολωνάκι. Επίσης στο πολιτιστικό Κέντρο Ευελπίδων του δήμου Αθηναίων κατά τις χρονιές 1991,1992, 1993 και 1994, στο πνευματικό κέντρο του δήμου Αθηναίων και συγκεκριμένα στο κέντρο Λαϊκής Τέχνης και Παράδοσης στην πλάκα κατά το διάστημα 2 έως 15 Σεπτεμβρίου, στο πολιτιστικό κέντρο Εξαρχείων του δήμου Αθηναίων κατά το διάστημα 20 Μαΐου έως 10 Ιουνίου 1992. Σε συνεργασία με τον σύλλογο Σκαλοχωριτών Λέσβου πραγματοποιήθηκε έκθεση στην αίθουσα του Υπουργείου Αιγαίου (Φιλελλήνων 9, Σύνταγμα) κατά το διάστημα 8 έως 14 Ιανουαρίου 1996. Επίσης στο πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αρτέμιδος πραγματοποιήθηκαν τρεις εκθέσεις τις χρονιές 1998, 1999, 2000. Στο πνευματικό κέντρο «Βίλα Βουγά» του Δήμου Ζωγράφου από 26 Δεκεμβρίου 2000 έως 3 Ιανουαρίου 2001. Στην Galleria “ARTIBUS” πραγματοποιήθηκαν δύο εκθέσεις το 1999 και το 2001. Σε συνεργασία με το Σύλλογο «Ανεμωτισίων» Λέσβου έκθεση Ζωγραφικής τον Νοέμβριο του 2002. Το Σεπτέμβριο του 2004 έκθεση Ζωγραφικής σε συνεργασία με τον Δήμο Σπατών.
Στην δημοτική Πινακοθήκη του Δήμου Μηθύμνης Λέσβου πραγματοποιήθηκαν έξι εκθέσεις τις χρονιές 1995, 1996, 1997, 1998, 1999, 2003. Στην Δημοτική Πινακοθήκη του δήμου Τήνου πραγματοποιήθηκε έκθεση τον Αύγουστο του 2002. Η τελευταία έκθεση στην οποία έλαβε μέρος με τα έργα του ήταν στο εκθεσιακό κέντρο του Ελληνικού το έτος 2008. Η έκθεση πραγματοποιήθηκε με την ονομασία “Rantez-Vous des arts” από 4 έως 7 Δεκεμβρίου. Ο ίδιος δεν παρευρέθηκε γιατί εκείνο το διάστημα νοσηλευόταν καθώς έδινε την τελευταία του μάχη με την ανίατη νόσο. Απεβίωσε στις 8 Δεκεμβρίου 2008, αμέσως μια μέρα μετά την λήξη της έκθεσης.
Έργα του κοσμούν το Μουσείο “International d’ Art Naïf” από τον Δεκέμβριο του 2002 στη Νίκαια της Γαλλίας. Από το 1996 είναι μέλος του Ελληνικού Επιμελητηρίου Καλλών Τεχνών και μέλος του πνευματικού και πολιτιστικού Σωματείου ‘Πανελλήνιος εταιρεία πολιτισμού’ ενώ στα τελευταία του χρόνια τιμήθηκε με περγαμηνή ‘τιμής Ένεκεν’ από τον Σύλλογο Ελλήνων Λογοτεχνών, για την συμμετοχή του στην ανύψωση και καλλιέργεια του σύγχρονου Ελληνικού Πολιτισμού.
-----------------------
Ο Αντώνης Κ. Κουρτικάκης Ιστορικός Συγγραφέας Τέχνης γράφει:
Σε μια εποχή που ο πολιτισμός μας υιοθέτησε συστήματα μιας ζωής βιομηχανοποιημένης και που ακόμη και η κάθε μορφή τέχνης τείνει να περάσει στο χώρο της παραγωγής και της βιομηχανοποίησης η δίψα μας για μια τέχνη δοσμένη με άμεσα και απλά εκφραστικά μέσα γίνεται εντονότερη. Γιατί μέσα σ’ αυτή την τέχνη βρίσκομε την πρωτοτυπία, την αγνότητα, το άδολο, το αψεγάδιαστο και το αληθινό δημιούργημα.
Αυτήν την αγνότητα της έκφρασης την συναντάμε όχι πολύ συχνά στους γνήσιους λαϊκούς μας καλλιτέχνες που μέσα από μνήμες και βιώματα που γαλουχήθηκαν δίνουν αυτή την υπέροχη ομορφιά και αγνότητα της παραδοσιακής μας κληρονομιάς, χωρίς δόλο και ιδιοτελείς σκοπιμότητες.
Μέσα σ’ αυτούς τους λιγοστούς γνήσιους λαϊκούς καλλιτέχνες καταξιώνεται και ο Μυτιληνιός λαϊκός ζωγράφος Χαράλαμπος Καπτζής. Γεννημένος και αυτός στην πατρίδα του μεγάλου λαϊκού μας ζωγράφου Θεόφιλου στη Μυτιλήνη – άρχισε να ζωγραφίζει με μεράκι χωρίς ιδιοτέλεια και εμπορική σκοπιμότητα, θέλοντας να περισώση μέσα από το έργο του την γνησιότητα, την αγνή ψυχική έκφραση, τους ατέλειωτους καημούς του λαού μας, παλιά βιώματα και μνήμες.
Έτσι η ζωγραφική του πέρα για πέρα αληθινή, ρωμαλέα και αυθόρμητη, γεμάτη Ελληνική φρεσκάδα και φως Ελληνικό, αδερφώνεται με την παράδοση, την αγνή λαϊκή ψυχή, τη φύση και τη δημοτική μας ποίηση και καταξιώνεται μέσα στο χώρο της γνήσιας λαϊκής μας παράδοσης σε μια πανέμορφη αρμονία γεμάτη λαϊκές αντιθέσεις.
Το έργο του Χαράλαμπου Καπτζή είναι πολύπλευρο και καμωμένο με το ίδιο μεράκι.
Παλιά νησιώτικα γραφικά σπίτια, εσωτερικά με όλο τον ατελείωτο πλούτο των παραδοσιακών αντικειμένων, γέρικες χαροκαμένες νησιώτικες μορφές, ψαράδες και καΐκια, αγρότες ξυλοκόπους και σκαφτιάδες, νησιώτισσες λεβεντονιές με την περίσσια έκφραση της νιότης και της δροσεράδας, χοροί και πανηγύρια από την δημοτική μας παράδοση και άλλα θέματα βγαλμένα με την ίδια αγάπη και λαχτάρα από τα χέρια του δημιουργού.
Η ζωγραφική γι αυτόν είναι κέφι και μεράκι ακατανίκητο, λαχτάρα και ανάγκη βγαλμένη από τον ίδιο τον εαυτό του.
Και όταν ο λαϊκός τεχνίτης ανασταίνει με το μεράκι και την μαστοριά του το Ελληνικό μεγαλείο της παράδοσης, το έργο του αντηχεί βαθειά στη ψυχή του λαού απ’ όπου προέρχεται.
Το έργο του Χαράλαμπου Καπτζή είναι πολύ σημαντικό γιατί – πέρα από την καλλιτεχνική του αξία - διασώζει λαογραφικά στοιχεία χρήσιμα και πολύτιμα στην Ιστορική και Λαογραφική έρευνα.
