ΣΙΝΕ ΑΡΙΩΝ
Μυτιλήνη
ΑΙΘΟΥΣΑ 1
Από Σάββατο 21 Απριλίου έως Τρίτη 24 Απριλίου «Η οργή των Τιτάνων», (περιπέτεια)
Σκηνοθεσία: Τζόναθαν Λίμπεσμαν
Πρωταγωνιστούν: Σαμ Γουόρθινγκτον, Ρόζαμουντ Πάικ, Λίαμ Νίσον
Μια δεκαετία μετά την επική νίκη του επί του τερατώδους Κράκεν, ο Περσέας - ο ημίθεος γιος του Δία - επιχειρεί να διάγει μια πιο ήσυχη ζωή ως ψαράς, έχοντας επιφορτιστεί με την ευθύνη να αναθρέψει ολομόναχος τον δεκάχρονο γιο του, Ήλιο. Στο μεταξύ η μάχη για την επικράτηση συνεχίζεται ανάμεσα σε Θεούς και Τιτάνες. Έχοντας χάσει την αφοσίωση των ανθρώπων, οι Θεοί έχουν αρχίσει να χάνουν τον έλεγχο επί των φυλακισμένων Τιτάνωνκαι του θηριώδη αρχηγού τους, Κρόνου - πατέρα των Δία, Άδη και Ποσειδώνα - που αφότου τον ανέτρεψαν, τον έριξαν στην άβυσσο του Τάρταρου. Ο Περσέας όμως, δεν μπορεί να αδιαφορήσει όταν ο Άδης, μαζί με τον γιο του Δία, Άρη (Έντγκαρ Ραμίρεζ)συμμαχούν με τον Κρόνο, προκειμένου να φυλακίσουν τον Δία. Η δύναμη των Τιτάνων γίνεται ολοένα και ισχυρότερη, καθώς οι θεϊκές δυνάμεις του Δία συρρικνώνονται και επικρατεί χάος στη Γη.
Η σκηνοθεσία της ταινίας είναι του Τζόναθαν Λίμπεσμαν, ("Battle: Los Angeles"), ενώ στους πρωταγωνιστικούς ρόλους επιστρέφουν οι Σαμ Γουόρθινγκτον (Περσέας), Ρέιφ Φάινς (Άδης) και Λίαμ Νίσον (Δίας). Δίπλα τους οι Ντάνι Χιούστον ("Robin Hood") στον ρόλο του Ποσειδώνα, ο Έντγκαρ Ραμίρεζ ("Carlos"), στον ρόλο του Θεού του πολέμου, Άρη, ο Μπιλ Νάι ('Ηφαιστος), ο Τόμπι Κέμπελ (Αγήνορας) και η Ρόζαμουντ Πάικ(Ανδρομέδα).
"Ίδιας συνταγής και παρόμοιου ύφους συνέχεια της Τιτανομαχίας, η οποία απλώς συμμαζεύει τις κιτς υπερβολές και βελτιώνει το σκοτεινό, ψευδο-τρισδιάστατο εφέ της. Εξίσου χάρτινη πλοκή κι εντελώς ξύλινοι χαρακτήρες, οπότε πόσο παρηγορητικό μπορεί άραγε να ακουστεί ότι τουλάχιστον απουσιάζουν το σκηνογραφικά κακόγουστο Άργος και το ανεκδιήγητο τέρας Κράκεν" - Aθηνόραμα
"...Ο Λίμπεσμαν όμως αδιαφορεί, μοιάζει να έχει σχεδιάζει τα πάντα ως προετοιμασία για τις 2-3 μεγάλες πολεμικές σκηνές, προτιμώντας χωρίς δεύτερη σκέψη την μυθολογία των στούντιο (την τρισδιάστατη και φαντεζί) από αυτή των αρχαίων..." - Cinetime
Προβολές : Σάββατο 21/4 και Κυριακή 22/4 στις 19:30 και στις 22 :00, , Δευτέρα 23/4 και Τρίτη 24/4 στις 22:30
---------------------------------------------------------------------------
ΑΙΘΟΥΣΑ 2
Από Σάββατο 21 Απριλίου έως Πέμπτη 26 Απριλίου «THE ARTIST»(δραματική κομεντί)
Σκηνοθεσία: Μισέλ Χαζαναβίσιους Πρωταγωνιστούν: Ζαν Ντιζαρντέν, Τζον Γκούντμαν, Μπερενίς Μπεγιό
Η ιστορία μοιάζει απλή: ο George Valentin (Jean Dujardin) είναι ένας αστέρας του βωβού κινηματογράφου στο Hollywood του '20. Ωστόσο δε βρισκόμαστε μονάχα στο τέλος μιας δεκαετίας, αλλά και σε ένα διττής σημασίας χρονικό μεταίχμιο. Ο ερχομός του ομιλούντος κινηματογράφου και το οικονομικό κραχ αλλάζουν τα δεδομένα στη ζωή του George, ο οποίος βλέπει την καριέρα του να ξεθωριάζει απότομα, μιας και η κινηματογραφική βιομηχανία εντάσσεται ταχύτατα στην εποχή του "ήχου" και αναζητά νέα αστέρια πάνω στα οποία θα επενδύσει. Ένα από αυτά είναι η νεαρή και όμορφη Peppy Miller (Berenice Bejo) που από κομπάρσος μετατρέπεται σε λαμπερή πρωταγωνίστρια. Η τυχαία γνωριμία των δύο τους όμως, που λαμβάνει χώρα προτού ξεκινήσουν όλες οι προαναφερθείσες δραματικές αλλαγές, παίζει το δικό της κρίσιμο ρόλο στην ιστορία...
Σε καιρούς που το 3D έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας, η ύπαρξη μίας σύγχρονης βωβής ταινίας προκαλεί ανοικτά την περιέργεια του ανήσυχου κοινού. Με μία πρώτη, επιδερμική ανάγνωση της υπόθεσης η ταινία του Hazanavicius είναι απλώς ένα ρομαντικό δράμα προσηλωμένο σε δύο ήρωες - έξοχα ερμηνευμένοι από τους πρωταγωνιστές - που η μοιραία γνωριμία τους προκύπτει ενώ ακολουθούν αντιδιαμετρικές τροχιές.
Το στοιχείο, ωστόσο, που ανατρέπει τα δεδομένα δεν είναι απλώς το εύρημα της σιωπής, της παντελούς έλλειψης διαλόγων, αλλά ο τρόπος με τον οποίο ο Γάλλος σκηνοθέτης και σεναριογράφος το αξιοποιεί προκειμένου να πειραματιστεί τόσο με το ίδιο το μέσο όσο και με τα κινηματογραφικά είδη. Από τεχνικής άποψης, το «The Artist» υιοθετεί τετράγωνο κάδρο (1,33:1), η φωτογραφία είναι λεπτομερώς προσεγμένη, έτσι ώστε να εντείνει την ψευδαίσθηση του θεατή ότι ταξιδεύει πίσω στα χρόνια του βωβού κινηματογράφου.
Το «The Artist» είναι επί της ουσίας ένα ατελείωτο gag, ένα ασταμάτητο πείραγμα και κλείσιμο του ματιού τόσο προς το θεατή, όσο και προς την ίδια την εξέλιξη της κινηματογραφικής ιστορίας. Μέσα από την αναντίρρητα μελοδραματική ιστορία του George Valentin, ξεπηδούν συνεχώς στιγμές σπαρταριστού γέλιου. Ακόμα και ο ήχος, για χάρη του οποίου γίνονται σχεδόν όλα, παρεισφρέει στην ταινία με τρόπο αναπάντεχο και ιδιοφυή. Τα πανέξυπνα ωστόσο κωμικά ευρήματα διαδέχονται οι λεγόμενες "πικρές" στιγμές της πλοκής, ενταγμένα όλα σε μία ιδανική αρμονία, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα η κωμωδία με το ρομαντικό δράμα να διαπλέκονται μοναδικά.
Αν όμως δούμε βαθύτερα, θα αντιληφθούμε πως ο Hazanavicius ανοίγει διάλογο με το ίδιο το κινηματογραφικό μέσο και με τη μακρόχρονη εξέλιξή του. Καθόλου τυχαία, διηγείται μία ιστορία τοποθετημένη σε ένα κρίσιμο μεταίχμιο, εκείνο της μετάβασης από το "βωβό" στον "ήχο", τη στιγμή που επιλέγει να γυρίσει τη συγκεκριμένη ταινία εν μέσω μίας ακόμα τεχνολογικής μετάβασης, όπου το σινεμά στρέφεται ολοένα και πιο δυναμικά προς το digital και το 3D. Το γεγονός ότι κατορθώνει να κομίσει το μήνυμα της διαχρονικότητας της κινηματογραφικής γλώσσας ανεξάρτητα από τις κατά καιρούς "κατακλυσμικές" αλλαγές (π.χ. ήχος, χρώμα) και ερχομούς (π.χ. τηλεόραση) που απειλούν να την καταστρέψουν ή να την αλλοιώσουν, αποτελεί τη μεγαλύτερη επιτυχία της ταινίας του Hazanavicius. Γιατί το «The Artist», δεν αποτελεί απλώς έναν φόρο τιμής στο παλιό Hollywood, ένα βαθιά νοσταλγικό φιλμ για τα χρόνια του βωβού κινηματογράφου και του swing, την εποχή του Chaplin και του Keaton ούτε μονάχα ένα υπέροχο σεμινάριο κινηματογραφικής ιστορίας για τις νεότερες γενιές θεατών.
Μεταξύ όλων των άλλων, αποδεικνύεται μία απροσδόκητη όσο και πολύτιμη υπενθύμιση ότι η ανθεκτικότητα των θεμελιωδών αρχών της κινηματογραφικής τέχνης δεν έχει να φοβηθεί καμία "φοβερή και τρομερή" τεχνολογική εξέλιξη. Και, φυσικά, μπορούμε να γελάμε άφοβα με τις εκάστοτε γραφικές Κασσάνδρες που σκούζουν, φοβούμενες πως το 3D, το digital video ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο θα μπασταρδέψουν αργά ή γρήγορα το σινεμά. Να είναι καλά ο Hazanavicius που έδειξε πανέξυπνα πως η κινηματογραφική γλώσσα είναι εκπληκτικά διαχρονική.
ΤΙΜΗΘΗΚΕ ΜΕ 5 ΟΣΚΑΡ
Προβολές : Σάββατο 21/4 και Κυριακή 22/4 στις 19:00 και στις 21:30, Δευτέρα 23/4 και Τρίτη 24/4 στις 21:30 , Τετάρτη 25/4 και Πέμπτη 26/4 στις 20:00 και στις 21:30
