Το κατακτημένο αίσθημα ασφάλειας και ποιοι δεν φροντίζουν για αυτό το αίσθημα
Το κείμενο που διαβάστηκε στην εκδήλωση:
Η αποψινή βραδιά είναι αφιερωμένη στην εμβληματική αρχαιολόγο Αγλαΐα Αρχοντίδου . Μεγάλη απώλεια για την αρχαιολογία, τον Πολιτισμό, τη Λέσβο, τα νησιά του Βορειοανατολικού Αιγαίου. Άφησε το στίγμα της αφού δημιούργησε νέα μουσεία σε Λήμνο, Μυτιλήνη και Χίο και ανέδειξε τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους.
Επίσης, απόψε τραγουδάμε για την ειρήνη. Η ειρήνη στις μέρες μας είναι κατ’επίφαση. Οι εποχικοί πυροσβέστες και τούτο το καλοκαίρι μίλησαν για πόλεμο εν καιρώ ειρήνης. Οι πόλεμοι είναι λογιώ λογιώ. Αλλά και η έννοια της ειρήνης δεν είναι και δεν υπήρξε ποτέ ουδέτερη. Και δεν αφορά μόνο εύθραυστες ισορροπίες μεταξύ εθνών, κρατών, φυλών, φέουδων κλπ. Αφορά κι ένα κατακτημένο αίσθημα ασφάλειας κι εμπιστοσύνης εντός μας, που εξαρτάται και από τη λειτουργία θεσπισμένων φορέων που ορίζουν εν μέρει τις ζωές μας. Τέτοιοι φορείς όπως, τοπική αυτοδιοίκηση, κεντρικό κράτος, μέσα μαζικής ενημέρωσης και συμμαχίες κρατών στον τόπο που ζούμε δεν φροντίζουν γι’αυτό το αίσθημα. Αντιθέτως, είναι ενάντια. Δεν προνοούν για να εμπιστευτούμε τη λειτουργία τους, αλλά μας αποδεικνύουν διαρκώς ότι κουμάντο κάνει ο νόμος του ισχυροτέρου. Η ειρήνευση και ηρεμία είναι απατηλές καταστάσεις.
Γι’αυτό κι εμείς θα τραγουδήσουμε με πλήρη επίγνωση αυτής της έντασης μεταξύ επιφανειακής ειρήνης και ουσιαστικής έλλειψής της στις ζωές μας. Όσο το κοινωνικό μας υπέδαφος ταρακουνιέται με αλλεπάλληλες σεισμικές δονήσεις, όσο πόλεμοι εξελίσσονται σε όλον τον κόσμο κι εκατοντάδες άνθρωποι αφανίζονται στη χώρα μας στην Πύλο, στα Τέμπη, στον Έβρο και στη θάλασσα του Αιγαίου, η φωνή μας δε συντάσσεται με κοινοτοπίες περί σταθερότητας και ειρήνης, αλλά συγκλονίζεται από την αδικία, τον φανατισμό και τις πολιτικές του μίσους.
Η διαπολιτισμική χορωδία Cantaλαλούν θα ανοίξει την αποψινή εκδήλωση με 4 τραγούδια: «Τα λόγια και τα χρόνια» του προσφάτως εκλιπόντος συνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλου, «Το Καρναβάλι», γραμμένο από πολιτικές κρατούμενες στις γυναικείες φυλακές Αβέρωφ το 1947, το “Ndeke moko”, ένα νανούρισμα από το Κονγκό και το αφροαμερικάνικο spiritual “Down by the riverside” που παροτρύνει να αφήσουμε τα όπλα στην όχθη του ποταμού.
--------------
Και ένα ενδιαφέρον σχόλιο του κ. Στρατή Νικολάου με αφορμή το παραπάνω κείμενο:
Ο Πολιτισμός πρέπει να έχει ως στόχο (και) να ομορφύνει τον εσωτερικό του κόσμο του ανθρώπου, να δυναμώνει και να εμπλουτίζει, τις συναισθηματικές, τις ψυχικές και τις πνευματικές του ιδιότητες, να διευρύνει την συνείδησή του και τον τρόπο με τον οποίο αυτή αντιλαμβάνεται τον κόσμο. Με δυο λόγια πρέπει να κάνει τον άνθρωπο καλύτερο. Και καλύτερος άνθρωπος γίνεται κανείς όταν μαθαίνει να είναι αλληλέγγυος με τους άλλους, να αγαπά τον συνάνθρωπό του, όποιος κι αν είναι αυτός, να ανέχεται την διαφορετικότητα και να θεωρεί ότι οι άλλοι γύρω του, δεν αφαιρούν κάτι από αυτόν, αλλά αντιθέτως, του προσθέτουν. Τις πνευματικές και υλικές αξίες του πολιτισμού πρέπει περισσότερο από όλους να τις υπερασπίζονται και να τις προάγουν οι συνειδητοποιημένοι πολίτες που παράγουν τον πολιτισμό. Πρέπει να πούμε ότι οι πολιτιστικές εκδηλώσεις όταν γίνονται με στόχο να προσφέρουν "άρτο και θεάματα" σε ψηφοφόρους και όχι να καλλιεργήσουν ή να εξυψώσουν ανθρώπινες συνειδήσεις, λίγη σχέση έχουν με τον πολιτισμό. Στις περιπτώσεις αυτές οι άνθρωποι που τον παράγουν, για να τον προστατέψουν, αλλά και για να μην γίνουν οι ίδιοι άθυρμα στα χέρια των πολιτικάντηδων, πρέπει δημόσια να παίρνουν θέση. Γι αυτό, το λόγο, είναι αξιέπαινη και σημαντική η παρέμβαση της cantaλαλούν στην εκδήλωση της περασμένης Τετάρτης στο Υδραγωγείο της Μόριας. Ασφαλώς και έχουν δίκιο όταν αναφέρουν ότι οι τοπικοί φορείς και θεσμοί πρέπει να προστατεύσουν την ειρήνη και το "κατακτημένο αίσθημα ασφάλειας κι εμπιστοσύνης εντός μας που ορίζει εν μέρει τις ζωές μας". Μακάρι να βρουν μιμητές!
-----------------
Tonight we sing for the memory of the prominent local archaeologist Aglaia Arhontidou. Also we sing for peace. To speak of peace today remains superficial. Once again this summer, firefighters spoke of war during times of peace. Wars come in various forms, but the concept of peace is neither neutral nor has it ever been and it is not only about the delicate balances established between nations and states. Peace is also the feeling of security and trust between people, relying on the proper functioning of institutions which define in part our lives. However, these institutions in our locality, such as local goverments , the central state, the media, and alliances of states, do not foster trust and security; instead, they oppose it. Their intention is not to instill confidence in their operations, but rather to perpetuate the notion that the will of the strongest prevails. Peace and tranquility are an illusion.
This is why we will sing with a deep awareness of the tension between superficial talk of peace and its essential absence in our lives. As our social fabric is shaken and wars unfold across the world and hundreds of people are massacred here in Greece, in Pylos, Tembi, in the Evros forest, and in the Aegean Sea, we cannot align our voices with platitudes about stability and peace. Instead, our voices are shaken by the injustice, fanaticism, and the politics of hatred.
The intercultural choir Cantalaloun will open tonight's event with four songs: "The Words and Years" by the recently deceased Yannis Markopoulos, "The Carnival" written by political prisoners in the Averof women's prison in 1947, "Ndeke Moko," a lullaby from the Democratic Republic of Congo, and the African-American spiritual "Down By the Riverside," which urges us to leave our guns by the riverbank. Enjoy the performance.
