Μια συζήτηση στο εργαστήρι του ζωγράφου για το τοπίο. Εκεί που, ο ζωγράφος, περνούσε τα καλοκαίρια, από το 1968, μεταξύ της κορυφογραμμής του βουνού του Κλαπάδου και της αμμουδερής γραμμής της Εφταλούς. Σε ένα ύψωμα 400 μ. περίπου, το Πετρί απηχεί το βραχώδες του τοπίου και φιλοξενεί το εργαστήρι – παρατηρητήριο του δημιουργού. "Ζωγραφίζω το βουνό της Λαφιώνας, που βλέπω απέναντί μου. Το βουνό είναι η παρηγοριά μου: είναι κάτι που δεν το έχει χαλάσει ακόμη ο άνθρωπος".
"Δεν έπαψα ποτέ να είμαι ανοιχτός σε γνώσεις, ιδέες, αναζητήσεις, εμπειρίες"..."Έχω δουλέψει με μελάνι, τέμπερα, ακουαρέλα, κηρομπογιά, μέταλλο, ακουαρέλα… Σκέψου ότι υπολογιστή έμαθα στα 70 μου κι έχω ενθουσιαστεί με τα χαρακτικά που μπορώ να κάνω εκεί!" έλεγε.
Ο Χρόνης Μπότσογλου, ζωγράφος, χαράκτης, γλύπτης και καθηγητής της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών Αθήνας, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 80 ετών.
Ο Χρόνης Μπότσογλου γεννήθηκε το 1941 στη Θεσσαλονίκη. Μετά το Γυμνάσιο, σπούδασε στην ΑΣΚΤ (1960-1965) κοντά στον Γιάννη Μόραλη. Την περίοδο 1970-1972 πραγματοποίησε σπουδές στην École Supérieure des Beaux Arts του Παρισιού. Το 1989 εξελέγη καθηγητής ζωγραφικής στην ΑΣΚΤ, στην οποία διετέλεσε και πρύτανης (2001-2006).
"Προτού ζωγραφίσω, σημειώνω σε μικρές φράσεις πώς μπορεί να δουλευτεί, αν για παράδειγμα θέλει μια πιο ζωντανή χρωματικότητα. Άλλοτε πάλι, είναι σημειώματα πιο προσωπικά, σαν ημερολόγια, ιστορίες έργων που έχω κάνει, όνειρα που έχω δει και πάνε παράλληλα με τα έργα».
Μέχρι τώρα γνωρίζαμε το έργο του Μπότσογλου ως ανθρωποκεντρικό μέσα από αναρίθμητες προσωπογραφίες, όπου απογυμνώνει το σώμα χωρίς εξωραϊσμούς, με αυτοσαρκασμό, μελαγχολία και απέραντη τρυφερότητα. «Πάντα έλεγα ότι όσο γερνώ, θα μπορέσω να κάνω τοπία. Προσπάθησα πολλές φορές κι έχω αρκετές απόπειρες, αλλά δεν μπορούσα να το κουμαντάρω. Δουλεύοντας, λοιπόν, τα καλοκαίρια στη Μυτιλήνη, προέκυψαν τα έργα τυχαία, σαν παιχνίδι. Στο τέλος, νομίζω, μου έγινε το χατίρι».
Η έκθεση «Χρόνης Μπότσογλου Απέναντι του βουνού» με 110 έργα της σειράς (λάδια, ακουαρέλες και τέμπερες), γέννημα από τα καλοκαίρια του 2008-2016 στο Πετρί της Λέσβου. παρουσιάστηκαν τέλος του 2016 στο Μέγαρο Εϋνάρδου του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης,
Κάθε Σαββάτο στις 11.00 το πρωί και για περίπου δύο μήνες, ο ζωγράφος ξεναγούσε προσωπικά το κοινό «βλέποντας το βλέμμα των άλλων επάνω στα έργα».
Παράλληλα με τη ζωγραφική, ο Μπότσογλου ασχολήθηκε με τη χαρακτική (κυρίως οξυγραφία και λιθογραφία) και τη γλυπτική. Πραγματοποίησε περισσότερες από 30 ατομικές εκθέσεις κυρίως στην Ελλάδα και συμμετείχε σε περισσότερες από 100 ομαδικές εκθέσεις εντός και εκτός της χώρας. Το 2011 παρουσίασε στην Αθήνα τη συλλογή του «Ερωτικά», αποτελούμενη από ακουαρέλες, ανάγλυφα σε μπρούντζο και σχέδια με γραφίτη, με θέμα την ερωτική πράξη. Η έκθεση αυτή συζητήθηκε για το προκλητικό περιεχόμενό της.
Δημοσίευσε σε εφημερίδες και περιοδικά άρθρα για την τέχνη, ενώ εξέδωσε και τρία βιβλία: «Ημερολόγια ταξίδια» (εκδόσεις Γαβριηλίδη, Αθήνα, 1994), «Ψευτοδοκίμια» (εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα, 2000) και «Το χρώμα της σπουδής» (εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα, 2005). Εξέδωσε επίσης μία ποιητική συλλογή με τίτλο «Σπουδή στο μαύρο» (εκδόσεις Περίτεχνον, Αθήνα, 1998).
Έχει νόημα μια ανάγνωση του έργου του Μπότσογλου, κάπως διαφορετική: «Όχι δηλαδή ακριβώς ως κατάβαση, ως κάθοδος της συνείδησης στα ερέβη ενός κόσμου οπωσδήποτε σημαντικού, αμετάκλητα όμως παρωχημένου. Αλλά ως ανάδυση, ως άνοδος των αναμνήσεων σ' ένα δοξαστικό που θα μπορούσε να προσληφθεί και ως διακήρυξη πίστης στην επίκαιρη πάντοτε αλήθεια ότι ο χρόνος της μνήμης μας είναι και ο χρόνος της ύπαρξής μας», έγραφε ο Άγγελος Δεληβορριάς.
ΟΛΣΑ
