"Σιωπηλός Μάρτυρας" Πέμπτη 28/06 στο Αρχοντικό Γεωργιάδη
Ο ΣΙΩΠΗΛΟΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ (1954) του Άλφρεντ Χίτσκοκ, έρχεται για άλλη μιά φορά, μετά από 58 χρόνια στην μεγάλη οθόνη, βάζοντας τα πράγματα στην θέση τους και οριοθετώντας τα όρια της Τέχνης στην ανώτερη σφαίρα δραματουργίας. Ένα από τα αριστουργήματα του Άλφρεντ Χίτσκοκ, που είναι αδύνατον να κουράσει κάποιον ακόμη και εκατό φορές να το' χει δει. Άλλωστε το σασπένς, θα λέγαμε βρίσκει εδώ τον "εφευρέτη" του και αποθεώνεται με την μεγαλειώδη στυλιστική του καλλιτεχνική δημιουργία, εκτοξεύοντας την ευρεσιτεχνία της "αγωνίας αλά Χίτσκοκ" σε ένα όρο που χαρακτηρίζεται από το υψηλό επίπεδο Αισθητικής εφαρμογής, άρτιας παραγωγής και πολυεπίπεδης σημειολογίας και έμπνευσης... Ταινία που πρέπει να έχει δει ο καθένας μας τουλάχιστον από μια φορά προτού ...τελευτήσει, αν θέλει να πιστεύει ότι έχει δει "ολοκληρωμένο σινεμά"!
Χρειάζεται μόλις ένας μάρτυρας για να χαλάσει το τέλειο έγκλημα... Το πρώτο από τα τέσσερα μεγάλα αριστουργήματα του Hitchcock (τα άλλα τρία είναι τα «Στη σκιά των τεσσάρων γιγάντων», «Ο δεσμώτης του ιλίγγου» και «Ψυχώ»), ο απόλυτος συνδυασμός ψυχαγωγίας, πλοκής και ψυχολογίας. Ο «σιωπηλός μάρτυς» είναι μια μοναδική στη κυριολεξία ταινία. Τόσο στη δομή της, όσο και στη μυθοπλασία της. Ο Τζεφ ένας ριψοκίνδυνος φωτορεπόρτερ, βρίσκεται ακινητοποιημένος με σπασμένο πόδι στο δωμάτιο και περνά την ώρα του παρακολουθώντας τι γίνεται στην απέναντι πολυκατοικία. Η συνήθειά του αυτή γίνεται αληθινό πάθος, στο οποίο συμπαρασύρει την φιλενάδα του Λίζα και την νοσοκόμα Στέλλα που τον περιθάλπει. Σιγά- σιγά θα τις πείσει ότι ένας από τους απέναντι ενοίκους σκότωσε την γυναίκα του και την εξαφάνισε σιγά - σιγά. Όταν οι δύο γυναίκες ασχοληθούν με την εξιχνίαση της υπόθεσης ο δολοφόνος θα αντιληφθεί τον Τζεφ και θα εισβάλλει στο δωμάτιό του προσπαθώντας να τον σκοτώσει. Ο συμβολισμός είναι σαφής. Ο ακινητοποιημένος Τζεφ είναι ο θεατής του κινηματογράφου, η πολυκατοικία είναι το θέαμα των πολλαπλών εκδοχών (όσα τα ανοικτά παράθυρα), η θέση του Τζεφ δεν είναι τίποτα άλλο παρά η θέση του θεατή του κινηματογράφου που καθηλωμένος παρακολουθεί τα τεκταινόμενα στην οθόνη... Η μεγάλη χιτσκοκική κιβωτός της ηδονοβλεψίας, όπου ο μετρ υφαίνει επιδέξια τη φαινομενολογία με το λεπτό ιστό του σασπένς. Ο ευνουχισμός του θεατή εγγράφεται σε αυτόν του πρωταγωνιστή, η μετωνυμία για τον ίδιο τον κινηματογράφο ολοκληρώνεται και ο Hitchcock καταλήγει σε μια σύνθετη πραγματεία πάνω στην αδιέξοδη και περιορισμένη φύση της αναπαράστασης. Μια συναρπαστική μελέτη της οφθαλμολαγνείας, όπως και μια σπουδή στους νόμους που διέπουν το κινηματογραφικό θέαμα. Τηρώντας τις σκηνοθετικές νόρμες ενός θεατρικού έργου -μολονότι το «Rear Window» δεν έχει προϋπάρξει θεατρικά- ο Hitchcock καθοδηγεί ηδονιστικά ένα ακόμα θρίλερ δωματίου, το είδος ταινιών σασπένς στο οποίο είχε διαπρέψει όσο ελάχιστοι. Οι πρωταγωνιστές, James Stewart και Grace Kelly, δεν χάνονται ποτέ από το οπτικό πεδίο του φανταστικού κοινού, ενώ με τη σειρά τους γίνονται θεατές μία παράστασης που διαδραματίζεται στην σκηνή έξω από το παράθυρο του διαμερίσματός τους. Μέσα στο τεράστιο σκηνικό- κουκλοθέατρο, το χρωματισμένο με την απατηλή ψευδαίσθηση του Technicolor και τις σκηνογραφικές αυταπάτες που προστάζει η κινηματογραφική τάση της εποχής - τα κινούμενα σύννεφα στον ορίζοντα του θεόρατου στούντιο, οι καπνοδόχοι που καπνίζουν στο βάθος του πλατό, τα άφαντα διερχόμενα αυτοκίνητα και τα μαγαζιά στο βάθος του σκηνικού- , οι ήρωες ζουν την καθημερινότητα και την αγωνία τους, μέσα στον κλειστοφοβικό μικρόκοσμό τους. Όπως σαρκαστικά, σχολίαζε και ο σκηνοθέτης, «ο θεατής παρακολουθεί τον ήρωα, ο οποίος παρακολουθεί τους γειτονές του».
-----------------------------
Σχετικός Σύνδεσμος:
