style="text-align: justify;">
1.000 «ευλογημένοι» ακροατές – θεατές βρέθηκαν χθες (Τρίτη 15 Ιουλίου 2014) βράδυ στο Κάστρο Μυτιλήνης. Δεν ήταν άλλη μια συναυλία. Ήταν η μοναδική συναυλία του Σταύρου Ξαρχάκου. Ήταν μια μοναδική 10μελής ορχήστρα που κρεμόταν από τα χέρια του Σταύρου Ξαρχάκου. Ήταν τρεις εξαιρετικές φωνές.
130 λεπτά μουσικής μυσταγωγίας. 130 λεπτά όπου το κοινό άκουγε με προσήλωση. 130 λεπτά που χώρεσαν όλη τη μουσική διαδρομή του Σταύρου Ξαρχάκου. Από το θέατρο, τον κινηματογράφο, από τη συνεργασία του με το Νίκο Ξυλούρη, από το Ρεμπέτικο. Τραγούδια που όλοι αγαπήσαμε, τραγουδήσαμε και μελωδίες που μας συντρόφευαν!
Γλυκιά βραδιά. Αν και ο χαρακτηρισμός «γλυκιά» μάλλον είναι φθηνός.
Ο 75χρονος Σταύρος Ξαρχάκος (ναι τόσο είναι – μην σας ξεγελά η εφηβική του διάθεση) διεύθυνε την ορχήστρα του. Με τα χέρια και το σώμα του, με τα μάτια του και τις εκφράσεις του προσώπου. Μας δίδαξε τι σημαίνει να διευθύνεις ορχήστρα. Άλλα ο Σταύρος Ξαρχάκος προχώρησε ένα βήμα παραπάνω. Κατάφερε να περάσει τις μελωδίες και τις νότες μέσα στα κύτταρά μας. Η μουσική δεν ακουγόταν μόνο από τους ακουστικούς πόρους των θεατών. Όλοι είχαμε ανοίξει τα κύτταρα μας και εισπράτταμε το «θείο δώρο» του Σταύρου Ξαρχάκου.
Τα τραγούδια «Άπονη ζωή», «Φτωχολογιά» και το «Παράπονο» ήταν ο λαϊκός επίλογος με το κοινό να χειροκροτεί όρθιο. Είχαν προηγηθεί «Σαββατόβραδο στην Καισαριανή», «Βάλε κι άλλο πιάτο στο τραπέζι» . Ασφαλώς και μεγάλο μέρος της συναυλίας αφιερώθηκε στο να μας θυμίσει τα τραγούδια του αδελφικού του φίλου Νίκου Ξυλούρη, τα αθάνατα τραγούδια… «Αυτόν τον κόσμο τον καλό» , «Ήτανε μια φορά», «Πώς να σωπάσω» και άλλα. "To Ρεμπέτικο" ήταν η αφετηρία της συναυλίας.
Τα σπουδαία τραγούδια του Σταύρου Ξαρχάκου σημάδεψαν την νεότερη Ελλάδα.Η καινούργια ματιά με το στίγμα του συνθέτη και των άξιων τραγουδιστών επικοινώνησαν με τον καλύτερο τρόπο στις νέες γενιές το μεγαλείο της ελληνικής μουσικής και του πολιτισμού, την ιστορία μας.
«...Το ζητούμενο, το οποίο δεν γνωρίζω πόσο μπορεί να πραγματοποιηθεί ή αν θα παραμείνει ζητούμενο, είναι να επικοινωνηθεί ο πλούτος της Ελληνικής μουσικής στο ευρύ κοινό.
Δεν μπορώ να βρω άλλους τρόπους έκφρασης και επικοινωνίας παρά μόνο μέσα από την μουσική και την ποίηση. Οι συναυλίες είναι μια απευθείας επαφή με τον κόσμο που γνωρίζει και θέλει να αποσπαστεί από το καθεστώς της ιδιωτείας που του έχουν επιβάλλει και τον κρατά εγκλωβισμένο μακριά από τα προβλήματα της κοινωνικής συλλογικότητας, τις τέχνες και τον πολιτισμό.
Τα τραγούδια της συναυλίας παραπέμπουν σε εικόνες, σε πρόσωπα, σε κείμενα και σε πάθη μιας ατελείωτης Μεγάλης Εβδομάδας του ελληνικού λαού...Η θάλασσα, το ελληνικό φως και η μουσική φέρνουν ελπίδες. Χρέος μας είναι τις ελπίδες να τις επενδύσουμε με φαντασία και με όνειρα που θα τα κάνουμε πράξη για να ξαναβρούμε την πατρίδα που χάσαμε» γράφει ο Σταύρος Ξαρχάκος.
Συνταξιδιώτες του ήταν η Ηρώ Σαΐα, ο Ζαχαρίας Καρούνης, ο Νεοκλής Νεοφυτίδης, οι 10μελής ορχήστρα καταξιωμένων μουσικών – σολίστ.
Η οργάνωση της συναυλίας άψογη. Το ηχητικό αποτέλεσμα άγγιξε την τελειότητα. Εντύπωση προκάλεσε και η χαμηλή τιμή του εισιτηρίου. 10 ευρώ για μια τέτοια παραγωγή είναι πραγματικά μια εξαιρετικά χαμηλή τιμή.
Δεν υπάρχουν άλλα λόγια παρά μόνο…
Σταύρο Ξαρχάκο σ’ ευχαριστούμε…
