Τ
ον τελευταίο καιρό γινόμαστε όλοι μάρτυρες διαφόρων σχολίων-δια του τύπου κυρίως-για ζητήματα που σχετίζονται με την παρουσία των προσφύγων και μεταναστών, για το αν έχουμε πολλά κρούσματα μεταδοτικών ασθενειών και πού οφείλονται (Ελονοσία-ηπατίτιδα Α κλπ).Η ΔΗΠΑΚ θεωρεί:
Α) Οι όποιες συζητήσεις πρέπει να γίνονται με κριτήριο την αντικειμενική ενημέρωση και την περιφρούρηση της υγείας όλου του λαού και όχι συζητήσεις εντυπωσιασμού ή εκφοβισμού που δεν αναδεικνύουν τα πραγματικά προβλήματα και επιδιώκουν τη διοχέτευση αντιδραστικών ιδεών στον Ελληνικό λαό.
Β) Τα μέτρα πού πρέπει να παρθούν θα πρέπει να αφορούν στη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των προσφύγων και μεταναστών οπότε και θα μειώνεται πολύ ο κίνδυνος για έξαρση προβλημάτων υγείας (π.χ. ηπατίτιδας Α-φυματίωσης κ.λ.π.) που οφείλονται σε κακές συνθήκες ζωής και τα έτσι κι αλλιώς προϋπήρχαν στον ελλαδικό χώρο.
Ως εκ τούτου για τη βελτίωση της κατάστασης ζητάμε:
1) Την ΑΜΕΣΗ δημιουργία – σ’ έναν χώρο ευθύνης του ελληνικού
δημοσίου όπως είναι αυτός της Μόριας – ενός πλήρους στελεχωμένου και εξοπλισμένου ιατρείου με την ευθύνη του ελληνικού κράτους και των οργάνων του. Η αντιμετώπιση υγειονομικών ζητημάτων στους πρόσφυγες και μετανάστες πρέπει να φύγει ολοκληρωτικά από την ευθύνη των ΜΚΟ, και να περάσει στην ευθύνη των δημόσιων δομών υγείας.
Το ιατρείο θα πρέπει να στελεχωθεί με τον κατάλληλο αριθμό γιατρών και νοσηλευτών, (με βάση τα υπάρχοντα πληθυσμιακά κριτήρια δημιουργίας αγροτικών ιατρείων (μονοθέσιων, διθέσιων ή τριθέσιων).
Οι γιατροί θα πρέπει να γίνει προσπάθεια να είναι ειδικοί στις λοιμώξεις και παιδίατροι. Το ιατρείο θα πρέπει να λειτουργεί με την ευθύνη του ΠΕΔΥ και της ΥΠΕ. Έτσι θα αποσυμφορούνται και οι δομές υγείας, (ΠΕΔΥ-Νοσοκομείο), από το μεγάλο φόρτο περιστατικών που τώρα τα κατακλύζουν.
2) Την ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ των κλειστών δομών (τύπου Μόριας) οι οποίες δημιουργούν αντικειμενικά το υπόβαθρο για τη μεγάλη επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσης με συνέπεια την έξαρση νοσημάτων πού θα μπορούσαν να δημιουργήσουν κινδύνους για τη δημόσια υγεία. Και την ΑΝΑΠΤΥΞΗ ανοιχτών δομών που να παρέχουν επαρκείς και ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης, όσο καιρό οι άνθρωποι αυτοί θα βρίσκονται στο νησί.
Την άμεση μεταφορά των ανηλίκων σε άλλες κατάλληλες δομές και σπίτια και την υποστήριξή τους από μόνιμο προσωπικό του δημόσιου τομέα υγείας, παιδιάτρους, ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς και ότι άλλο προσωπικό είναι απαραίτητο.
Ζητάμε από τον Ιατρικό Σύλλογο Λέσβου να κινηθεί άμεσα σ’ αυτήν την κατεύθυνση, σαν ο πλέον αρμόδιος φορέας για την περιφρούρηση της υγείας των πολιτών.
Επιπλέον, και για όσο καιρό οι ΜΚΟ εκτελούν ιατρικές και θεραπευτικές πράξεις, ο Ιατρικός Σύλλογος θα πρέπει να κινηθεί στην κατεύθυνση της πιστοποίησης όλων των γιατρών που δρουν με τις ΜΚΟ στο νησί, λειτουργία που έχει ατονήσει τους τελευταίους μήνες.
Τέλος, αν και σπουδαιότερο, για να υλοποιηθούν άμεσα οι παραπάνω προτάσεις-μέτρα καθοριστικό ρόλο θα παίξει η κινητοποίηση όλων των φορέων των εργαζομένων του νησιού και η αγωνιστική τους διεκδίκηση.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑΤΡΩΝ
