yle="text-align: justify;">Ο φωτογραφικός φακός του Κώστα Σταματέλλη αιχμαλωτίζει τα ναζιάρικα παιχνιδίσματα του φωτός στις γειτονιές και στα πρόσωπα των ανθρώπων της Αγιάσου. Χρώματα κι αρώματα μιας καθημερινότητας που προσπαθεί απεγνωσμένα να κρατηθεί γαντζωμένη από το χαμένο νοσταλγικό παρελθόν της.
(tips: κάντε κλικ στις φωτογραφίες για μεγέθυνση και άνοιγμα σε νέο παράθυρο)
Βράδυ στην κεντρική πλατεία της Αγιάσου. Η παροδική σιωπή της Καφενταρίας ίσως προκαλεί μελαγχολία. Αναζητάς τη μαγεία των χρωμάτων, η μνήμη επιστρέφει στον πλάτανο που κάποτε υπήρχε στην κεντρική πλατεία. Θυμάσαι πως κάποτε εδώ γινόταν όλες οι εμπορικές συναλλαγές, όλες οι αγοραπωλησίες. Θυμάσαι ότι κάποτε εδώ έβλεπες το "Χριστός ξανασταυρώνεται", θυμάσαι ότι εδώ η μνήμη δεν έχει χρόνο...όλα θα τρέχουν στην ίδια ευθεία όσες μεταβολές κι αν γίνουν!
Κατηφορίζοντας. Μετά το προσκύνημα στην εκκλησία της Παναγίας. Το καλοκαίρι θα δεις τις πραμάτιες να σε προσκαλούν να αγοράσεις κάτι έστω για το καλό. Το χειμώνα το βλέμμα σου θα χαθεί μέσα στα χρώματα. Το βλέμμα πάντα θα ανηφορίζει. Λίγα μέτρα παρακάτω να συναντήσεις την κορυφή του Ολύμπου.
Ίσως τον συναντήσεις και στην Αγιάσο και στη Μυτιλήνη. Να πουλάει βότανα. Ευγενικός. Μια ζεστή κουβέντα την έχει πάντα πρόχειρη για όσους έχουν καθαρή ματιά. Ο χρόνος σκάβει πρόσωπα. Πρόσωπα - σύμβολα. Δεν έχουν να σου πουλήσουν μια ιστορία γιατί και μόνο η παρουσία τους είναι ιστορία. Πορεύτηκαν φτωχικά αλλά με αξιοπρέπεια. Δύσκολο να καταλάβεις πόση σοφία μπορεί να κρύβουν αυτά τα σκαψίματα του χρόνου στο πρόσωπο.
Τράβηξες τον ανηφορικό δρόμο από την πλατεία της αγοράς προς το Σταυρί. Σε κουράζει αυτή η ανηφοριά. Και τότε που ήσουν παιδί και πήγαινες σχολείο και τώρα που έχεις μερικά χρονάκια στην πλάτη η ανηφοριά είναι ανηφοριά. Έχεις μετρήσει πέτρες και ανάσες. Θυμάσαι και κάτι "τσουλήθρες" που έκανες όταν ο δρόμος ήταν χιονισμένος και ανηφορικός. Τώρα γελάς με τις απροσεξίες του χθες.
Πάνω από τις στέγες των θαυμάτων και των χρωμάτων.Όπου κι αν κοιτάξεις πράσινο.
Σουρεαλιστικό σκηνικό. Μπουγάδες και ηλεκτροφόρα καλώδια, βεράντες και κολώνες της ΔΕΗ όλα μπερδεύονται γλυκά. Μην ανησυχείς όμως οι φτερωτοί φίλοι της Αγιάσου έχουν μάθει το δρόμο και δεν μπερδεύονται. Άσε που σε κεντρικά σημεία της Αγιάσου έχει γίνει υπογειοποίησει των καλωδίων της ΔΕΗ όποτε αν ο "λαβύρινθος" σε ενοχλεί να ξέρεις ότι δεν είναι σε όλο το χωριό.
Ποιος να το περίμενε ότι ένα αδιέξοδο μπορεί να είναι τόσο όμορφο. Μικρός επιχείρησα να ανοίξω τη ξύλινη πόρτα και βρέθηκα στα παραμύθια με δράκους και μάγισσες. Δε με τρόμαξαν. Μου έμαθαν να τολμώ γιατί πίσω από την παλιά πόρτα είναι και τα άνθη και τα φώτα. "Όλα είναι εκεί. Αρκεί να πας γυρεύοντας τα"
Εδώ ο επισκέπτης σταματά. Θα ρωτήσει "από που πάνε στην Παναγία". Συνήθως θα απαντήσεις ότι ο σωστός δρόμος είναι ο αριστερός. Εξάλλου δείχνει και ευκολότερος. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι και οι δύο δρόμοι οδηγούν στην εκκλησία της Παναγίας... όπως και όλοι οι δρόμοι της Αγιάσου ουσιαστικά εκεί οδηγούν.
Νυχτερινό. Πηλός και ύφασμα. Πάρε κάτι για να θυμάσαι την Αγιάσο. Μπορείς όμως και να κρατήσεις την ανάσα της εικόνας που υφαίνουν τα μάτια σου. Μην ανησυχείς η εικόνα σου δεν είναι τόσο εύθραυστη όσο ο πηλός. Απεναντίας μπορείς να πλάσεις την Αγιάσο της επιθυμίας σου, είναι τόσα πολλά τα χρώματα.
Η πινακίδα δείχνει προς Σταυρί και Μεγαλοχώρι. Κρατάς αυτή την πληροφορία. Τα χέρια πίσω από την πλάτη. Έτσι απολαμβάνεις καλύτερα τον περίπατο. Θα πεις και δυο κουβέντες πέρα από το "γεια χαρά". Θα δεχτείς και θε κεράσεις πειράγματα... οι άνθρωπο της αγοράς θα έχουν τη λογική τους. Μην φοβάσαι δεν θέλουν να σου πουλήσουν μόνο εμπόρευμα...χαίρονται και όταν πουλήσουν λογάκια...
Κάποτε είχε γαλακτοπωλείο στην Αγιάσο. Τώρα απολαμβάνει εφημερίδα και καφέ. Δεν ξέρουμε αν αναπολεί στιγμές του χθες.
Οι ντόπιοι αποκαλούν την περιοχή "Εξάρχεια". Μάλλον με διάθεση χιούμορ. Μερικά ούζα παραπάνω και οι καρδιές γίνονται πιο ευαίσθητες. Ε, και μια κουβέντα παραπάνω να πούμε τι έγινε. Θαμώνες παθιασμένοι με τα άλογα. Εκλεκτοί μεζέδες και οι δρόμοι τρέχουν ... Μπορείς να πετάξεις όταν συναντήσεις την κατάλληλη παρέα.
Λες και ένα αόρατο χέρι επέλεξε να παίξει με τις αποχρώσεις του πράσινου. Συμπτώσεις του πράσινου. Ο σκηνοθέτης της στιγμής ίσως ήθελε να περάσει κάποιο μυστικό μήνυμα. Μπορεί όμως και τίποτα από όλα αυτά να μην ισχύει. Φίλους ήρθα να βρω και να πιούμε ένα ούζο με μεζέ. Τα ήσυχα βράδια έχουν άλλη ομορφιά. Μην μένεις μόνο στις εικόνες του καλοκαιριού. Δεν χρειάζεται να χτυπάνε πάντα κόκκινο οι επισκέψεις.
Ο τελευταίος ράφτης της Αγιάσου και ίσως ένας από τους τελευταίους της Λέσβου. Πόσα ακριβά υφάσματα έχουν περάσει από τα χέρια του. Πόσους γαμπρούς έχει ντύσει. Κασμίρια, μετάξια και ότι καλύτερο υπήρχε ως ύφασμα γινόταν αθάνατο ρούχο μιας ζωής. Αλλά δεν ήταν μόνο για ακριβά γούστα. Και τα καθημερινά ρούχα της δουλειάς περνούσαν από τα χέρια του. Τα τελευταία χρόνια μόνο επιδιορθώσεις....
Είναι σκεπτικός αλλά μπορεί να σου αλλάξει τα φώτα... μην φοβάσαι για πολλά χρόνια ήταν ο ηλεκτρολόγος του χωριού. Στα παιδικά μάτια ήταν ο μεγάλος θαυματουργός. Να "γιατρεύει" την ασπρόμαυρη ή έγχρωμη τηλεόραση. Μεγάλο επίτευγμα. Να δίνει το φως όταν έπεφτε το σκοτάδι από βλάβες. Πολύτιμος και δυσεύρετος. Τώρα απολαμβάνει το φως του φωτογραφικού αφιερώματος ... το αξίζει.
"Σήμερα άργησαν να βγουν οι γειτόνισσες. Έχω να τους πω νέα. Ήρθε ένα νέο παλικάρι , Κώστα τον έλεγαν, ζήτησε να με φωτογραφίσει. Ούτε την ποδιά δεν πρόλαβα να βγάλω. Με ήθελε όπως είμαι... Ελπίζω να μην με ματιάσουν οι γειτόνισσες. Εγώ για το καλό της Αγιάσου το έκανα..."
Η Αγία Σιών, η Παναγία της Αγιάσου. Το κέντρο του χωριού, η ζωή του χωριού. Κάθε πρωί οι Αγιασώτες κάνουν ένα πέρασμα από την Παναγιά ... έτσι για να τους πάει καλά η μέρα.
______________________________________________
Οι φωτογραφίες παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά στην έκθεση φωτογραφίας στα πλαίσια της 11ης Γιορτής Κάστανου στην Αγιάσο. Σύντομα η έκθεση θα παρουσιαστεί και στη Μυτιλήνη.
To Lesovsnews.net ευχαριστεί θερμά τον κ. Κώστα Σταματέλλη που μας εμπιστεύτηκε την παρουσίαση των φωτογραφιών του.
Δείτε τις φωτογραφίες και σε μορφή gallery
