Μάθαμε, με την ανάρτηση του Νίκου Καρύδη, στον Ερεσιώτικο Πολιτισμό, για την απώλεια του ξαδέρφου του, Στέλιου Δουγαλέρη σε ηλικία μόλις 56 ετών (γενήθηκε 21.6.1964). Του Ερεσιώτη αλλά και Λέσβιου, του πολίτη της Ερεσού αλλά και του νησιού, του τοπικού συμβούλου της πατρίδας της Σαπφούς, αλλά και της γης του Θεόφραστου, του Αλκαίου, του Ελύτη και των άλλων σπουδαίων της Λέσβου.
Διότι ο Στέλιος ήταν μαχητής και υπερασπιστής της Ερεσού, όπως και πολλοί ευτυχώς του μέρος αυτού, αλλά μέσα στο πλαίσιο της συνύπαρξης και της απόδοσης δικαιοσύνης για τις ανάγκες όλου του τόπου, όλου του νησιού και καυτηρίαζε, τη «μυτιληνοκεντρική», όπως έλεγε, νοοτροπία που διακατείχε τους αρμόδιους δημοτικούς παράγοντες.
Τον θυμάμαι καλά, γνωριστήκαμε καλύτερα, εμείς από την ΟΛΣΑ και εκείνος τοπικός σύμβουλος της κοινότητας, στον ενιαίο τότε δήμο Λέσβου, να πρωταγωνιστεί μαζί μας και με άλλους επίσης, στη μεγάλη προσπάθεια για τη διάσπαση σε περισσότερους.
Τον ήξερα βέβαια από πριν μέσω του συλλόγου Μεσοτοπιτών και της κοινής αγωνίας, όπως και με όλους τους τότε πρωταγωνιστές άμεσους ή έμμεσους, για τα προβλήματα του δήμου Ερεσού-Αντίσσης. Είχε δημιουργηθεί και ένα συντονιστικό από τους συλλόγους των Αθηνών (Ερεσού, Άντισσας, Βατούσας, Χιδήρων, Σιγρίου, Πτερούντας, Μεσοτόπου) και έγιναν αρκετές συσκέψεις σε Αθήνα και στην έδρα του δήμου.
Επίσης κοντά στο πάγιο και δίκαιο αίτημα όχι μόνο των κατοίκων αλλά και των διερχομένων από την Άγρα για την πραγματοποίηση της οδικής της Παράκαμψης, μαζί με τα τοπιικά συμβούλια και την πρωτοβουλία των πέντε σύλλογων της Αθήνας (Καλλονής-Παρακοίλων-Άγρας-Μεσότοπου-Ερεσού).
Ο Στέλιος, ήταν αγωνιστής και πεισματάρης σε βαθμό που κάποιες φορές μπορεί να γινόταν ενοχλητικός και δεικτικός και σίγουρα αυτό δεν άρεσε καθώς έχουμε μάθει οι περισσότεροι να έχουμε "τρόπους". Ίσως να είχε και τη υπερβολή του και όπως συχνά συμβαίνει να χτυπάμε γάιδαρο και σαμάρι παράλληλα...Ποιος ξέρει...
Την περίοδο της θητείας του πολλές ήταν οι περίπτωσεις που ανέδειξε, δημοσιοποίησε και ζήτησε ευθύνες για διάφορα ζητήματα. Όπως το 2014 για την απώλεια της Γαλάζιας σημαίας από την Ερεσό(!), τα προβλήματα ύδρευσης, της δημοπράτησης τμημάτων αιγιαλού και παραλιών που διατέθηκαν προς εκμίσθωση το 2013, την καθαριότητα, το βιολογικό, το καταστραμμένο τοιχίο στην Σκάλα Ερεσού, τα έργα οδοποιίας, την έλλειψη διαφημιστικής - τουριστικής προβολής εκ μέρους του δήμου, το περιβάλλον κ.α.
Θεωρούσε μεγάλης σημασίας την ύπαρξη των τοπικών κοινοτήτων και συμβουλίων και θεωρούσε ότι η απαξίωση του Δημότη και η αδιαφορία για τις υποδομές και όσα άλλα με κόπους και δημιούργησαν επί δεκαετίες οι Κοινότητες κι οι Δημότες της Λέσβου, αποτελεί καθημερινή πρακτική των «Λεσβιαρχών» και των επίδοξων «Λεσβιαρχών», όπως έγραφε...
Αυτός ήταν με τα ελάχιστα που θυμόμαστε από την αυτοδιοικητική του πορεία ο Στέλιος Δουγαλέρης, ο οποίος μέχρι τον Φεβρουάριο του 2015 ενημέρωνε και μας τροφοδοτούσε με φωτογραφίες και υλικό από δράσεις και εκδηλώσεις στην Ερεσό. Όταν διαγνώστηκε με όγκο στον εγκέφαλο και ανεύρυσμα, έπρεπε να κάνει μια δύσκολη επέμβαση, στην οποία είχε βγει νικητής.
Καλό του ταξίδι σε μια εποχή που την κοινωνία την πλήτει πια εκτός από τα μικρόβια της αδιαφορίας και της εγκατάλειψης από ένα μεγάλο της μέρος, ένας ιός, που βάλθηκε ή να μας εξοντώσει, ή να μας αφυπνίσει...Ελπίζω και πιστεύω στο δεύτερο...
Νεκτάριος Βακάλης για την Ομοσπονδία Λεσβιακών Συλλόγων Αττικής ΟΛΣΑ
----
ΑΚΟΥΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ Νίκου Καρύδη
αντιπροέδρου του συλλόγου των απανταχού Ερεσίων ο "Θεόφραστος"
Έφυγε σήμερα (22.3.2020) το πρωί ο φίλος και αγαπητός σε όλους μας Στέλιος Δουγαλέρης.
Μέσα στη δίνη και την αναστάτωση των ημερών μας άφησε σήμερα το πρωί ο αγαπητός μας Στέλιος σε ηλικία 56 ετών, ύστερα από μια πολύχρονη περιπέτεια της υγείας του.
Ο πόνος όλων μας μεγάλος, καθώς αποχαιρετούμε έναν άνθρωπο της κοινωνικής προσφοράς και της αλληλεγγύης. Έναν άνθρωπο που αγάπησε τον τόπο μας και θέλησε να δώσει μέρος του εαυτού του γι αυτό.
Είχε υπάρξει δημοτικός σύμβουλος του τοπικού συμβουλίου Ερεσού, ιδρυτικό μέλος του Πολιτιστικού Συλλόγου Ερεσιωτών "Φανίας" και του Φορέα Ανάπτυξης και Προβολής της Ερεσού και μέλος του συμβουλίου της Εστίας Καλών Γηρατείων "Ο Φάρος της Ερεσού”. Επίσης, χάρη στη δική του προσφορά η δημοτική βιβλιοθήκη της Ερεσού έφτασε να είναι όπως είναι σήμερα.
Ήταν ένα πρόσωπο που είχε όραμα και σχέδια για τη ανάπτυξη και την πρόοδο της Ερεσού και πάντα λαχταρούσε την ενότητα των Ερεσιωτών. Όμως, η τελευταία περιπέτεια της υγείας του διέκοψε τα σχέδια και τα οράματά του στη συμβολή του προς την Ερεσό.
Όλοι μας λυπούμαστε και συμπονούμε με την απώλεια ενός προσώπου που επηρέασε το κοινωνικό και πολιτιστικό "γίγνεσθαι" του τόπου μας.
Θα τον θυμόμαστε πάντα με αγάπη.
Ευχόμαστε θερμά συλλυπητήρια και παρηγοριά στην οικογένειά του.
Καλό ταξίδι, Στέλιο!
