Έχω έναν καφενέ...
Ο Παναγιωτής Κουτσκουδής γράφει για τον καφενέ στον Άγιο Δημήτριο Αγιάσου...
Χαρακτηρίστηκε ένα από τα ομορφότερα καφενεδάκια της Ελλάδας! Φωτογραφίες του κόσμησαν αναρίθμητα έντυπα, εφημερίδες, περιοδικά, τουριστικούς οδηγούς, διαδικτυακές αναρτήσεις. Απαράμιλλο παραδοσιακό χρώμα, καφεδάκι στη χόβολη, νέκταρ από γλυκό του κουταλιού, κρουσταλλένιο νερό απ’ το ποτάμι του Αι Δημήτρη, ήχοι ευφραντικοί από το δοξάρι της μάνας φύσης… Τι άλλο να πεθυμήσει κανείς! Η ομορφιά κρυμμένη μες στην ανεπιτήδευτη απλότητα.
Πόλος έλξης μυριάδων ντόπιων και ξένων επισκεπτών, μοναστηριακό ησυχαστήριο μες στον κήπο του παράδεισου, απάνεμο αραξοβόλι απ’ τις φουρτούνες της κερατοζωής! Η αρχόντισσα κυρά-Ρήνη μάς άφησε χρόνους, αλλά αυτό μένει ακόμα εκεί, στου λιμανιού την άκρη, αναπολώντας θύμησες ενός ανεπίστροφου παρελθόντος. Στέκι αγροτών, τσομπαναραίων, μπισκιτζήδων, ρετσινάδων… Καθένας τους κι ένα καράβι που έριχνε άγκυρα για λίγο πριν συνεχίσει το μπάρκο του στα ανεμοδαρμένα πέλαγα της ειμαρμένης. Πόσα τέτοια σκαριά άραξαν εκεί αλλά δεν ξαναφάνηκαν… Και πόσα θα βιράρουν ακόμα…
Η φωτογραφία είναι του Δημοσθένη Σκλεπάρη με την κυρα Ρήνη επι τω εργω.
