Σαρωτικές αλλαγές ανακοίνωσε ο Σκανδαλίδης για τουs Συνεταιρισμούς....μπας και δει μια άσπρη μέρα και η ΕΑΣ Λέσβου!!!

Νέα τάξη στο συνεταιριστικό κίνημα με τρεις μορφές οργάνωσης των αγροτών, φέρνουν οι προτάσεις για την Αναμόρφωση των συλλογικών οργανώσεων του αγροτικού χώρου, τις οποίες παρουσίασε ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Κώστας Σκανδαλίδης την Πέμπτη 20 Ιανουαρίου. Σύμφωνα με τις προτάσεις της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΑΑΤ, που θα τεθούν τις επόμενες μέρες σε δημόσια διαβούλευση, ξεκαθαρίζει πλήρως το τοπίο και αποσαφηνίζονται οι συγχύσεις που κυριαρχούν στο ποιες είναι και τι νομική μορφή έχουν οι συλλογικές αγροτικές οργανώσεις:

- Αγροτικές Συνεταιριστικές Οργανώσεις (ΑΣΟ):  Όλοι οι συνεταιρισμοί αγροτικών προϊόντων θεωρούνται πρωτοβάθμιοι  και διέπονται από τους ίδιους κανόνες συμπεριλαμβανομένων και των Ενώσεων Αγροτικών Συνεταιρισμών.

- Αγροτικές Εταιρικές  Συμπράξεις (ΑΕΣ): Οι κάθε μορφής συνεταιριστικές ενώσεις, κοινοπραξίες συνεταιρισμών και συνεταιριστικές εταιρίες, που συγκροτούνται από παραγωγούς ή και συνεταιρισμούς και έχουν τη μορφή κεφαλαιουχικής εταιρείας, θεωρούνται Αγροτικές Εταιρικές Συμπράξεις (ΑΕΣ) και είναι ανεξάρτητες από τη λειτουργία των συνεταιρισμών.

- Ομάδες Παραγωγών (ΟΠ): Αναγνωρίζονται Ομάδες Παραγωγών, οι οποίες αποκτούν πρόσβαση σε  κίνητρα, καθώς και σε χρηματοδοτήσεις τους από διαχειριστικά ή άλλα επιχειρησιακά προγράμματα μόνο εφόσον πληρούν το προαναφερθέν πλαίσιο.

Εν τω μεταξύ, αντιδράσεις από το κατεστημένο συνεταιριστικό κίνημα αναμένεται να προκαλέσει η πρόταση του ΥΠΑΑΤ που αφορά την άμεση εκλογή των μελών της ΠΑΣΕΓΕΣ από τους αγρότες. Στο κείμενο προβλέπεται ότι «η διαδικασία άμεσης Δημοκρατίας στην εκλογή των συνεταιριστικών οργάνων και της ΠΑΣΕΓΕΣ μέσα από καθολική ψηφοφορία των παραγωγών, γίνεται αποφασιστική και απαρέγκλιτη προϋπόθεση της όποιας αξιολόγησης και νομιμοποίησης.».

Στα πλαίσια των προτάσεων, προωθείται ριζική αλλαγή στη δομή και λειτουργία της ΠΑΣΕΓΕΣ που μετατρέπεται σε Πανελλήνια Ένωση Συλλογικών Αγροτικών Οργανώσεων (ΠΕΣΑΓΟ), την οποία εκλέγουν οι οργανώσεις και των τριών κατηγοριών που συμμετέχουν στο Μητρώο και των οποίων αποτελεί τη συντονιστική οργάνωση. Όπως αναφέρεται, η εκλογή των μελών της Γενικής Συνέλευσης, που αποτελεί το κορυφαίο της όργανο, γίνεται κατά αυτοδιοικητική περιφέρεια, με καθολική ψηφοφορία όλων των παραγωγών αγροτικών προϊόντων, οι οποίοι είναι μέλη των οργανώσεων που ανήκουν στην περιφέρεια.

Η παρέμβαση στο χώρο των συνεταιρισμών και, εν γένει, των συλλογικών αγροτικών οργανώσεων επιδιώκει να ανατρέψει μια εξαιρετικά δυσάρεστη και απαξιωμένη κατάσταση. Μια κατάσταση που οδήγησε σε ουσιαστική ατροφία ένα συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα, για την υιοθέτηση του οποίου χρειάστηκαν σκληροί αγώνες και θυσίες.

Η σημερινή κατάσταση των συνεταιρισμών «σφραγίδων», της κακοδιοίκησης και της υπερχρέωσης δεν προκάλεσε μόνο ένα σοβαρό πλήγμα στην αγροτική μας οικονομία. Κατασπατάλησε, επιπλέον και ένα τεράστιο κεφάλαιο αλληλεγγύης και συνεργασίας που κάποτε γέννησε ελπίδες δυναμικής ανάπτυξης και ευημερίας.

Ο συνεταιρισμός είναι ατομικό και κοινωνικό δικαίωμα.

Το άρθρο 12 παράγραφος 5 του Συντάγματος:

• θεμελιώνει την ελευθερία ίδρυσης και λειτουργίας του,
• κατοχυρώνει την αυτοδιοίκησή του,
• προβλέπει την προστασία και εποπτεία του από το κράτος,
• επιβάλλει την υποχρέωση του Κράτους να μεριμνά για την ανάπτυξή του.

Η νομοθετική μας πρωτοβουλία και παρέμβαση ξεκινά από το γράμμα και το πνεύμα της συνταγματικής διάταξης. Κι αυτό γιατί φτάσαμε στο κρίσιμο εκείνο σημείο όπου ένα δικαίωμα των πολιτών και μια σύστοιχη υποχρέωση του Κράτους έχουν δυστυχώς αδρανήσει.

Επιζητούμε την αναζωογόνηση του δικαιώματος και τη θεσμική επικαιροποίηση της υποχρέωσης του Κράτους.

Υπάρχει, όμως, και ένας άλλος λόγος εξίσου σημαντικός και ιδιαίτερα κρίσιμος για την πορεία της χώρας και την έξοδό της από την οικονομική κρίση.

Αν λάβουμε σοβαρά υπόψη ότι:

• Ο αγροτικός τομέας με τη στροφή στην παραγωγή και τη μεταποίηση προϊόντων και τροφίμων αποτελεί μαζί με τον Τουρισμό και την Καινοτομία την αιχμή της παραγωγικής ανασύνταξης του τόπου και της πράσινης ανάπτυξης.
• Η γεωγραφική ιδιομορφία, ο μικρός κλήρος και η επένδυση στην Ταυτότητα, την Ποιότητα, την Αειφορία είναι μονόδρομος.

Τότε  οι συλλογικές και συνεταιριστικές μορφές οργάνωσης της αγροτικής οικονομίας και η ανάπτυξη τους αναδεικνύονται σε επείγουσα και πρωταρχική υπόθεση, καθώς ταυτίζονται με την αξιοποίηση του συγκριτικού πλεονεκτήματος που διαθέτουμε.

Το αγροτικό ζήτημα είναι κυριολεκτικά ένα εθνικό ζήτημα στις μέρες μας και η αντιμετώπισή του θα κρίνει το μέλλον της Ελληνικής Γεωργίας τα επόμενα δέκα χρόνια.

Όπως σε πολλούς άλλους τομείς που αφορούν στην άσκηση της δημόσιας πολιτικής, έτσι και στην αγροτική ανάπτυξη δεν λείπουν νόμοι και ντιρεκτίβες. Οι ισχύοντες νόμοι - είτε πρόκειται για τον ν. 2810/2000 περί συνεταιρισμών, είτε πρόκειται για τον ν. 2732/1999 περί διεπαγγελματικών οργανώσεων στον αγροτικό χώρο, είτε πρόκειται για ΚΥΑ εφαρμογής του κανονιστικού πλαισίου της ΕΕ περί ομάδων παραγωγών στα οπωροκηπευτικά προϊόντα -  είναι λεπτομερειακοί, διαθέτουν πλήθος θετικών διατάξεων και, σε καμία περίπτωση, δεν εμποδίζουν την ανάπτυξη πολιτικών και πρωτοβουλιών. Ωστόσο, δεν εφαρμόζονται σχεδόν σε όλη τους την έκταση, αν δεν στρεβλώνονται ή δεν παραποιούνται.

Οι παθογόνες αιτίες είναι προφανείς και ομολογημένες:

• Δεν υπάρχει κατευθυντήρια γραμμή και σταθερή πολιτική ολοκληρωμένης εφαρμογής  προς κάθε κατεύθυνση, που να υπερβαίνει το πλαίσιο των κατεστημένων πελατειακών σχέσεων, τον «κομματισμό» και τον «κρατισμό».

• Δεν υπάρχει πουθενά και ποτέ ουσιαστική αξιολόγηση, εποπτεία και έλεγχος παρ’ ότι προβλέπονται στο ισχύον θεσμικό πλαίσιο.

• Δεν υπάρχει αυθεντική εκπροσώπηση των πραγματικών παραγωγών, με αποτέλεσμα αδύναμοι να διαπραγματευτούν και να υποστηρίξουν το προϊόν τους, γίνονται έρμαιο των διαθέσεων της αγοράς και των εμπόρων.

Έτσι, σε μια εποχή τεραστίων προκλήσεων για την ελληνική γεωργία και τις συλλογικές αγροτικές οργανώσεις, οι φορείς, τα φυσικά πρόσωπα και οι συνεταιρισμοί, κλείνονται αμυντικά στην προστασία του εισοδήματος και την πολιτική των επιδοτήσεων. Αυτό πρέπει να αλλάξει και θα αλλάξει ριζικά.

Η συγκριμένη νομοθετική πρωτοβουλία και οι ριζικές αλλαγές που θα επιφέρει στην οργάνωση της παραγωγής και στην αγροτοδιατροφική αλυσίδα δεν αποτελεί μόνο μια οργανωτική επιλογή. Συνδέεται άρρηκτα με τους τις προϋποθέσεις της θετικής ανατροπής στο εμπορικό ισοζύγιο των αγροτικών προϊόντων, με την ανάδειξη, υποστήριξη και προώθηση του «καλαθιού της Περιφέρειας», καθώς και τους στόχους της Ελληνικής Γεωργίας 2014.

Οι Κατευθύνσεις μας

Για να ανατρέψουμε ριζικά και άμεσα τις παθογόνες αιτίες, δεν έχουμε ανάγκη από έναν ακόμη συνεταιριστικό νόμο πιο λεπτομερειακό που να διορθώνει τις ατέλειες και να περιπλέκει τα πράγματα. Θέλουμε ένα θεσμικό πλαίσιο, το οποίο, χωρίς να παρεμβαίνει πατερναλιστικά στο συνταγματικό δικαίωμα του «συνεταιρίζεσθαι» των παραγωγών, να ανατρέπει αναβαθμίζει τις σχέσεις των συνεταιρισμών με το κράτος, να κατοχυρώνει την εποπτεία του, να εξυγιαίνει το χώρο, να διαμορφώνει νέες σχέσεις με την αγορά και την αγροτική ανάπτυξη.

α. Σημείο εκκίνησης είναι για μας η αποκατάσταση αξιόπιστων και αποτελεσματικών δημόσιων πολιτικών εποπτείας και στήριξης της συνεταιριστικής λειτουργίας, η οποία επιδιώκουμε να κινηθεί δραστήρια, αποφασιστικά και με αυτοπεποίθηση προς τις προκλήσεις της εποχής μας, ανταποκρινόμενη στις ανάγκες της χώρας.

β. Παράλληλα, διευρύνουμε το θεσμικό πλαίσιο οργάνωσης των αγροτών μας, το οποίο διαρθρώνεται και κλιμακώνεται γύρω από υγιείς και αποτελεσματικούς Συνεταιρισμούς που καλούνται να προσαρμόσουν το πολύτιμο συνεταιριστικό πνεύμα στη σύγχρονη εποχή, τις ευρωπαϊκές εξελίξεις και τη νέα ΚΑΠ,

Έτσι, αναγνωρίζονται μορφές Αγροτικών Εταιρικών Συμπράξεων και Ομάδες Παραγωγών, οι οποίες καλούνται να ενισχύσουν την επιχειρηματικότητα και την καινοτομία στους τομείς παραγωγής, τυποποίησης, πιστοποίησης, μεταποίησης και εμπορίας στην αγροδιατροφική αλυσίδα.

γ. Γύρω από το θεσμικό πυρήνα της κρατικής εποπτείας, η οποία αποσκοπεί στην ανάδειξη και ενίσχυση ισχυρών συνεταιρισμών, εταιρικών συμπράξεων και ομάδων παραγωγών, κατοχυρώνουμε δημόσιες πολιτικές με δημοκρατικό και προοδευτικό πρόσημο.

Αξιοποιούμε τη δοκιμασμένη σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο μέθοδο του Μητρώου, το οποίο καθίσταται σύνθετο εργαλείο καταγραφής, αξιολόγησης και, εν τέλει, νομιμοποίησης των συλλογικών αγροτικών οργανώσεων σε σχέση με το κράτος και τις δημόσιες πολιτικές. Έτσι παρακολουθείται συνέχεια η δράση τους και αξιολογούνται τα αποτελέσματά τους.

Με βάση την αξιολόγηση των επιδόσεων πρόκειται να κινηθεί η διάθεση των οικονομικών, φορολογικών και αναπτυξιακών κινήτρων.

δ. Οι πολιτικές μας κατευθύνονται, επίσης, προς μια ανταγωνιστική οικονομία της αγοράς, στο πλαίσιο της οποίας οι δημόσιες πολιτικές θέτουν αξιόπιστους κανόνες υγιούς επιχειρηματικότητας, διαφάνειας και προνοιακής στήριξης του αγροτικού κόσμου. Θεσμοί και διαδικασίες, όπως οι Διεπαγγελματικές Οργανώσεις, η Συμβολαιακή Γεωργία, τα Δημοπρατήρια Αγροτικών Προϊόντων, οι Διατροφικές Περιφερειακές Συμπράξεις, που σπερματικά και αποσπασματικά ξεκίνησαν και ουδέποτε αναπτύχθηκαν ουσιαστικά στη χώρα μας, αποκτούν σύγχρονο πλαίσιο και οργανώνονται με πρωτοβουλία της Κυβέρνησης και της Αυτοδιοίκησης, καθώς και με τη συνεργασία των παραγωγικών, κοινωνικών, επαγγελματικών και επιστημονικών φορέων του χώρου.

ε. Τέλος, μια παρόμοια παρέμβαση δημοκρατικού συνταγματισμού, που ενισχύει το κοινωνικό κεκτημένο της συνεταιριστικής δράσης και προστατεύει το δημόσιο συμφέρον δεν μπορεί παρά να ολοκληρωθεί με τον εκδημοκρατισμό των δομών και την αυθεντική εκπροσώπηση του αγροτικού κόσμου και των πραγματικών παραγωγών. Οι  διαδικασίες άμεσης Δημοκρατίας  στην εκλογή των συνεταιριστικών οργάνων και της ΠΑΣΕΓΕΣ μέσα από καθολική ψηφοφορία των παραγωγών, γίνεται αποφασιστική και απαρέγκλιτη προϋπόθεση της όποιας αξιολόγησης και νομιμοποίησης.

Β. ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ

Β.1 Θεσμικό πλαίσιο για τις Συλλογικές Οργανώσεις και την Επιχειρηματικότητα του αγροτικού κόσμου – Οργάνωση της εποπτείας του κράτους

1. 1. Ξεκαθαρίζει πλήρως το τοπίο και αποσαφηνίζονται οι συγχύσεις που κυριαρχούν στο ποιες είναι και τι νομική μορφή έχουν οι συλλογικές αγροτικές οργανώσεις:

• Αγροτικές Συνεταιριστικές Οργανώσεις (ΑΣΟ) με τη μορφή του συνεταιρισμού/μεριδιούχοι.

• Αγροτικές Εταιρικές  Συμπράξεις (ΑΕΣ) με τη μορφή κεφαλαιουχικής εταιρείας ΑΕ ή ΕΠΕ.

• Ομάδες Παραγωγών (ΟΠ), αποκλειστικά όσες πληρούν το κοινοτικό κανονιστικό πλαίσιο, τους περιορισμούς και τις οριοθετήσεις του, ανεξαρτήτως νομικής μορφής.

1. 2. Για το σκοπό  αυτό:

• Όλοι οι συνεταιρισμοί αγροτικών προϊόντων θεωρούνται πρωτοβάθμιοι  και διέπονται από τους ίδιους κανόνες συμπεριλαμβανομένων και των Ενώσεων Αγροτικών Συνεταιρισμών.

• Οι κάθε μορφής συνεταιριστικές ενώσεις, κοινοπραξίες συνεταιρισμών και συνεταιριστικές εταιρίες, που συγκροτούνται από παραγωγούς ή και συνεταιρισμούς και έχουν τη μορφή κεφαλαιουχικής εταιρείας, θεωρούνται Αγροτικές Εταιρικές Συμπράξεις (ΑΕΣ) και είναι ανεξάρτητες από τη λειτουργία των συνεταιρισμών.

• Αναγνωρίζονται Ομάδες Παραγωγών, οι οποίες αποκτούν πρόσβαση σε  κίνητρα, καθώς και σε χρηματοδοτήσεις τους από διαχειριστικά ή άλλα επιχειρησιακά προγράμματα μόνο εφόσον πληρούν το προαναφερθέν πλαίσιο.

1. 3. Στο Υπ.ΑΑ-Τ συνίσταται:

• Εθνικό Μητρώο Συλλογικών Αγροτικών Οργανώσεων

• Οι τρεις κατηγορίες οργανώσεων καταχωρούνται και ως εκ τούτου αναγνωρίζονται στη σχέση τους με το κράτος, με βάση πολύ συγκεκριμένα και διαφοροποιημένα κριτήρια.

• Με βάση τα κριτήρια αυτά αξιολογούνται σε ενεργές και μη ενεργές.

1. 4. Ιδρύεται στο Υπ.ΑΑ-Τ, Εποπτική Αρχή για τη λειτουργία του Μητρώου και της εποπτείας, ως αυτοτελής διοικητική μονάδα συνεπικουρούμενη από το Εποπτικό Συμβούλιο, στο οποίο συμμετέχουν υπηρεσιακοί,  ειδικοί επιστήμονες  και εκπρόσωποι των συλλογικών αγροτικών οργανώσεων.

1. 5. Στα κριτήρια αξιολόγησης των ΑΣΟ, συμπεριλαμβάνονται:

• Άμεση εκλογή των οργάνων τους με καθολική ψηφοφορία των μελών τους,
• Ελάχιστο εταιρικό κεφάλαιο 60.000 ευρώ,
• Αποτελεσματική συνεταιριστική και εταιρική διακυβέρνηση,
• Οικονομική βιωσιμότητα με βάση τον κύκλο εργασιών και τα περιουσιακά στοιχεία,
• Όροι και προϋποθέσεις διαφάνειας.

• Η αξιολόγηση γίνεται σε ετήσια βάση.

• Μη ενεργές ΑΣΟ για δυο (2) συνεχή έτη οδηγούνται σε αναγκαστική εκκαθάριση και διαγράφονται από το Μητρώο.

1. 6. Κατά την πρώτη εγγραφή και αξιολόγηση:

• Εντός τριών (3) μηνών από τη δημοσίευση του νόμου, οι ΑΣΟ προσκομίζουν τα απαιτούμενα στοιχεία στην Εποπτική Αρχή για την εγγραφή στο Μητρώο. Σε περίπτωση που δεν προσκομίσουν τα στοιχεία, δεν αναγνωρίζονται.

• Οι αρχικά καταχωρούμενες ως μη ενεργές, σε περίπτωση που δεν συγχωνευθούν με ενεργές ΑΣΟ έως τις 31-12-2011, οδηγούνται σε αναγκαστική εκκαθάριση.

1. 7. Εξειδικεύονται οι σκοποί των Αγροτικών Εταιρικών Συμπράξεων για την επίτευξη οικονομιών κλίμακας  που αφορούν:

• στην οργάνωση της παραγωγής,
• στην προμήθεια εισροών και εφοδίων,
• στην παροχή υπηρεσιών (συγκέντρωση – τυποποίηση – αποθήκευση – διάθεση),
• στην εμπορία και τη μεταποίηση.

1. 8. Στα κριτήρια αξιολόγησης των ΑΕΣ συμπεριλαμβάνονται:

• Ο αριθμός των μελών,
• Το ποσοστό συγκέντρωσης παραγωγής σε περιφερειακό ή εθνικό επίπεδο,
• Οι παρεχόμενες υπηρεσίες και το μέγεθος των περιουσιακών στοιχείων,
• Ο κύκλος εργασιών και το ύψος συναλλαγών,
• Το μερίδιο αγοράς για το συγκεκριμένο προϊόν.

• Η αξιολόγηση γίνεται σε ετήσια βάση.

• Στο Μητρώο καταγράφονται μόνο ενεργές ΑΕΣ.

• Οι Αγροτικές Εταιρικές Συμπράξεις που μεταπίπτουν σε μη ενεργές επί τρία (3) έτη θα  διαγράφονται από το Μητρώο.

1. 9. Διαλύεται η σύγχυση που αφορά στις Ομάδες Παραγωγών, τον κατακερματισμό τους, καθώς και στην τάση που έχουν να υποκαθιστούν τους συνεταιρισμούς χωρίς να πληρούν τα ελάχιστα κριτήρια που θέτει το κοινοτικό κανονιστικό πλαίσιο προκειμένου να διαχειριστούν προγράμματα. Είναι στοιχειώδης υποχρέωση προσαρμογής στο σημερινό ευρωπαϊκό τοπίο.

10. Ριζική αλλαγή στη δομή και λειτουργία της ΠΑΣΕΓΕΣ που μετατρέπεται σε:

• Πανελλήνια Ένωση Συλλογικών Αγροτικών Οργανώσεων (ΠΕΣΑΓΟ)

• Την ΠΕΣΑΓΟ εκλέγουν οι οργανώσεις και των τριών κατηγοριών που    συμμετέχουν στο Μητρώο και των οποίων αποτελεί τη συντονιστική οργάνωση.

• Η εκλογή των μελών της Γενικής Συνέλευσης, που αποτελεί το κορυφαίο της όργανο, γίνεται κατά αυτοδιοικητική περιφέρεια, με καθολική ψηφοφορία όλων των παραγωγών αγροτικών προϊόντων, οι οποίοι είναι μέλη των οργανώσεων που ανήκουν στην περιφέρεια.

Β.2 Δημόσιες πολιτικές για τον εκσυγχρονισμό της αγοράς αγροτικών προϊόντων και της σταθερότητας των τιμών τους

1. 1. Επαναδιατυπώνεται με σύγχρονους όρους η Διεπαγγελματική Οργάνωση (Δ.Ο.), καθώς διαρθρώνεται σε εθνικό επίπεδο, κυρίως κατά προϊόν, ενώ - σε ειδικές μόνο περιπτώσεις - κατά ΚΟΑ ή κλάδο ή ομάδα ομοειδών προϊόντων.

• Στη Δ.Ο. συμμετέχουν εκπρόσωποι:

• παραγωγών, συνεταιρισμών, αγροτικών εταιρικών συμπράξεων, ομάδων παραγωγών,

• εμπόρων αγροτικών προϊόντων και εφοδίων, μεταποιητών, συσκευαστών, μεταφορέων,

• πανεπιστημίων και ερευνητικών κέντρων.

• Οι Δ.Ε. έχουν τη μορφή αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρείας και προσδιορίζονται αναλυτικά οι στόχοι τους.

1. 2. Δίνεται η δυνατότητα στην Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση να συστήνει αστική μη κερδοσκοπική εταιρία με την επωνυμία «Διατροφική Σύμπραξη……», ώστε:

• να μη γίνεται αποσπασματικά και κατά περίπτωση η ανάδειξη, προβολή και προώθηση των τοπικών προϊόντων,

• να ενισχύεται το «καλάθι προϊόντων της Περιφέρειας», και

• να προωθείται η διαπραγματευτική θέση των παραγωγών και των οργανώσεων τους με τους φορείς εμπορίας και μεταποίησης.

• Μέλη της αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρείας - εκτός της Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης - μπορούν να είναι:

• Δήμοι,
• Συλλογικές αγροτικές οργανώσεις,
• Περιφερειακές και κλαδικές επαγγελματικές οργανώσεις,
• Περιφερειακοί φορείς της βιομηχανίας τροφίμων, ποτών, επεξεργασίας αγροτικών πρώτων υλών,
• Φορείς του εμπορίου, της μαζικής εστίασης, των ξενοδοχείων, των καταναλωτών,
• Πανεπιστήμια, ερευνητικά κέντρα που λειτουργούν στην Περιφέρεια και σχετίζονται με τους σκοπούς της σύμπραξης.

• Στα μεγάλα νησιά, την ίδρυση και την εποπτεία παρόμοιας εταιρίας έχει ο Δήμος.

1. 3. Θεσμοθετείται η Συμβολαιακή Γεωργία προκειμένου να προστατευτούν οι παραγωγοί και να ενισχυθεί η διαπραγματευτική τους θέση, να ρυθμίζονται και να σταθεροποιούνται οι τιμές των προϊόντων, καθώς και να ομαλοποιηθεί η αγορά.

• Το Συμβόλαιο έχει τη νομική μορφή γραπτής σύμβασης, που απαιτεί ιδιωτικό έγγραφο βεβαίας χρονολογίας και με την οποία μπορεί να ρυθμίζεται η μελλοντική πώληση αγροτικών προϊόντων ή τροφίμων.

• Περιλαμβάνει το είδος και τον όγκο των προϊόντων, το είδος της καλλιέργειας, την τιμή, τους χρόνους και τα σημεία παράδοσης, τον τρόπο και το χρόνο πληρωμής, την ποιότητα και την πιστοποίηση, τις ρήτρες και τον τρόπο καταγγελίας της σύμβασης.

• Τέλος, προβλέπονται ποινές και διοικητικές κυρώσεις.

1. 4. Παρέχεται στο Περιφερειακό Συμβούλιο η δυνατότητα να ιδρύει σε επίπεδο Περιφέρειας:

Δημοπρατήριο Αγροτικών Προϊόντων

• Οργανώνεται με τη μορφή ΑΕ στο μετοχικό κεφάλαιο της οποίας συμμετέχουν:

• η Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση,
• οι συλλογικές αγροτικές οργανώσεις,
• έμποροι αγροτικών προϊόντων και εφοδίων, καθώς και ενδιαφερόμενοι ιδιώτες με ποσοστό που δεν υπερβαίνει το 49%

• Λειτουργεί κατά τα Ευρωπαϊκά πρότυπα και εντάσσεται  με αυξημένα ποσοστά στους αναπτυξιακούς νόμους.

1. 5. Σε ειδικό άρθρο προβλέπονται τα κίνητρα με βάση τα οποία συμμετέχουν οι παραγωγοί και ο οργανώσεις τους:

• στον αναπτυξιακό νόμο,
• στο Ταμείο Αγροτικής Επιχειρηματικότητας,
• στα μέτρα του Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης «Αλ. Μπαλτατζής»,
• στα ευρωπαϊκά αγροτικά προγράμματα.