ΠΕΝΤΕ ΚΙΛΑ ΓΑΛΑ ΚΟΣΤΙΖΟΥΝ ΟΣΟ ΕΝΑΣ ΚΑΦΕΣ

Οι κτηνοτρόφοι γνώρισαν το πραγματικό πρόσωπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των μονοπωλίων και της ''ελεύθερης αγοράς''. Τα παραγόμενα προϊόντα αντί να εξαχθούν στο εξωτερικό έχασαν κι άλλο την τιμή τους και το κόστος τους αυξήθηκε καθιστώντας τα μη ανταγωνιστικά στα εισαγόμενα από άλλες χώρες. Κάπου εκεί, με την ένταξη της χώρας στην ''Kοινότητα'' είχαμε και την εισαγωγή από τους εταίρους μας των απαιτούμενων ζωοτροφών, απαραίτητων όπως διαπιστώνουμε και σήμερα, διότι χωρίς αυτές η ποσότητα γάλακτος πολλές φορές μπορεί να μειωθεί και κάτω του μισού, με ότι αυτό συνεπάγεται για το εισόδημα του παραγωγού. Όπως καταλαβαίνετε, η εισαγωγή των ζωοτροφών (γέμια για τους Μυτιληνιούς) αύξησε και τις ώρες που καταναλώνουν οι κτηνοτρόφοι για να παράξουν την ποσότητα του γάλακτος. Το κόστος παραγωγής φτάνει σήμερα να πλησιάζει την τιμή πώλησης του προϊόντος. Αυτό οφείλεται σε πολλούς λόγους αλλά ο κυριότερος είναι η ακριβή για τον κτηνοτρόφο τιμή των ζωοτροφών. Ας μιλήσουμε όμως με αριθμούς για να γίνει κατανοητό. Κυριότερες ζωοτροφές αποτελούν το καλαμπόκι και η βαμβακόπιτα. 40 κιλά καλαμποκιού κοστίζουν 11 ευρώ και για τα ίδια κιλά βαμβακόπιτας ο κτηνοτρόφος πρέπει να πληρώσει 13 ευρώ {2}. Για λόγους απλοποίησης ας λάβουμε ως τιμή της ζωοτροφής τον μέσο όρο των δύο δηλαδή 12 ευρώ ανά 40 κιλά. Το ένα κιλό πρόβειου γάλακτος ο κτηνοτρόφος το πουλάει 0,85 ευρώ ενώ για το γιδινό η τιμή είναι 0,50 το κιλό. Έχουμε λοιπόν και λέμε: Στο 1 κιλό πρόβειου γάλακτος παίρνει 0,85 ευρώ αφαιρέστε 0,35 που αποτελεί το κόστος ζωοτροφής (για ένα κιλό γάλακτος απαιτείται 1 κιλό ζωοτροφής περίπου και αφού τα 40 κιλά κοστίζουν κατά μέσο όρο 12 ευρώ, το κόστος ενός κιλού ζωοτροφής είναι 0,35) αφαιρέστε το κόστος για τα ενοίκια των βοσκοτόπων, την απόσβεση των αγροτικών μηχανημάτων (αγροτικών αυτοκινήτων, αρμεγομηχανές, παγομηχανές κ.λπ.), το κόστος για αγροτοεφόδια (φάρμακα για τα ζώα), την πιθανή απώλεια στο κοπάδι των ζώων (βλέπε καταρροϊκό πυρετό), τι μένει στον παραγωγό; Κάποια λίγα λεπτά του ευρώ που πληρώνεται τον κόπο του.Σήμερα, δεν υπάρχει κανένας μικρομεσαίος κτηνοτρόφος που να μην χρωστάει χρήματα στους εμπόρους ζωοτροφών και στους συνεταιρισμούς, πολλοί από αυτούς δε, είναι χρεωμένοι στην Α.Τ.Ε (τα περίφημα αγροτοδάνεια) με υψηλό επιτόκιο. Έτσι, αν κάποιος κτηνοτρόφος πληρωθεί από τον έμπορο, που δεν φημίζονται για την συνέπεια πληρωμής, που να προλάβει να τα δώσει; στην τράπεζα, στους εμπόρους, στα ενοίκια, στην συντήρηση των αγροτικών μηχανημάτων... και τι θα του απομείνει για να καλύψει τις βασικές ανάγκες του (δεν τολμώ να αναφερθώ και σε μη βασικές γιατί τότε…). Στον νομό μας, αυτοί που ελέγχουν και καθορίζουν την ποσότητα και την τιμή του γάλακτος μετρούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού και δεν φτάνει αυτό αλλά καθυστερούν κιόλας να πληρώσουν τους κτηνοτρόφους. Σε μερικά χωριά μάλιστα έχουν να πληρώσουν και 2 με 3 μήνες. Λάδι στην φωτιά έριξε και η εξαγγελία του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης ότι: τα συμβόλαια μεταξύ των παραγωγών και των βιομηχανιών γάλακτος θα έχουν ως στόχο την «προώθηση ποιοτικών προϊόντων, αλλά και τη βιωσιμότητα των φορέων», ωστόσο δε θα ορίζουν τις τελικές τιμές παραγωγού. Θα συνεχίσει, δηλαδή, η πλήρης ασυδοσία των βιομηχάνων, μέσω των «ανοικτών» συμβολαίων, όπου θα πληρώνουν τους παραγωγούς όσο εκείνοι θέλουν, όποτε νομίζουν. Τα γνωστά περί επιδοτήσεων από την Ε.Ε. που παίρνουν οι αγρότες γιατί αυτές δεν αποτελούν τίποτα παραπάνω από ένα μέρος του πλούτου που οι ίδιοι παράγουν και επιστρέφεται ένα ελάχιστο ποσό σε αυτούς. Η εξισωτική αποζημίωση ακόμα δεν έχει καταβληθεί και υπάρχει φόβος περικοπής της. Όμως αυτές οι επιδοτήσεις είναι για να ενισχύονται οι μικρομεσαίοι αγρότες; Ή αυτοί που έχουν στην ιδιοκτησία τους πολλά στρέμματα γης ή ένα μεγάλο αριθμό ζώων. Οι ονομαζόμενοι μεγαλοαγρότες. Να μη βάζουμε λοιπών στο ίδιο τσουβάλι όλους αυτούς που έχουν πάρει τα κονδύλια γιατί απλούστατα από την μια είναι αυτοί που τα δικαιούταν πραγματικά (ο φτωχός αγρότης, ο άνθρωπος του μόχθου) και απ’ την άλλη οι ευνοημένοι (αυτοί που δεν ξέρουν που πέφτει το χωράφι τους, αυτοί που δεν ξέρουν πως αρμέγεις ένα ζώο).

Η πολιτική των επιδοτήσεων και η αποδοχή της από τους φτωχούς αγρότες με την ταυτόχρονη μείωση της πώλησης των προϊόντων τους ήταν και είναι η καταστροφή του μικρομεσαίου αγρότη. Αυτή η πολιτική που εφαρμόζεται από τις Ελληνικές κυβερνήσεις και έχει αναδιαμορφωθεί στην Ε.Ε από όλες τις πολιτικές δυνάμεις των χωρών μελών της που είναι οι εκφραστές των συμφερόντων της πλουτοκρατίας στόχο είχε και έχει την εκδίωξη του κτηνοτρόφου από την μάντρα, του αγρότη από το χωράφι το ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς την συγκέντρωση της γης σε λίγα χέρια. Απόδειξή σε αυτό είναι ότι οι αγροτοκτηνοτρόφοι συνεχώς μένουν όλο και λιγότεροι και οι τσέπες αυτών άδειες….. Τα προβλήματα θα αυξηθούν με την νέα διοικητική δομή του ‘’Καλλικράτη’’, η αγροτική οικογένεια θα κληθεί να πληρώσει την οικονομική κρίση με αυξήσεις στα τιμολόγια του ρεύματος και του νερού, την εμπορευματοποίηση της υγείας και της παιδείας, τις μειώσεις στις αγροτικές συντάξεις, την αύξηση του Φ.Π.Α. στα είδη κατανάλωσης στο 13% και όλα αυτά θα προστεθούν στα ήδη υπάρχοντα προβλήματα του κλάδου.

Οι φτωχοί αγρότες πρέπει να ξεσηκωθούν. Πρέπει να οργανώσουν τον αγώνα τους σε αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση να συσπειρωθούν γύρω από την Π.Α.ΣΥ να ενωθούν με τις δυνάμεις του ταξικού κινήματος το Π.Α.ΜΕ, την ΠΑΣΕΒΕ των φτωχών επαγγελματιών, το Μ.Α.Σ στο φοιτητικό κίνημα και να διεκδικήσουν την ζωή που τους ανήκει. Όταν οι εργαζόμενοι ενώνονται για να αντιμετωπίσουν μαζί, οργανωμένα αυτά που τους αφορούν αγωνίζονται από άλλη θέση και σίγουρα η δύναμη των πολλών είναι ικανότερη να φέρει αποτελέσματα από την απραξία, την αδράνεια ή την αντίληψη ‘’ότι βρέξει ας κατεβάσει’’. Στις 15 Δεκέμβρη στην πανελλαδική απεργία να τους δείξουμε ποιος είναι ο παραγωγός του κοινωνικού πλούτου και κυρίως να καταλάβουμε όλοι τι είναι να αγωνιζόμαστε όλοι μαζί για το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα.

Απαραίτητες επεξηγήσεις:{1} Εξαρτάται ασφαλώς και σε ποιο μαγαζί είναι ο καφές, αν είναι κάποιο απ’ αυτά που συχνάζει ο Πάγκαλος ο καφές αντιστοιχεί σε 15 κιλά γάλα!!!{2} Οι τιμές πώλησης των ζωοτροφών αυξομειώνονται κυρίως ανάλογα με την εποχή.