«Αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα»
Χρόνος ανάγνωσης :
2'Του Κώστα Καρταλη
Τις ημέρες αυτές κυκλοφορεί μια συγκινητική ιστορία στο Διαδίκτυο, που συνοδεύεται και με τις ανάλογες φωτογραφίες. Δάσκαλος Δημοτικού σχολείου στο Ιράν βρήκε ένα μοναδικό τρόπο για να γλιτώσει έναν 8χρονο μαθητή από τον εκφοβισμό και τα χλευαστικά σχόλια των άλλων παιδιών, επειδή το αγόρι είχε χάσει τα μαλλιά από κάποια σπάνια ασθένεια.
Ο δάσκαλος, Αλί Μοχαμαντιάν, μπήκε μία μέρα στην τάξη και έκπληκτοι οι μαθητές είδαν ότι είχε ξυρίσει το κεφάλι του. Οι μαθητές του τότε όχι μόνο αντιλήφθηκαν το λάθος τους και σταμάτησαν να ενοχλούν τον μικρό Μαχάν Ραχίμι, αλλά αποφάσισαν να του συμπαρασταθούν με τον ίδιο τρόπο: Ξύρισαν και εκείνοι τα μαλλιά τους.
Φυσικά τα νέα μαθεύτηκαν και ο δάσκαλος σύντομα έγινε κάτι σαν ήρωας για την πατρίδα του και δέχθηκε μάλιστα και τα συγχαρητήρια του Ιρανού προέδρου, Χασάν Ρουχάνι. Σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα «Guardian», η κυβέρνηση αποφάσισε την οικονομική ενίσχυση της οικογένειας του παιδιού ώστε να καλυφθούν τα ιατρικά έξοδα για την αντιμετώπιση της ασθένειάς του.
Δυστυχώς τέτοιες ειδήσεις περνούν στα «ψιλά» ή χάνουν εντελώς το δρόμο τους μέσα στην καταιγίδα των «σοβαρών γεγονότων» με τα οποία μας βομβαρδίζουν τα περισσότερα ΜΜΕ. Οπως και η προχθεσινή συνεδρίαση της Βουλής, όπου αναφέρθηκε ότι τα περιστατικά βίας σε βάρος μαθητών από συνομηλίκους τους ή παιδιά διαφορετικών ηλικιών, σύμφωνα με έρευνα, αγγίζουν το 10% του γενικού συνόλου των Ελλήνων μαθητών. Τα στοιχεία γνωστοποιήθηκαν από τον υπουργό Παιδείας Κων. Αρβανιτόπουλο, έπειτα από ερώτηση της βουλευτού των ΑΝΕΛ Τσαμπίκας Ιατρίδη.
Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, το ποσοστό των θυτών ανέρχεται στο 5% του μαθητικού πληθυσμού και η αναλογία των εμπλεκομένων σε περιστατικά βίας είναι 3 προς 1, με τα αγόρια να υπερτερούν σε περιστατικά σωματικής βίας και τα κορίτσια σε περιστατικά λεκτικής. Απαισιόδοξα είναι και τα συμπεράσματα εξέτασης δεδομένων σε ό,τι αφορά τον εθισμό των εφήβων στο Διαδίκτυο και στη διαδικτυακή αποπλάνηση.
Ηκοινωνική και οικονομική κατάρρευση που βιώνουμε, συνοδεύεται από καθημερινά περιστατικά βίας, σε όλα τα επίπεδα. Από το κράτος και τις δομές του, μέχρι το γείτονά μας. Δυστυχώς τα σχολεία δεν θα μπορούσαν να μείνουν ανεπηρέαστα. Θα πείτε, αλλού τα πράγματα είναι χειρότερα. Ισως. Ως γνωστόν, η βία είναι παντού, είναι συνυφασμένη με την ανθρώπινη ύπαρξη. Εμφανίζεται σε όλες τις χώρες, σε όλα τα κοινωνικά στρώματα. Ομως η βία από και προς τα παιδιά πονάει περισσότερο.
Η παγκόσμια οργάνωση για την προστασία των παιδιών, η UNICEF, μας καλεί κάθε τόσο να έχουμε την καρδιά μας και τα μάτια μας ανοιχτά, καθώς συνήθως η βία κατά των παιδιών είναι αόρατη γιατί συμβαίνει μέσα στα σπίτια και τις οικογένειες ή επειδή οι άνθρωποι κάνουν πως δεν τη βλέπουν. Και η βία αυτή μπορεί να εκδηλωθεί με πολλούς τρόπους, μερικοί από τους οποίους είναι κρυμμένοι εξαιτίας της ανοχής της κοινωνίας.
Στο χέρι όλων μας είναι να βρούμε τον τρόπο και το δρόμο, όπως ο δάσκαλος στο Ιράν. Οπως λέει και ο μεγάλος Λευτέρης Παπαδόπουλος: «Υπερασπίσου το παιδί, γιατί αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα».
πηγή: www.enet.gr
