Γράφει ο Ξενοφών Ε.Μαυραγάνης.
Οι έντονες αμφιβολίες για την καλή πορεία του «Καλλικράτη» τουλάχιστον στη Λέσβο, κατά την περίοδο του σχεδιασμού του και της περίφημης διαβούλευσης, έγιναν βεβαιότητες μετά την αδιαπραγμάτευτη απόφαση του υπερυπουργού Γιάννη Ραγκούση, «κάθε νησί ένας δήμος», με την εξαίρεση βέβαια της Εύβοιας και της Κρήτης.
Ούτε τις διαμαρτυρίες, ούτε τις προτάσεις μέσω της διαβούλευσης, ούτε τις παρατηρήσεις των περισσότερων αυτοδιοικητικών παραγόντων του νησιού, έλαβε υπ’ όψη του το υπουργικό επιτελείο, που είχε προαποφασισμένη τη λύση.
Έτσι ένας δήμος ο Άη Στράτης, ένας δήμος η Ανάφη, ένας η Νίσυρος, ένας κι η Λέσβος. Γιατί το επέβαλε αυτό ο πρώην δήμαρχος Πάρου; Υπάρχουν πολλές ερμηνείες, αλλά δεν πρόκειται περί αυτού σήμερα.
Το έγκλημα έχει γίνει και ο νέος ή μάλλον ο πρώτος Δήμαρχος Λέσβου Δημήτρης Βουνάτσος καλείται να διαχειρισθεί το αποτέλεσμά του, έχοντας προφανώς μια πίστωση χρόνου, που όμως εκ των πραγμάτων δεν είναι μεγάλη. Γιατί τα προβλήματα είναι σημαντικότατα και η οικονομική άβυσσος δεν είναι γνωστή ακόμα.
Υποπτεύομαι, ότι δεν έχει συγκροτηθεί μέχρι σήμερα κεντρική οικονομική υπηρεσία, που να συγκεντρώσει τα ελλείμματα των πρώην Δήμων, γιατί για πλεονάσματα κανείς δεν μπορεί να μιλάει, προϋπόθεση εντελώς απαραίτητη, για τον εύρεση της καθαρής θέσης και για τον προγραμματισμό δράσης. Απ’ την οποία εξαρτώνται όλα. Από την αποκομιδή των σκουπιδιών, μέχρι την λειτουργία των παιδικών σταθμών.
Ένα πρώτο δείγμα του μοντέλου διοίκησης, που επιλέγει ο νέος Δήμαρχος είναι η κατανομή και η ανάθεση των αντιδημαρχιών. Δύσκολη απόφαση, που θα πρέπει να του αναγνωρισθεί.
Αλλά είναι κάποια πράγματα που δεν μπορούν εύκολα να κατανοηθούν. Όπως π.χ. η διατήρηση της «αυτονομίας» Μολύβου και Πέτρας, με αιτιολόγηση που δεν πείθει, αφού θα ήταν πολύ φυσικό να διοικηθούν από έναν αντιδήμαρχο, γιατί και στον ίδιο γεωγραφικό χώρο εντάσσονται και στην οικονομία του τουρισμού επενδύουν και οι δύο.
Για τον αντίθετο λόγο δεν μπορεί να κατανοηθεί η «συνένωση», των πρώην δήμων Λουτρόπολης Θερμής και Πλωμαρίου, που τολμώ να πω δεν έχουν τίποτα κοινό εκτός του αντιδημάρχου τους. Δεν έχουν καμιά γεωγραφική επαφή, αφού μεταξύ τους μεσολαβούν οι δημοτικές κοινότητες, όπως πλέον θα αποκαλούνται, Μυτιλήνης και Γέρας, ούτε άλλα κοινά χαρακτηριστικά, ώστε να κάνουν δυνατή και επιτυχή, την συνδιοίκησή τους.
Απ’ όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω η περιοχή του τέως δήμου Πλωμαρίου, έχει πολύ περισσότερα προβλήματα, αντίθετα με την Θερμή, που ως γειτνιάζουσα με τη Μυτιλήνη και έχοντας δημοτικούς άρχοντες, που συνήθως ήταν κάτοικοι της πρωτεύουσας του νησιού, μπορούσε να αντιμετωπίζει ευκολότερα τα ζητήματα που την απασχολούσαν. Όπως συνήθως εν Ελλάδι συμβαίνει. Όποιος είναι κοντύτερα στην εξουσία, απολαμβάνει καλλίτερη αντιμετώπιση των προβλημάτων του.
Το Πλωμάρι σήμερα, είναι ο μόνος από τους μεγάλους πρώην δήμους του νησιού, που «συνενώθηκε» με άλλον με τον οποίο δεν έχει καμία συνάφεια, για λόγους, όπως ελέχθη εξοικονόμησης δυνάμεων. Πράγμα που δεν συνέβη για καμιά άλλη ισοδύναμη, πληθυσμιακά, οικονομικά και ιστορικά περιοχή. Με τον πρόσθετο λόγο ότι η περιοχή είναι γεωγραφικά αλλά και οδικά απομονωμένη από τον κορμό του όλου νησιού. Και υπήρχαν λόγοι να της δοθεί μεγαλύτερη προσοχή.
Ελπίζω ότι αυτή η προσωρινή διαφοροποίηση του Πλωμαριού, δεν οφείλεται στην μη δικαιολογημένη ευαισθησία του Δημάρχου, μην κατηγορηθεί, ότι ευνοεί την γενέτειρά του. Αλλά το Πλωμάρι και τα χωριά του δεν ζητούν, ούτε επιδιώκουν ευνοϊκότερη μεταχείριση έναντι των άλλων. Ζητούν το αυτονόητο δικαίωμα, να αντιμετωπίζονται δίκαια και ισότιμα. Γιατί και τις προϋποθέσεις και τις δυνατότητες έχει για ανάπτυξη και οικονομική άνθηση, όσο μπορεί να γίνει αυτό με τις σημερινές συνθήκες. Πολύ περισσότερο μάλιστα που η τετραετία που διέρρευσε, ήταν η χειρότερη στα χρονικά της περιοχής από πλευράς δημοτικής διοίκησης και διαχείρισης.
Προσωπικά πιστεύω ότι ο αντιδήμαρχος Σταύρος Πολίτης, θα κάνει ό,τι είναι δυνατόν για την εξυπηρέτηση των περιοχών που του ανατέθηκαν και την αντιμετώπιση των ζητημάτων που ζέουν. Το ερώτημα είναι αν θα μπορέσει να ανταποκριθεί, στα πολλές φορές αντιτιθέμενα προβλήματα των δύο περιοχών που καλείται να διοικήσει, αλλά και στις ανθρώπινες αντοχές, που εκ των πραγμάτων θα πρέπει να αναλώσει. Επειδή το εγχείρημα, αντιλαμβάνομαι ότι είναι ιδιαίτερα δύσκολο.
Τα προβλήματα είναι δισεπίλυτα, λαμβανομένης υπ’ όψη της οικονομικής συγκυρίας, σε συνδυασμό με την περίοδο σπατάλης, που έχει προηγηθεί.
Καθήκον και μάλιστα επείγον του Δημάρχου είναι να βρει το μοντέλο διοίκησης, που θα του επιτρέψει, αγνοώντας παλιές πρακτικές, τοπικιστικών, προσωπικών, φιλικών και άλλου είδους δεσμεύσεων, να βγάλει τον Δήμο Λέσβου από τα μεγάλα αδιέξοδα στα οποία φαίνεται να έχει περιέλθει.
πηγη: plοmarinews.gr
