style="text-align: justify;">
Του Κώστα Γιαννακίδη
Ο Άδωνις πήγε στο Λονδίνο για να εκφωνήσει ομιλία, καλεσμένος φοιτητών. Η εκδήλωση ήταν περιπετειώδης. Κάποιοι άρχισαν να διαμαρτύρονται για την παρουσία του υπουργού, άλλοι τον εγκαλούσαν επειδή πιάνει στο στόμα του την Αργεντινή και τη Βενεζουέλα, ένας φώναζε για «κομμούνια» και ο σουρεαλισμός απέκτησε αγγλική αφήγηση με κακόηχη ελληνική προφορά.
Τελικώς οι διαμαρτυρόμενοι αποχώρησαν, ο υπουργός ολοκλήρωσε την ομιλία του, αλλά κανένας δεν ξέρει ή δεν δίνει σημασία σε αυτά που είπε. Τα social media ασχολήθηκαν με το δικαίωμα στο να διακόπτεις την ομιλία ενός υπουργού -τα γνωστά βλακώδη για τα οποία δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε. Αν θέλετε την άποψή μου, κερδίζεις πολλά περισσότερα με μια τεκμηριωμένη αποδόμηση, παρά με τσιρίδες. Όμως αυτά είναι θέματα προσωπικής αγωγής και πολιτικής αισθητικής. Εν τέλει δεν ξέρω ποιοι είναι οι τύποι που άρχισαν το μπάχαλο στο Imperial College. Ξέρω πώς αντέδρασε ο Άδωνις. Ο υπουργός έγραψε ένα tweet για να επιβεβαιώσει το σθένος του: «Κομμουνιστές δεν σας φοβόμαστε». Κάτι με έπιασε και σχολίασα, επίσης στο twitter: «Ο τελευταίος, πριν τον Άδωνι, που είπε «Κομμουνιστές δεν σας φοβόμαστε» πρέπει να κρατούσε κουμπούρι και να είχε γύρω του χιόνι» -κοινώς πιο εμφυλιοπολεμικό δεν έχει, μετά ανεβαίνεις στην Πάρνηθα μόνος σου. Ο Άδωνις μου απάντησε ότι «αυτό ήταν το λάθος εδώ και δεκαετίες. Αυτό μας κατέστρεψε. Η ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς πρέπει να σταματήσει.» Εγώ βούτηξα στην πολιτική ορθότητα και του είπα ότι ως υπουργός δεν μπορεί να υιοθετεί συνθηματολογία του εμφυλίου, ο υπουργός οφείλει να συνθέτει και όχι να διχάζει.
Στο μεταξύ γύρω-γύρω σφύριζαν tweets σχετικά με την Αριστερά, τη Δεξιά, τον εμφύλιο και τις ιστορικές ευθύνες για την κατάντια της χώρας. Είναι εξόχως ενδιαφέρουσα η αναβίωση του παλαιού διχασμού, σχεδόν 70 χρόνια μετά το τέλος του εμφυλίου. Πιθανότατα αυτό συμβαίνει επειδή, σώνει και καλά, θα πρέπει κάπως να λειτουργεί ένα δίπολο πάνω στο οποίο αντιστοιχούν οι πολιτικοί συσχετισμοί. Δεν είναι της ώρας. Αυτό που με ενδιαφέρει τούτη τη στιγμή είναι τα αντανακλαστικά και η σπέκουλα ενός υπουργού με διχαστική διαλεκτική. Εννοείται ότι ο Άδωνις, όπως κάθε άνθρωπος, έχει το δικαίωμα να πιστεύει και να μισεί κατά βούληση. Όμως, να με συγχωρεί, ως κάτοχος χαρτοφυλακίου οφείλει να προτάσσει τη σύνθεση έναντι του διαχωρισμού. Δεν του επιτρέπεται, ηθικά και πολιτικά, να προκαλεί ή να διεγείρει διχαστικές συμπεριφορές, ακόμα και αν αυτό περιλαμβάνεται στα καθήκοντα που του έχουν ανατεθεί.
πηγή: www.protagon.gr
