Οι πολιτικοί που βρέθηκαν στο "κολυμβητήριο" της Μυτιλήνης την δεκαετία του 2010

Η Δεκαετία  2010 ξεκίνησε με Νάσο Γιακαλή (Περιφέρεια) και Δημήτρη  Βουνάτσο (Δήμο Λέσβου) και κλείνει με Κώστα  Μουτζούρη(Περιφέρεια) και Στρατή  Κύτελη (Δήμο Μυτιλήνης). Ξεκίνησε με δυο βαρβάτα πράσινα ονόματα και κλείνει με  δύο light Νεοδημοκράτες. Ξεκίνησε με τον Κακοκράτη του ενιαίου Δήμου Λέσβου και κλείνει με τον Κακοκράτη του διασπασμένου πλέον  Δήμου Λέσβου. Και  με δυο Δημάρχους να έχουν ριχτεί στις μυλόπετρες της διάσπασης με ότι αυτό συνεπάγεται.

Ενδιάμεσα βέβαια μας προέκυψαν Χριστιάνα Καλογήρου (Περιφέρεια) και Σπύρος Γαληνός (Δήμος Λέσβου). Οι οποίοι δεν μπόρεσαν να συνεχίσουν την θητεία τους. Ο ένας μεν δεν ξανακατέθηκε, η δε έτερη κατέβηκε πλην όμως δε μπόρεσε να αξιοποιήσει το χρίσμα του κόμματος της. Κι έτσι συνεχίσθηκε η παράδοση των τελευταίων τριάντα πέντε χρόνων θέλει να μην καταφέρνει κανένας αυτοδιοικητικός  άρχων να κερδίζει δεύτερη συνεχόμενη θητεία. Λες κι έχει πέσει κατάρα σε τούτον τον τόπο.

Τα πράγματα βέβαια ήταν κάπως καλύτερα στους βουλευτές.

Στις εκλογές του 2009 που η λέξη κρίση ακουγόταν μόνο στην ελληνική διαιτησία, ψηφίσαμε  ως εκπροσώπους Νίκο Σηφουνάκη (ΠΑΣΟΚ βέβαια…), Σπύρο Γαληνό (Ν.Δ. τότε….) και Σπύρο Σκοπελίτη (ΚΚΕ άνευ σχολίων…).

Αρχές του 2010 αφού γευθήκαμε τις αυτοδιοικητικές εκλογές με την κόντρα των αιωνίων αντιπάλων Δημήτρη Βουνάτσου και Παντελή Πατερέλλη, κάναμε χάζι με το Καστελόριζο του Γιώργου Παπανδρέου γνωστού πλέον ως ΓΑΠ.  Τότε βέβαια Αλέξης Τσίπρας και ΣΥΡΙΖΑ κινούταν στα γνωστά ακτιβίστιστικα γήπεδα της μεταλλαγμένης Αριστεράς. 

Μετά ήρθε η κατραπακιά των μνημονίων κι όλα άλλαξαν. Στις πρώτες εκλογές της κρίσης τον Μάιο του 2012 τα παραδοσιακά κόμματα  εξουσίας διακτινίστηκαν σε ποσοστά κάτω του 20%. Ο Αλέξης έγινε ο all star, στη δε εκλογική μας περιφέρεια ψηφίσαμε τρεις νέους  βουλευτές. Τον Παύλο Βογιατζή (ΝΔ ) με θητεία ως Δήμαρχος και ως Νομάρχης, τον  Γιάννη Ζερδελή (ΣΥΡΙΖΑ)με αυτοδιοικητική θητεία και άνευρο τότε το facebook του.  Και τον για μια μέρα βουλευτή  Δημήτρη Καραγιάννη (ΚΚΕ) διότι δεν ήταν ότι ο  συνδικαλιστής των αγροτών  έπεσε στις επαναληπτικές λόγω αδυναμίας συγκρότησης κυβέρνησης. Ηταν ότι την έδρα του άρπαξε το ΠΑΣΟΚ δια του Νίκου Σηφουνάκη ο οποίος επανεκλέχθηκε για μια ακόμα φορά. Και μάλλον τελευταία. Η Σαμαροβενιζελική   συγκατοίκηση δεν ευδοκίμησε.

Στις εκλογές του  Γενάρη του 2015, ο  ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα  συγκυβέρνησε με τον πρώην Νεοδημοκράτη Πάνου Καμμένου  ενώ στη Λέσβο επιβεβαιώθηκε η πρωτοκαθεδρία Χαράλαμπου Αθανασίου.  Κι ας είχε στις εκλογές απέναντι του Π. Βογιατζή, Κ. Μουτζούρη και Δ. Παπαγιαννίδη! Στον ΣΥΡΙΖΑ επανεκλέχθηκε ο Γιάννης Ζερδελής ενώ η έδρα επανήλθε στο ΚΚΕ με τον Σταύρο Τάσσιο. Γνωστά τα γεγονότα του καλοκαιριού, δημοψήφισμα τον Ιούλιο, κλειστές τράπεζες, αριστερό μνημόνιο, διάσπαση ΣΥΡΙΖΑ, εκλογές τον Σεπτέμβριο αλλά  με λίστα τούτη τη φορά. Ίδιοι βουλευτές στο Νομό μας πλην Ιωάννη Ζερδελή ο οποίος αντικαταστάθηκε από τον …νομιμόφρονα Γιώργου Πάλλη, υιό του (δις) δημάρχου Μυτιλήνης Στρατή Πάλλη (1982, 1986).

Και κάπου εκεί  ήρθαν οι πρόσφυγες! Κι όλα (μας) άλλαξαν…. Ο Γαληνός πήρε το παιχνίδι πάνω του, ο Κατζανός  τη σκούπα του και το κουτί της Πανδώρας άνοιξε με την έλευση των ΜΚΟάδων! Γνωστά τα γεγονότα, τα βιώματα, οι αντιπαραθέσεις, οι ακροδεξιές εκρήξεις αλλά και αλληλέγγυες υπερβολές δημιούργησαν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ το οποίο δεν λέει να σβήσει. Εδώ δεν έσβησε με Πάπα και Αντζελίνα Τζολί, σιγά μη σβήσει τώρα  με τους Ακατανόμαστους ένθεν κι ένθεν να αλληλομάχονται, στην πλατεία Σαπφούς, στις μηνυτήριες αναφορές και στις αναρτήσεις του facebook….  

Εν κατακλείδι. Η δεκαετία φεύγει, τα προβλήματα μένουν, οι μετανάστες πρόσφυγες αυξάνονται και κατακυριεύουν τα ΑΤΜ μας. Η κυβέρνηση αμήχανη, οι αυτοδιοικητικοί μας άρχοντες προσπαθούν να ισορροπήσουν  και η τοπική κοινωνία μετά από μια μακροχρόνια οργή φαίνεται να παραδίδεται σε μια βουβή απόγνωση. Να έχει παίξει ρόλο και το παραδάκι που πέφτεις Ποιος ξέρει. Το σίγουρο πάντως είναι ένα.  Η δεκαετία φεύγει αλλά δίνει  assist στην επόμενη το πρόβλημα της μετανάστευσης. Το οποίο δεν φαίνεται να λύνεται! Όσες επαναστατικές ασκήσεις κι αν κάνουμε. Η πόρτα που άνοιξε θα παραμείνει ανοικτή…. Οπότε τι μας μένει; Μια ευχή και μόνο:

ΚΑΛΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ!

-----

* Αρχική φωτογραφία άρθρου η μακέτα από το κολυμβητήριο Μυτιλήνης ... και τη νέα δεκαετία ακόμη θα κουβεντιάζουμε για το νέο κολυμβητήριο!