style="text-align: justify;">
Του Σπύρου Κιτσινέλη
Ο πόνος διέσχιζε το μισό κεφάλι. Παίρνω τη γραμματέα μας τηλέφωνο και την παρακαλώ να μου βρει έναν οδοντίατρο κάπου κοντά που να μιλά αγγλικά όμως. Δεν έχω πρόβλημα να εξασκήσω τα γιαπωνέζικα στο εστιατόριο αλλά όχι σε ιατρείο. Μέσα σε μια ώρα βρισκόμουν σε αίθουσα αναμονής και η κοπέλα της υποδοχής πέρναγε τα στοιχεία από την κάρτα της ασφάλειάς μου. Μα τι σύμπτωση… σε αυτό το οδοντιατρείο είχα έρθει πριν δέκα χρόνια μόνος μου. Η βοηθός που με ανέλαβε (λόγω των καλών αγγλικών της) ήταν η ίδια κοπέλα που με εξυπηρέτησε και τότε. Μετά από λίγη ώρα είχαμε πόρισμα. Πρέπει να βγει ο φρονιμίτης… καθάρισμα της περιοχής από τον γιατρό, αντιβίωση και παυσίπονα για τρεις μέρες να φύγει η φλεγμονή. Σήμερα μην πιεις αλκοόλ μου λέει η βοηθός, από αύριο. Βρε άσε το αλκοόλ… ούτε νερό δεν μπορώ να πιω από τον πόνο σήμερα.
Τέσσερις μέρες μετά (εκ των οποίων οι δύο ήταν ανυπόφορες) ο φρονιμίτης βγήκε... μετά την τρίτη προσπάθεια αναισθητικού και τον γιατρό να ζητά συγνώμη κάθε δέκα δευτερόλεπτα ως κλασικός Γιαπωνέζος. Και πάλι αντιβίωση για τρεις μέρες. Πιες και φάε ό,τι θες μετά την πρώτη ώρα και έλα το πρωί να το ελέγξουμε λέει η βοηθός. Ό,τι θέλω, τη ρωτάω; Ναι αν δεν πονάς φάε και πιες ό,τι θες ακόμα και κρύο ή ζεστό… ταλαιπωρήθηκες και μπορείς τώρα να απολαύσεις μου είπε με την τυπική γιαπωνέζικη ευγένεια. Επειδή την προηγούμενη φορά μου είπε να αποφύγω το αλκοόλ μόνο για μια μέρα σκέφτομαι ότι ίσως τελικά στην Ιαπωνία δεν έχει περάσει αυτή η βαθιά πεποίθηση που έχουμε στην Ελλάδα ότι αν παίρνεις αντιβίωση ακόμα και ένα ποτήρι κρασί θα χαλάσει τη θεραπεία. Θέλω να το τσεκάρω οπότε την ξαναρωτώ αν μπορώ να πιω καμιά μπύρα παρόλο που δεν είχα καμιά τέτοια όρεξη. Ναι μου λέει. Μα παίρνω αντιβίωση της λέω. Εκείνη γέρνει το κεφάλι και μου λέει δεν πειράζει να πιεις μια-δυο μπύρες. Επιτέλους, σκέφτομαι, κάποιος που δεν αναπαράγει με αυστηρότητα αυτή την απαγόρευση.
Οι ρίζες της πεποίθησης ότι όσο παίρνεις αντιβίωση δεν πρέπει να πλησιάσεις αλκοόλ βρίσκονται, σύμφωνα με δημοσιεύματα, στη δεκαετία του '50 όταν έδιναν πενικιλίνη για να θεραπεύσουν σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα και οι γιατροί φοβόντουσαν ότι αν ο ασθενής πιει μερικά ποτηράκια θα είναι πάλι σεξουαλικά άτακτος. Έτσι τους το απαγόρευαν ρητά λέγοντας τους ότι δεν θα δουλέψει η αντιβίωση! Φτάσαμε στο σήμερα και σε πολλές χώρες η πεποίθηση αυτή παραμένει δυνατή για τους περισσότερους. Βέβαια κάποια από τα εκατοντάδες αντιβιοτικά μπορεί να έχουν παρενέργειες (ζαλάδα ή ανακατωσούρα για παράδειγμα) και με το αλκοόλ αυτές να γίνουν πιο έντονες. Άλλωστε σε καμία ανάρρωση το αλκοόλ δεν βοηθά. Οπότε εγώ θα το απέφευγα έτσι και αλλιώς. Όμως το αλκοόλ σπάνια μπορεί να ελαττώσει την αποτελεσματικότητα κάποιου αντιβιοτικού και καλό είναι οι γιατροί να κάνουν τη σχετική ενημέρωση, μιας και η πεποίθηση αυτή ίσως κάνει και κακό, αφού συχνά ασθενείς σταματούν τη θεραπεία αν πιουν κάνα ποτήρι σκεπτόμενοι ότι έτσι κι αλλιώς σταμάτησε η δράση. Αν δεν συντρέχουν ειδικοί λόγοι, λοιπόν, δεν χρειάζεται να στερηθείς ούτε το σεξ ούτε λίγο αλκοόλ επειδή παίρνεις αντιβίωση… εκτός και αν έχεις γονατίσει από τον πόνο οπότε και μόνο το να ξαναφάς κανονικά φαντάζει υπέροχο!
πηγή: www.protagon.gr
