Γράφει ο Δημήτρης Τριάντος *
Μικρός με σημερινούς όρους υπέστη bullying, λόγω του ύψους του,1.95μ πάει πολύ, έκανε βόλτες στην πλατεία και άκουγε «γεια σου πολυέλαιε…. καλώς τον γυναικωνίτη…… κατέβα να φάμε…..στεναχωριόταν, κλεινόταν στον εαυτό του, καταφύγιο η μουσική!.... Τον βάφτισαν Μιχάλη, ένας θείος του το βρίσκει πολύ μπανάλ, του κολλάει το Μίκης, δεν του πολύ άρεσε, μέχρι που μετακόμισαν στην Κεφαλλονιά όπου οι ντόπιοι τον φώναζαν "Μικιό", α πα πα χάλια «Μίκης και πάλι Μίκης!», ένας γίγαντας που τον μάθαμε με το υποκοριστικό του και χώρεσε στην μικρή ζωή του καθενός μας!.
Παπαδοπαίδι, η Μικρασιάτισσα γιαγιά του βαθιά θρησκευόμενη, μεγάλωσε μέσα στα θυμιατά και τις βυζαντινές εικόνες, στην πρώτη γυναίκα που ερωτεύτηκε της κάνει καντάδα «την ωραιότητα της παρθενίας σου». Ντροπαλός με τις γυναίκες, ποτέ δε πήγε σε οίκο ανοχής, με την γυναίκα της ζωής του, την γιατρίνα, την Μυρτώ, έξι χρόνια δεσμός χωρίς σεξουαλική συνεύρεση.
Στην Τρίπολη, όταν το αγκάλιασμα με την εφηβική του αγάπη, την Έλλη, άρχισε να γίνεται πιο ζωηρό, ένας τσαγκάρης αστειεύτηκε "Τι έγινε, ρε Ψηλέα; Τη φιστίκωσες τη μικρή;", του ήρθε να κάνει εμετό και διέκοψε την σχέση!
Με τις Ελληνίδες δεν τα πήγε καλά, λόγω ύψους και ντροπαλότητας, όμως είχε επιτυχίες με τις ξένες, Σκανδιναβές, Λατινοαμερικάνες, ήταν εκείνες που τον προκαλούσαν, θύμα της γοητείας του η Φινλανδή πράκτορας του FΒΙ που τον είχε από κοντά κατά το ταξίδι του στις ΗΠΑ όπως και η πανέμορφη κόρη του Μοσέ Νταγιάν, του θρυλικού στρατηγού του Ισραήλ στον πόλεμο των Εξι ημερών!.
Το πασίγνωστο «Αν θυμηθείς τ' όνειρο μου» σε στίχους Νίκου Γκάτσου τραγουδήθηκε από τους Beatles ως «Honeymoon song» και έγινε δημοφιλές ανά τον κόσμο. Το τραγούδησε στα ισπανικά και το έκανε σουξέ σε όλη την Λατινική Αμερική, ένας μεξικανός στάρ, ο Λατίνος Καζαντζίδης, όλοι λέγανε ότι ήταν δικό του. Ο ραδιοφωνικός σταθμός της Κούβας έψαξε και βρήκε τον Μίκη ως τον πραγματικό συνθέτη του τραγουδιού και τον προσκάλεσε το '62 στην παρθενική του εκπομπή. Ένα βράδυ στην ταράτσα του " Havan Libre”" (πρώην Hilton) τον σύστησαν στον Φιντέλ και στον υπουργό του Δρ Τσε Γκεβάρα. " Ελληνας λοιπόν; Όμηρος, Σοφοκλής Αριστοτέλης" λέει οΤσε, η ορχήστρα ήδη έπαιζε το σουξέ " Αυτό το τραγούδι είναι δικό μου, λέει περήφανα". "Α, το ξέρω, μ' αρέσει πολύ ", λέει ο Φιντέλ. "Πόσο θα μείνεις;"ρωτά ο Τσε. "Φεύγω αύριο, βγήκα πρόσφατα από το σανατόριο και το υγρό κλίμα της Αβάνας μου πέφτει βαρύ". "Ελα αύριο μαζί μου στο βουνό. Θα σου κάνει καλό, και εγώ έχω άσθμα".
Ο Μίκης με τον Τσε στο τιμόνι του τζιπ επι μια εβδομάδα θα γυρίσουν την Σιέρα Μαέστρα. Εκεί (μάλλον λόγω κλίματος) κάτι ασυνήθιστο γίνεται με τον ντροπαλό και συγκρατημένο Μίκη, τρώει ερωτικό κώλυμα με την Τάνια, τη Γερμανίδα πανέμορφη ερωμένη του Αργεντινού, μπήκε στο ασυνείδητο του και έγινε το θηλυκό που θα τον στοιχειώνει για πάντα. Βάζει σκοπό να γράψει μια όπερα με το όνομα της, της το λέει και η οικογένεια της με δικηγόρο διατάσσει ασφαλιστικά μέτρα εναντίον του ώστε να μην χρησιμοποιεί το όνομα της!.
Την περίοδο 1984-86, βουλευτής Επικρατείας με το ΚΚΕ, ο Μίκης εργάζεται πάνω στην όπερα «Καρυωτάκης», με τον Χαρίλαο Φλωράκη στο αυτοκίνητο του συνθέτη, ταξιδεύουν για Θεσσαλονίκη. "Βρε τι δουλειά έχεις τώρα εσύ με τον Καρυωτάκη; Έχω βιωματική ταύτιση μαζί του, τον λάτρευα από παιδί", εξήγησε ο Μίκης. "Ελα, ρε, με τις υπερβολές σου. Τι ταύτιση μπορεί να έχεις εσύ, ένας κομμουνιστής επαναστάτης, μ' έναν ποιητή που αυτοκτόνησε. Αν έχεις σκοπό να κάνεις το ίδιο, πρέπει να θέσεις το σχετικό ζήτημα στα κομματικά όργανα....." του λέει με το γνωστό του χιούμορ ο Χαρίλαος!.
" Στην κατοχή, δυο φίλοι μου κι εγώ, είχαμε βαλθεί να σκαρφαλώσουμε στην κορυφή του Μαινάλου, φαίνεται όλη η Πελοπόννησος από κει. Όσο ανεβαίναμε, οι δυο τους τσακώνονταν, για το ποιος είναι ο αρχηγός της αποστολής!. "Εγώ έχασα αδελφό στην Αλβανία", έλεγε ο ένας. "Εγώ είμαι γιος συνταγματάρχη", έλεγε ο άλλος. Εγώ αμέσως παραιτήθηκα από τη διεκδίκηση της αρχηγίας, τι να έλεγα, ότι είμαι γιος δημοσίου υπαλλήλου. Θα τσακωνόμασταν άσχημα αν δεν μας διέκοπταν πυροβολισμοί κατά πάνω μας από χαμηλά, νομίζοντας ότι είμαστε Γερμανοί. Αυτή είναι η Ελλάδα, τρεις να μαζευτούν, κάποιος θα κάνει τον αρχηγό! "
Από πιτσιρικάς δεν μπορούσε να ανεχθεί τον κουρέα να του πιάνει τον σβέρκο « φτιάχνω μόνος μου τα μαλλιά μου, κουμάντο στο κεφάλι μου δεν μου αρέσει να κάνει κανείς!».
Οι ελιές, ο χειρότερος εφιάλτης του, τι εξορίες, τι βασανιστές, όλα αυτά τίποτε μπροστά στο βασανιστήριο μιας ελιάς «που το κουκούτσι της του είχε κάτσει στο λαιμό όταν ήταν παιδί και από τότε δεν ήθελε να τις βλέπει» εξομολογείται η γυναίκα του.
" Σε 3 νεκρούς έχω κλείσει τα μάτια, στον Σωτήρη Πέτρουλα, Γρηγόρη Λαμπράκη και Μάνο Χατζιδάκι"
"Τη μέρα που ηχογραφούσαμε το «ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ» στο στούντιο της Κολούμπια, είχε έρθει κάποιο σχολείο, όλοι φοβήθηκαν ότι τα παιδιά θα κάνουν θόρυβο και είπαν να μην μείνουν μέσα στο στούντιο, εγώ τους είπα να καθίσουν στο πάτωμα ήσυχα να παρακολουθήσουν την ηχογράφηση, πόσο συγκινήθηκα που θα γραφόταν στο δίσκο « Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ, και μυρσίνη συ δοξαστική, μη παρακαλώ σας μη, λησμονάτε τη χώρα μου! με φόντο την ανάσα και τα χτυπήματα της καρδιάς των παιδιών, των Ελληνόπουλων!"
Tο 1998, στην Πρετόρια, έδωσε δύο συναυλίες με το «Άξιον Εστί», τα έσοδα πήγαν στο Ίδρυμα του Προέδρου Μαντέλα για τα άπορα παιδιά της Ν. Αφρικής. Ήρθαν δύο αδελφές μετά από τη συναυλία και το ένα κορίτσι μού είπε: «Οι γονείς μου είναι Έλληνες εγώ γεννήθηκα εδώ, στην Πρετόρια. Μέχρι πριν λίγο καιρό έλεγα πως είμαι Αφρικανή, δεν ήθελα να είμαι κάτι άλλο. Μόλις άκουσα τα τραγούδια σας, πλέον, λέω περήφανη πως είμαι Ελληνίδα!»
Κάποια στιγμή θυμάμαι, την φέρατε στους Τούρκους,….. Α.. ναι, ναι, βέβαια, τραγούδησα μπροστά σε χιλιάδες Τούρκους σε συναυλία μου «τούτο το χώμα είναι δικό μας», μέσα στην Πόλη!
«Συνέδεσα τη ζωή μου με τους άλλους, δεν μπορώ μόνος…ζω όταν υπάρχουν γύρω μου έντονα γεγονότα, όταν υπάρχει ιστορική δίνη που τυλίγει τους πάντες και τα πάντα. Αν τελικά βγεις σώος μέσα απ’ αυτήν, δεν είσαι πια ο ίδιος, είσαι ίσως περισσότερο σοφός, ίσως καλύτερος!
Γ. Ρίτσος: Όλα σ’ αυτόν είναι μεγάλα: ανάστημα, χέρια, πόδια, φωνή, γέλιο, κίνηση – όλα στον υπερθετικό βαθμό. Είναι απ’ αυτούς που όταν χορεύουν στην πλατεία μέσα στο σπίτια τρέμουν τα ταβάνια και κουδουνίζουνε τα γυαλικά στα ράφια.
Γνήσιος Ρωμιός. Κι έχει πάντα κρεμασμένο στον κόρφο του, σε χοντρό, λαϊκό, τσαγκαράδικο σπάγκο (κι όχι σε χρυσή αλυσιδίτσα) την Ελλάδα και η Ελλάδα αναγνωρίζει στο έργο του το πρόσωπο της!
Γ. Σεφέρης: «Τα έθνη έχουν μεγάλους ανθρώπους παρά τη θέληση τους!...
* Από την ανάρτηση στη σελίδα στο facebook
