Γράφει:
Οδυσσέας Ιωάννου / protagon.gr
Ας μην κοροϊδευόμαστε.. Όλη μας η πληροφόρηση είναι μέσω τρίτων. Και ή όποια θέση μας, δεν έχει να κάνει με την γνώση του αντικειμένου αλλά με την εμπιστοσύνη που έχουμε σε κάποιους ανθρώπους. Δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς. Όταν ο μανάβης σου, σού πουλάει βιολογική ντομάτα, εμπιστεύεσαι το μανάβη, την ντομάτα μόνο να την φας ξέρεις, τίποτα άλλο. Και αρθρογραφούμε με σθένος, και ποστάρουμε και συμμετέχουμε στον δημόσιο διάλογο με μία σιγουριά που δεν δικαιολογείται από τίποτα πέρα από τα θέλω μας, τους φόβους μας, τις ελπίδες μας, τις αγάπες μας και τις αντιπάθειές μας.
- Τι ακριβώς επαγγέλεστε εσείς που δεν χάνετε ευκαιρία να ποστάρετε την βεβαιότητά σας πως μία κυβέρνηση Αριστεράς θα σήμαινε επιστροφή στην δραχμή και ολοκληρωτική καταστροφή για την χώρα, δηλαδή για τους ανθρώπους της;
- Έχω ένα μαγαζάκι στην Αιόλου, είκοσι χρόνια, και ξέρω…
Από την άλλη
- Τι ακριβώς επαγγέλεστε εσείς κύριε Οδυσσέα μας και αρθρογραφείτε περί του αντιθέτου το protagon;
- Έπαιζα είκοσι δύο χρόνια τραγούδια στο ραδιόφωνο και γράφω και λογάκια για τραγούδια… Άλλα έχω κάνει και ένα πέρασμα από την ΑΣΟΕΕ!
Μάλιστα. Σύγκρουση τιτάνων της οικονομικής και πολιτικής σκέψης!
Θα μου πεις, δεν υπάρχουν δεδομένα; δεν υπάρχουν αμπάριζες που προκύπτουν από τις εμπειρίες μας; από την σκέψη μας; από την έως τώρα συμμετοχή μας στο κοινό παιχνίδι του συλλογικού μας βίου; Φυσικά και υπάρχουν. Και πρέπει να τους δώσουμε χώρο, να τολμήσουμε, να εκτεθούμε, να κινδυνέψουμε. Έτσι κι αλλιώς σε αυτήν την χώρα έχουμε δεινοπαθήσει από τους επαγελματίες της πολιτικής και τους πτυχιούχους της Ανωτάτης Βιομηχανικής που θεωρούν πως επειδή κάποτε πήραν ένα δεκαράκι στην μακροοικονομία, παίζουν στα δάχτυλα τα μοντέλα συγκρότησης των κοινωνιών. Αλλά –μην ξεχάσω- και από τους “δημοσιογράφους υπηρεσίας” που σιτίζονται από τους παραπάνω και κερδίζουν γαλόνια από το πόσο ειρωνικοί μπορούν να γίνουν απέναντι στον “εχθρό”.
Το πιο αστείο της εβδομάδας ήταν η –σχεδόν συμπεφωνημένη- κοινή γραμμή επίθεσης στον Τσίπρα, κατηγορώντας τον για έπαρση και αλαζονεία! Προσωπικοί “διθυραμβιστές” του Άκη, επί σειρά ετών, υποστηρικτές του Βενιζέλου και δεξιά χέρια της Ντόρας, (δηλαδή άνθρωποι που ενηλικιώθηκαν στον αποκελιστικό βιότοπο της αλαζονείας της εξουσίας) κατηγορούν κάποιον για αλαζονεία!
Δηλαδή, βιαστές κατηγορούν οφθαλμολάγνους ως ανώμαλους...Τέλος πάντων, άλλο είναι το θέμα μας. Ότι δεν γνωρίζουμε το μέλλον, ψυχανεμιζόμαστε μόνο. Σωστά ή λάθος. Ξέρουμε όμως τί ζούμε. Ο καθένας έχει και τον προσωπικό του κατάλογο με όλες εκείνες τις κατακτήσεις του πολιτισμού μας που οφείλουμε να διαφυλάξουμε με οποιοδήποτε κόστος αλλά και με εκείνα που πρέπει να παλέψουμε να αλλάξουμε με οποιονδήποτε κίνδυνο. Δεν έχω σιγουριές. Δεν ξέρω αν μπλοφάρουν οι Ευρωπαίοι. Δεν ξέρω ακόμη –άκου φοβερό σενάριο συνομωσίας που μου κατέβηκε τώρα- αν τους βολεύει να κάνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ και μετά να μας “πετάξουν” έξω από το ευρώ μόνο και μόνο για να κάνει πενήντα χρόνια να ξανασηκώσει κεφάλι η Αριστερά σε όλη την Ευρώπη. Δηλαδή να γίνουμε πειραματόζωο σε όλα. Ξέρω μόνο πως οι ελπίδες μου για μία άλλη πολιτική είναι ζωντανές και πεινασμένες.
Γελάω με τις ευρωπαϊκές εφημερίδες που με χαρακτηρίζουν ακροαριστερό και φανατικό κομμουνιστή!
(Μα καλά, πληρώνονται αυτοί οι άνθρωποι για τους τόσο οξυδερκείς τους χαρακτηρισμούς;). Είμαι μακριά και από τα δύο. Απλά περιμένω, χωρίς μίσος για κανέναν, δίχως το παραμικρό ίχνος εκδίκησης, μία Ευρώπη με κέντρο τον άνθρωπο. Να δικαιώσουμε, στο ελάχιστο έστω, μερικές παραγράφους από τα βιβλία των σπουδαίων ανθρώπων της σκέψης και της φιλοσοφίας που γεννήθηκαν σε αυτήν την ήπειρο. Εσύ θεωρείς πως δεν γίνεται γιατί δεν βγαίνουν τα νούμερα. Έτσι σε έπεισαν οι πολιτικοί και οι οικονομολόγοι που εμπιστεύσαι. Το σέβομαι. Εγώ θεωρώ πως γίνεται. Έτσι με έπεισαν κάποιοι άλλοι και κυρίως τα όνειρά μου που εμπιστεύομαι.. Δύσκολο να κάνει κάποιος από τους δυο μας πίσω, ε;
Και εκείνο που περιπλέκει τα πράγματα είναι πως κανείς μας δεν είναι πορφυρογέννητος...
