ΒΟΥΝΑΤΣΟΣ vs ΧΑΤΖΗΟΜΝΗΝΟΣ…

Γράφει ο Γιάννης Μαλλής.

Λόγος: Διάβασες το βιογραφικό του Βουνάτσου και του Χατζηκομνηνού; Αντίλογος: Άμα φτάσεις στο σημείο να διαβάζεις το βιογραφικό και την ιστοσελίδα κάποιου για να μάθεις ποιος είναι αλλά και την πορεία του, σημαίνει ή ότι αυτός ή δεν είναι αρκετά επιφανής ή ότι αυτά που έχει κάνει δεν έχουν αρκετό αντίκτυπο προς τον κόσμο ή έστω εσένα. Οι μεγάλοι άντρες δεν χρειάζονται βιογραφικό.

Λόγος: Άκουσες τις υποστηρίξεις διαφόρων προς το πρόσωπο του Βουνάτσου και του Χατζηκομνηνού;

Αντίλογος: Η κάλπη έχει παραβάν γύρω γύρω. Ο ψηφοφόρος εν έτη 2010, δεν χρειάζεται καθοδήγηση. Και η καρδιά κάθε ψηφοφόρου μπορεί να καλύψει το συναίσθημα και την πρόθεση. Πολλές φορές δεν ξέρεις γιατί ακριβώς εμπιστεύεσαι κάποιον ή γιατί κοιτώντας τον στα μάτια είσαι σίγουρος ότι αυτός δεν σου κρύβει τίποτα, αλλά έχει την τρέλα να ανατρέψει καταστάσεις και κατεστημένα και να βοηθήσει τον τόπο. Κοίταξε στα μάτια τον Βουνάτσο, κοίτα και τον Χατζηκομνηνό, (τον Χατζηκομνηνό και τον Βουνάτσο) και πες μου ποιος σου φαίνεται ποιο πονηρός και κατευθυνόμενος (μην τον ψηφίσεις), ποιος σου εμπνέει εμπιστοσύνη (ε! ψήφισε αυτόν!), και ποιος σου θυμίζει εκείνον τον “ανώνυμο διαχρονικό Έλληνα”, που δεν φίλησε ποτέ κατουρημένες ποδιές, που με την σοφία του και τονalegro χαρακτήρα του έγραψε τις περισσότερες χρυσές σελίδες στο βιβλίο της παγκόσμιας ιστορίας από την αρχαιότητα μέχρι το 1821 και το 1940. Κι αν σου φαίνομαι γραφικός με αυτά που λέω (συνειδητά το κάνω) …πες μου εσύ ως Έλληνας αν έχεις να υπερηφανευτείς για κάτι άλλο, σημαντικότερο και σπουδαιότερο, εκτός από αυτή την ιστορία σου, με πρωταγωνιστή αυτόν τον ανώνυμο Έλληνα με το “Ε” κεφαλαίο.

Λόγος: Οι Πλωμαρίτες άραγε τι πρέπει να ψηφίσουν;

Αντίλογος: Αυτόν που πιστεύουν ότι θα δώσει περισσότερη σημασία στο Πλωμάρι! Αυτονόητο και προφανές δεν είναι; Και μακριά από τακτικές ποδοσφαίρου και γηπέδου: “Εγώ είμαι Ολυμπιακός και άμα παίζει ο Παναθηναϊκός με μια ξένη ομάδα, υποστηρίζω την ξένη ομάδα”. Αυτά έχουν πλάκα στο γήπεδο, όταν παίζουμε μπάλα και όχι όταν παίζουμε με το μέλλον μας.

Λόγος: Χαμός στη Μυτιλήνη με κρυφές υποστηρίξεις, “χτυπήματα κάτω από το τραπέζι” παρασκήνιο και “δραστήριους” και “υπερκινητικούς” δημοσιογράφους που στηρίζουν τον ένα ή τον άλλο γράφοντας και αντιγράφοντας άρθρα, υποστηρίζοντας ότι να ναι!

Αντίλογος: Όταν οι άνθρωποι προτάσουν το προσωπικό τους συμφέρον και το “βολεματάκι” τους η Ελλάδα …πάει μπροστά! Θαυμάστε που κατέληξε η Ελλάδα σήμερα (παγκόσμιος περίγελος) γιατί κάποιοι βολεύτηκαν αδίκως σε κάποια θέση που δεν τους άρμοζε και λειτούργησαν ως φρένο στην Ελλάδα, στη Λέσβο, στο Πλωμάρι που έπρεπε να τρέξει. Και γιατί κάποιοι όταν έπρεπε να δώσουν και να πληρώσουν κρύφτηκαν πίσω από μια υποστήριξη ενός κόμματος, ενός πολιτικού, πίσω από ένα “μέσον”, πίσω από μάσκες, κλίκες και συμφέροντα. Επιτέλους ας κοιτάξουμε το πραγματικό συμφέρον και όχι το εφήμερο. Το δάσος και όχι το δέντρο. Καλή επιτυχία και στους δύο υποψηφίους. Εύχομαι η Λέσβος να πάει μπροστά. Τίποτα άλλο.