Ο προπονητής του ΑΟ Μυτιλήνης, Στρατής Μυρογιάννης ήταν από τους ανθρώπους που βοήθησαν στο να πραγματοποιηθεί το πρώτο τουρνουά OPEN του πανελλήνιου πρωταθλήματος μπιτς βόλεϊ στο νησί της Λέσβου. Ο Μυρογιάννης μίλησε στo volleyball.gr για το ξεκίνημά του στο βόλεϊ, για το μπιτς βόλεϊ αλλά και για την ανάπτυξη του βόλεϊ στο νησί στις μικρές ηλικίες.
Για την ενασχόλησή του με το βόλεϊ: «Όλη η ιστορία ξεκίνησε πριν από πολλά χρόνια, είμαι τώρα 50 χρονών και είμαι στο χώρο από τα 16. Η ενασχόληση μου με το βόλεϊ έγινε με τον Τάκη Βουβούλη, που ήταν μέχρι πέρσι πρόεδρος της τοπικής επιτροπής. Από την ομάδα του Παλλεσβιακού έγιναν τα πρώτα μου βήματα. Είναι μια ομάδα που έχει ανεβεί στις εθνικές κατηγορίες στο παρελθόν σε άνδρες και γυναίκες. Κάποια στιγμή έκανε τον κύκλο της αυτή η ομάδα και ακολούθησε ο αθλητικός σύλλογος Μυτιλήνης. Οπότε γύρω στο 1995-96, η πορεία μου ήταν συνδεδεμένη με αυτή την ομάδα, ως παίκτης αρχικά και στην συνέχεια ως προπονητής. Όταν έκλεισε ο κύκλος μου στο ανδρικό βόλεϊ, ακολούθησε η ενασχόληση μου με το γυναικείο τμήμα και ύστερα πήγα και στον Α.Ο. Μυτιλήνης. Αυτή την στιγμή βρίσκομαι και στα δύο τμήματα.
Στην Μυτιλήνη διοργανώνουμε πάνω από 25-30 χρόνια τουρνουά μπιτς βόλεϊ. Δεν είχαμε μπει ποτέ στην διαδικασία να αναζητήσουμε σοβαρά κάτι μεγαλύτερο σαν διοργάνωση, όπως ένα Πανελλήνιο πρωτάθλημα Open. Κάθε χρόνο ασχολείται πάρα πολύς κόσμος και διοργανώνονται τουλάχιστον 7-8 τουρνουά σε όλες τις παραλίες της Μυτιλήνης. Όμως, θα ήθελα να σταθώ σε αυτό που έγινε το σαββατοκύριακο που μας πέρασε. Το γήπεδο στις εγκαταστάσεις είναι δημιουργία των ντόπιων ανθρώπων. Τρία άτομα σκεφτήκαμε κάποια στιγμή το παλιό γήπεδο του τένις να το φτιάξουμε και πριν από την οικονομική κρίση καταφέραμε από τους χορηγούς να μαζέψουμε 20.000 ευρώ. Έτσι πήγαμε στον δήμο και τους κάναμε την πρόταση να μας επιτρέψουν μέσα στο χώρο τους να κάνουμε αυτό το γήπεδο. Αν μας δοθεί η ευκαιρία θέλουμε κάποια στιγμή να το μεγαλώσουμε λίγο, ώστε να μπορέσουμε να διεκδικήσουμε κάτι καλύτερο, όπως ένα master. Αυτή η διοργάνωση είναι ένα πρώτο βήμα, ώστε και οι άνθρωποι της Ομοσπονδίας να δουν αν θα μπορέσουν να μας αναθέσουν κάτι τέτοιο».
Για τον ΑΟ Μυτιλήνης: «Ο στόχος ανόδου υπάρχει πάντα, αλλά είμαστε και ρεαλιστές. Όταν ξέρουμε ότι υπάρχει ένα υλικό που θα μπορεί να οδηγηθεί μέχρι εκεί πάντα το κυνηγάμε. Όπως όταν ο Παλλεσβιακός, έχει οδηγηθεί στην γ’ εθνική κάποτε παίζοντας το 1991 στα τσιμέντα. Τότε πέρασε το όραμα. Αυτό πέρασε σιγά σιγά από γενιά σε γενιά. Έτσι όταν επιτυγχάνονται κάποιοι άνοδοι περνάνε κάποια μηνύματα στους άμεσα εμπλεκόμενους και αυτοί το μεταδίδουν στις επόμενες γενιές. Όσον αφορά το θέμα ανάπτυξης, υπάρχει μια ευχάριστη και μια δυσάρεστη συγκυρία στην Μυτιλήνη. Καταρχήν εδώ και 2-3 χρόνια, έχει δημιουργηθεί ένα πρόβλημα στο κολυμβητήριο της Μυτιλήνης, με αποτέλεσμα όλος αυτός ο κόσμος που πηγαίνει από μικρή ηλικία τα παιδιά του εκεί, να αναζητά ένα καινούριο χώρο για να κάνουν τα παιδιά τους από μικρά αθλητισμό.
Το ευχάριστο είναι ότι αρχίζουν σε όλα τα τμήματα να δουλεύουν νέοι άνθρωποι, αφού δόθηκε πολύ βάση στο κομμάτι της υποδομής. Έτσι αυτή τη στιγμή είναι η μεγαλύτερη ανάπτυξη που υπήρχε ποτέ στο βόλεϊ της Μυτιλήνης σε θέμα υποδομής. Φυσικά μιλάω για τα κορίτσια, διότι είναι δύσκολο το θέμα των αγοριών. Υπάρχει μια έκρηξη, δηλαδή αυτή τη στιγμή, ασχολούνται με την σάλα πάνω από 300-400 παιδιά στις μικρές ηλικίες. Γενικότερα υπάρχει άνθιση σε αυτόν τον τομέα και είναι πολύ ευχάριστο αυτό. Μάλιστα, ασχολούνται και με το μπιτς βόλεϊ, δίνοντας μια συνέχεια σε όλη αυτή την διαδικασία. Πιστεύω, ότι τα επόμενα χρόνια θα δούμε πολύ καλές αθλήτριες να βγαίνουν και στο θέμα της σάλας, αφού δουλεύουν σε μια καλύτερη βάση, αλλά και στο μπιτς βόλεϊ»
