Ένα νοερό ταξίδι στον χρόνο: Οι μικροί εξερευνητές του 3ου Νηπιαγωγείου Μυτιλήνης στο Αρχαιολογικό Μουσείο

Ένα πρωινό γεμάτο φως, γνώση και... ιστορία! Οι μαθητές του 3ου Νηπιαγωγείου Μυτιλήνης βρέθηκαν χθες στον μαγευτικό κόσμο του Αρχαιολογικού Μουσείου της πόλης, σ’ ένα πολιτιστικό προσκύνημα που ξεπέρασε κάθε προσδοκία και άνοιξε στα παιδικά μάτια έναν ολόκληρο κόσμο που κάποτε έζησε, δημιούργησε και άφησε πίσω του θησαυρούς αμύθητης αξίας.

Με ξεναγούς τις τρεις αφοσιωμένες και εμπνευσμένες νηπιαγωγούς – Ιωάννα Πατιού (Προϊσταμένη), Ανδριανή Γαλάνη και Δανάη Σπυρέλλη – οι μικροί μαθητές μυήθηκαν με απλότητα αλλά και σεβασμό στην πλούσια πολιτιστική κληρονομιά της Λέσβου. Το μουσείο δεν στάθηκε απλώς ένας σταθμός εκπαίδευσης – μετατράπηκε σε ζωντανό παραμύθι, όπου οι πέτρες μιλούν και οι σκιές του παρελθόντος φωτίζουν το μέλλον.

Οι εντυπώσεις; Ανεξίτηλες.

Τα παιδιά μαγνητίστηκαν από τα περίτεχνα ψηφιδωτά πατώματα, θαύμασαν τα τεράστια κιούπια που φύλαγαν κάποτε λάδι και κρασί σαν πολύτιμο υγρό χρυσό, και στάθηκαν με δέος μπροστά στο αναπαλαιωμένο εσωτερικό μιας αρχαίας εστίας, σαν να περίμεναν να βγει από μέσα κάποιος πρόγονος για να τους καλωσορίσει.

"Πολλά παιδιά, συγκινημένα και ενθουσιασμένα από όσα είδαν, μας είπαν πως θέλουν να γίνουν αρχαιολόγοι όταν μεγαλώσουν", δηλώνει η κα. Πατιού. "Ήταν σαν να φύτεψαν εκείνη τη στιγμή έναν μικρό σπόρο αγάπης για τον πολιτισμό και την ιστορία μας".

Και αυτός ο σπόρος, με την κατάλληλη φροντίδα, θα ανθίσει. Γιατί η Παιδεία δεν είναι μόνο το άνοιγμα ενός βιβλίου. Είναι το άνοιγμα της καρδιάς και του νου προς τον κόσμο. Και ποια καλύτερη αρχή από την επαφή με τις ρίζες μας;

Η πρωτοβουλία αυτή των εκπαιδευτικών του νηπιαγωγείου είναι μια πράξη παιδαγωγικής τόλμης και πολιτιστικής συνείδησης. Είναι ο ορισμός του "μαθαίνω βιωματικά", του "διδάσκομαι μέσα από την εμπειρία", του "ανήκω σε έναν τόπο με ιστορία – και άρα, έχω ταυτότητα".

Στο τέλος της ημέρας, τα παιδιά επέστρεψαν πίσω στο σχολείο τους – αλλά κουβαλούσαν μέσα τους κάτι πολύ περισσότερο από εντυπώσεις: Ένα όνειρο. Ένα όραμα. Μια σπίθα που, ίσως, στο μέλλον, γίνει πυρσός που θα φωτίσει νέους δρόμους γνώσης.

Εμείς, από καρδιάς, τους ευχόμαστε να συνεχίσουν να αναζητούν, να αναρωτιούνται και να ονειρεύονται. Γιατί μόνο τότε η ιστορία δεν είναι απλώς παρελθόν. Είναι έμπνευση.