Μαζικούς διορισμούς ζητάει η ΕΛΜΕ Λέσβου
Με αφορμή την πρωτοβουλία του Υπουργείου Παιδείας να επεξεργαστεί προτάσεις για τη «βελτίωση του νομοθετικού πλαισίου των διορισμών και των προσλήψεων εκπαιδευτικών της δημόσιας Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης» και τη μεγάλη αναστάτωση που έχει προκαλέσει στους αδιόριστους εκπαιδευτικούς σειρά διαρροών καθώς και δικαστικές αποφάσεις του ΣτΕ, το Δ.Σ. της Ε.Λ.Μ.Ε. Λέσβου έχει να παρατηρήσει τα εξής:
1. Η κατάσταση στα δημόσια σχολεία λόγω του παγώματος των διορισμών την τελευταία πενταετία έχει φτάσει πια στο απροχώρητο. Τα κενά αυξάνονται κάθε χρόνο κατά χιλιάδες, λόγω των συνταξιοδοτήσεων, ενώ οι αναπληρωτές που εργάζονται είναι προφανές ότι καλύπτουν οργανικά και όχι έκτακτα κενά, όπως είναι η φύση της εργασιακής τους σχέσης. Με αυτήν την έννοια είναι σαφές ότι πρώτο αίτημα όλης της κοινωνίας- και όχι μόνο των εκπαιδευτικών- θα πρέπει να είναι οι μαζικοί διορισμοί για να καλυφθούν άμεσα τα χιλιάδες οργανικά κενά που υπάρχουν.
2. Ωστόσο η παρατεταμένη αδιοριστία των εκπαιδευτικών έχει οδηγήσει ομάδες από αυτούς να διαγκωνίζονται για τον διορισμό, διεκδικώντας δικαστικά και με πολιτικές πιέσεις τον αποκλεισμό από τον διορισμό άλλων εκπαιδευτικών (ΑΣΕΠίτες, αναπληρωτές με προϋπηρεσία κ.λπ.). Είναι προφανές ότι οι διαιρέσεις αυτές και οι ανταγωνισμοί δεν ευνοούν την διεκδίκηση των αναγκαίων μαζικών διορισμών.
3. Δεν πρέπει άλλωστε να ξεχνάμε πως η κατάσταση αυτή στον χώρο των αδιόριστων εκπαιδευτικών ξεκίνησε με την κατάργηση της επετηρίδας και την επιβολή με τη βία ενός απαράδεκτου τρόπου διορισμού (γραπτού διαγωνισμού), χάρη στον οποίο διαλύθηκαν τα ενιαία δικαιώματα των αδιόριστων εκπαιδευτικών και υπονομεύτηκαν δυνατότητες συλλογικής διεκδίκησης διορισμών.
4. Το γεγονός ότι η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί απέναντι στους θεσμούς για νέο πάγωμα των διορισμών δεν μπορεί να απαντηθεί μέσα από μια άγονη συζήτηση για το ποιο είναι το καλύτερο σύστημα διορισμού και το ποιοι εκπαιδευτικοί θα διοριστούν πρώτοι. Η πείρα έχει δείξει ότι όλα τα συστήματα ως σήμερα προκαλούν αδικίες, όταν συνοδεύονται από μειωμένους διορισμούς. Παρόλα αυτά, η Ο.Λ.Μ.Ε. έχει καταθέσει και συγκεκριμένη πρόταση για τους διορισμούς με υπόμνημα στο Υπουργείο Παιδείας.
5. Για να μην βρεθούμε λοιπόν σε μια κατάσταση γενικευμένου εμφυλίου στις τάξεις των αδιόριστων, αναπληρωτών κ.λπ., θα πρέπει να προτάξουμε το αίτημα των μαζικών διορισμών εδώ και τώρα, ενώ προϋπόθεση για να συζητήσουμε για τους νέους διορισμούς θα πρέπει να είναι η κατάργηση του νόμου Διαμαντοπούλου (ν. 3848/2010), πάνω στον οποίο πατάει και όλη η προβληματική νομολογία του ΣτΕ που προκαλεί την αντιπαράθεση. Και να έχουμε βέβαια υπόψη ότι για ικανοποιηθούν αυτά τα αιτήματα απαιτείται ευθεία σύγκρουση με βασικές προτεραιότητες του μνημονίου και της πολιτικής της λιτότητας την οποία ακολουθούν όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων.
