Αγνοούμενος της Κυπριακής τραγωδίας επιστρέφει στη Λέσβο... Αθάνατος!
Επιστρέφουν στην πατρίδα του τα Παράκοιλα της Λέσβου τα λείψανα του μέχρι πρότινος αγνοούμενου στρατιώτη Γιώργου Ζερβομανώλη, ο οποίος εθεωρείτο αγνοούμενος εδώ και 43 χρόνια, από τη μάχη στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ στις 16 Αυγούστου 1974.
Ο 21χρονος το 1974 στρατιώτης από τη Λέσβο, παιδί οικογένειας ψαράδων Μικρασιατών προσφύγων, όπως αποδείχθηκε σκοτώθηκε αμυνόμενος, κατά τη διαδικασία απαγκίστρωσης των υπερασπιστών του στρατοπέδου από το ύψωμα Α του στρατοπέδου στα περίχωρα της Λευκωσίας στις 16 Αυγούστου 1974. Και ετάφη από τους Τούρκους εισβολείς σε ομαδικό τάφο που βρέθηκε 1200 μέτρα βόρεια του στρατοπέδου, δίπλα από ένα ρυάκι μαζί με άλλα 11 άτομα. Ο τάφος αυτός ανασκάφτηκε ενώ 10 από τους 12 θαμμένους εκεί ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο του DNA.
Όπως έγινε γνωστό, την Παρασκευή 26 Μαίου τα λείψανα θα μεταφερθούν στην Αθήνα στο ΓΕΣ, ενώ τη Δευτέρα 29 Μαΐου, με ειδική τελετή θα μεταφερθεί από την Αθήνα στη Λέσβο και θα ταφεί στο νεκροταφείο της γενέτειρας του.
Το τελευταίο του γράμμα
Στο τελευταίο γράμμα του προς τους γονείς του και τα αδέλφια του που ελήφθη μετά την εξαφάνιση του και τον θάνατος του όπως αποδείχθηκε 43 χρόνια μετά, που στάλθηκε από την Κύπρο στις 9 Αυγούστου 1974, στο «διάλειμμα» των εχθροπραξιών μεταξύ «Αττίλα 1» και «Αττίλα 2» ο Γιώργος Ζερβομανώλης έγραφε:
«Πολυαγαπημένοι μου και αξέχαστη γονείς, πολυαγαπημένη μου αδελφούλα.
Ο πόλεμος έχει τελειώσει πια εδώ και έχουν ησυχάσει τα πράγματα και γι’ αυτό δεν θέλω να στεναχωριέστε καθόλου για μένα, αλλά να κοιτάτε τον εαυτό σας και να περνάτε καλά.
Το ξέρω πόση λαχτάρα πήρατε με τα επεισόδια που έγιναν αλλά τι να κάνουμε ήταν γραφτό μας και αυτό.
Το ευχάριστο είναι ότι ζω και αυτό φτάνει. Τα άλλα θα περάσουν και θα τα ξεχάσουμε αν και είναι δύσκολο για μένα να ξεχάσω αυτές τις δραματικές ημέρες μέσα στο καυτό βόλι που έπεφτε και τους συναδέλφους μου που σκοτώθηκαν.
Κάθομαι και σκέφτομαι τη μητέρα τους την πίκρα που θα πήραν όταν έμαθαν για το σκοτωμό των παιδιών τους.
Τι κάνει ο πατέρας μου, πηγαίνει στη θάλασσα, βγάζει καμιά σαρδέλα; Δώστε χαιρετισμούς σε όλη τη γειτονιά…».
Μετά το γράμμα το οποίο ελήφθη μετά τη εξαφάνιση του, ο Γιώργος Ζερβομανώλης επικοινώνησε μια μόνο φορά με την οικογένεια του, στέλνοντας ένα τηλεγράφημα στα γραφεία της κοινότητας του χωριού του, τις παραμονές του Δεκαπενταύγουστου του 1974.
Οι γονείς του δεν ζουν πια ενώ η αδελφή του Κατίνα Ζερβομανώλη - Φαντζίκη που ζει στα Παράκοιλα κι έχει δώσει στο γιο της το όνομα του αδελφού της, είπε σήμερα μιλώντας στο ΑΠΕ – ΜΠΕ: «Δεν περιμέναμε τόσα χρόνια μετά ότι ο Γιώργος θα ζούσε. Αλλά 43 χρόνια τώρα ούτε οι γονείς μας ούτε κι εγώ του κάναμε μνημόσυνο… Δεν είχαμε όμως άλλες ελπίδες ότι θα ήταν ζωντανός… Ελπίζαμε μόνο πως θα βρεθούν τα λείψανα του και θα τα μεταφέρουμε εδώ στο χωριό μας να αναπαυθεί για πάντα. Να ξεκουραστεί η ψυχή του εδώ στο χωριό μας, να ξεκουραστεί και η ψυχή των γονιών μας που έφυγαν με την αγωνία και το γιατί για το Γιώργο».
Και άλλοι
Εκτός από το Γιώργο στη διάρκεια της Τουρκικής εισβολής στην Κύπρο είχαν εξαφανιστεί και άλλοι δυο Λέσβιοι.
Ο 22χρονος Ασημάκης Μπουρέκας από τη Μόρια του οποίου τα λείψανα ταυτοποιήθηκαν και μεταφέρθηκαν στο χωριό του το 2001. Στη μνήμη του έχει στηθεί η προτομή του στην πλατεία στην είσοδο του χωριού.
Ο Ασημάκης Μπουρέκας όπως αποδείχθηκε σκοτώθηκε και αυτός κατά τη διαδικασία απαγκίστρωσης των υπερασπιστών του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στα περίχωρα της Λευκωσίας στις 16 Αυγούστου 1974.
Τέλος ακόμα και σήμερα φέρεται ως αγνοούμενος ο Λοχίας Πατσανάς Κώστας από το Γαβαθά της Λέσβου. Και αυτός έχει εξαφανιστεί κατά τη διαδικασία απαγκίστρωσης των υπερασπιστών του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στις 16 Αυγούστου 1974.
Στρατής Μπαλάσκας / ΑΠΕ - ΜΠΕ
