Αναβλήθηκε η εκδίκαση της υπόθεσης σχετικά με την επιβολή γεωγραφικού περιορισμού των αιτούντων άσυλο στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου
Σήμερα, 9 Οκτωβρίου, επρόκειτο να εκδικαστεί ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) η αίτηση ακύρωσης του Ελληνικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες (ΕΣΠ) κατά της δεύτερης απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου, σχετικά με την επιβολή γεωγραφικού περιορισμού των αιτούντων άσυλο στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου.
Υπενθυμίζουμε ότι η εν λόγω απόφαση είχε εκδοθεί εσπευσμένα τον περασμένο Απρίλιο, αμέσως μετά την ακύρωση από το ΣτΕ της πρώτης σχετικής απόφασης της Υπηρεσίας, χωρίς να προβλέπει ούτε την ισομερή κατανομή των προσφύγων ανά την ελληνική επικράτεια, ούτε την εξαίρεση των πλέον ευάλωτων από το μέτρο του γεωγραφικού περιορισμού.
Σε συνέχεια αυτών, μόλις χθες έγινε γνωστό ότι η Υπηρεσία αντικατέστησε εκ νέου την απόφασή της με νεότερη, όμοια απόφαση, η οποία δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως την Παρασκευή, 5-10-2018, και από την οποία, αυτή τη φορά, εξαιρούνται ρητά όσοι υπάγονται στη διαδικασία οικογενειακής επανένωσης του Κανονισμού Δουβλίνο και οι αιτούντες που ανήκουν σε ευάλωτες ομάδες. Η εκδίκαση της υπόθεσης αναβλήθηκε για τις 29-1-2019.
Παρά τον σχετικό μετριασμό της ήδη επιβληθείσας πολιτικής γεωγραφικού περιορισμού, η οποία επιχειρείται με την τελευταία απόφαση, παραμένει σαφές ότι οι απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης των προσφύγων και αιτούντων άσυλο στα ελληνικά νησιά, οι οποίες έχουν κατακριθεί από όλους τους διεθνείς φορείς και οργανισμούς -μεταξύ των οποίων και η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες- θα συνεχισθούν σε βάρος τόσο των ιδίων των προσφύγων, όσο και των νησιωτικών κοινωνιών, οι οποίες έχουν επιφορτιστεί με την περάτωση μιας δυσανάλογης ευθύνης.
Το ΕΣΠ σε ανακοίνωσή του αναφέρει ότι θα συνεχίσει τον δικαστικό αγώνα κατά της νέας και κάθε άλλης σχετικής απόφασης, έως ότου η πολιτική περιορισμού των προσφύγων στα ελληνικά νησιά καταργηθεί, και έως ότου καταστεί εφικτή τόσο η προστασία του δικαιώματος πρόσβασής τους σε κατάλληλες συνθήκες υποδοχής, όσο και η ομαλή ένταξή τους, υπενθυμίζοντας ότι η ευθύνη προστασίας πρέπει να κατανέμεται ισότιμα σε όλα τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. αλλά και στο εσωτερικό των κρατών-μελών.
