Όταν ο Άλκης, ήταν "πρωτάκι" στο δημοτικό της Καλλονής
Θλίψη απέραντη μας έχει "κεράσει" η ζωή, στην είδηση για την στυγερή δολοφονία του Άλκη.
Έχουν γραφτεί ατελείωτες λέξεις σε αμέτρητα άρθρα, με όλη την Ελλάδα να κλαίει για την κοινωνία, για το ανθρώπινο είδος.
Ο Άλκης δεν θα μεγαλώσει άλλο, θα είναι για πάντα 19, και οι γονείς του δεν θα ζήσουν ποτέ ξανά φυσιολογικά.
Όλα αυτά γιατί; Επειδή ήταν Άρης, επειδή φορούσε διαφορετική μπλούζα απο άλλους.
Μετά, θέλουμε να γίνουμε όλοι ίσοι. Πως; Εδώ σκοτώνουν για μια μπλούζα.
Ο Άλκης όμως, σκόρπισε θλίψη και τους δασκάλους του, τους φίλους του, απο το δημοτικό σχολείο Καλλονής, εκεί όπου πήγε για πρώτη φορά σχολείο.
Το 2010 ήρθε με την οικογένεια του εδώ, μιας και μπαμπάς του ήταν αξιωματικός στον στρατό ξηράς, και συγκεκριμένα διοικητής του Μηχανικού, στο στρατόπεδο "Πετσοφάς".
Η μητέρα του, δασκάλα, όπου και διορίστηκε στο δημοτικό σχολείο Καλλονής.
Ο Άλκης πήγε "πρωτάκι" στην Καλλονή, ενώ εδώ πέρασε και στην δευτέρα τάξη.
Το καλοκαίρι του 2012, ύστερα απο 2 χρόνια, η επόμενη μετάθεση του πατέρα του, τους πήγε σε κάποιο άλλο μέρος.
Ύστερα απο 10 χρόνια, ποιον να φανταζόταν πως όλη αυτή η αγωνία των γονέων, όλος αυτός ο μόχθος ετών, θα βυθίζονταν στην θλίψη και το πένθος;
Όλοι συγκλονισμένοι.
Οι στρατιές των αγγέλων ας σε φυλάνε αιώνια!
Στην φωτογραφία, είναι μαζί με 2 φίλους του απο την Καλλονή, σε ένα παιδικό πάρτι συμμαθητών τους.
Ο Άλκης, ο πρώτος στ'αριστερά.
Φωτογραφία γεμάτη ανεμελιά, αθωότητα και καλοσύνη. Ποιος να φανταζόταν την εξέλιξη. Ενώ γράφω, με πιάνει πόνος, θλίψη, οργή.
Ο ίδιος ο Χριστός συγχωρούσε, δεν διαχώριζε και έσωνε τον κόσμο. Οι άνθρωποι, έγιναν θεοί και σκοτώνουν, νομίζουν πως μπορούν τα θέλω τους να σκεπάσουν τους άλλους.
Ο άνθρωπος μεταβαίνει στο τέλος του είδους του, γιατί και εδώ που τα λέμε, σιγά το είδος...Καταστροφή!
πηγη:
kalloninews.gr / Θεόφιλος Μυζίκας
