-5 χρόνια μετά την μήνυση της παθούσας κρίθηκε ένοχος απ’ το Εφετείο Κακουργημάτων για ασέλγεια και κατ’ εξακολούθηση βιασμό της ανιψιάς του
- Ο ίδιος αρνήθηκε τις κατηγορίες για βιασμό και υποστήριξε ότι είχε φανερό και εκούσιο δεσμό με την παθούσα, αφότου αυτή έκλεισε τα 16 της χρόνια
Γράφει: Στρατής Σκουντιανέλλης/ εφημερίδα "Τα ΝΕΑ της ΛΕΣΒΟΥ"
Άλλη μια υπόθεση βιασμού από εκείνες που συνήθως αποσιωπούνται πίσω από τις πόρτες των σπιτιών στις κλειστές κοινωνίες των χωριών της Λέσβου, ήρθε χθες στο προσκήνιο της δημοσιότητας με την εκδίκασή της στο δικαστήριο της πόλης. Κατηγορούμενος ήταν ένας 42χρονος επιχειρηματίας (κάτοικος χωριού του νησιού μας παντρεμένος και πατέρας 2 παιδιών) που φέρεται, σύμφωνα με τη δικαστική απόφαση, να ασελγούσε κατ’ εξακολούθηση σε βάρος της εξ αγχιστείας ανιψιάς του από την εποχή που εκείνη ήταν 12 μέχρι 15 ετών και να τη βίαζε συστηματικά από την ηλικία των 13 μέχρι εκείνη των 17 ετών. Στον κατηγορούμενο επιβλήθηκε ποινή κάθειρξης 12 ετών χωρίς αναστολή, την οποία έχει ήδη ξεκινήσει να εκτίει σε σωφρονιστικό κατάστημα της χώρας μας.
Σύμφωνα με τις καταθέσεις μαρτύρων το κορίτσι παρέμενε σιωπηλό λόγω εκβιασμών του θείου της και όταν μίλησε για το ζήτημα, ο οικογενειακός του περίγυρος προσπάθησε να λύσει “εσωτερικά” το ζήτημα χωρίς αυτό να γίνει ευρύτερα γνωστό, με αποτέλεσμα να αποφεύγεται επί τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα η καταγγελία των παραπάνω περιστατικών στην Αστυνομία. Από την πλευρά του πάντως ο κατηγορούμενος αρνήθηκε την κατηγορία και υποστήριξε ότι συνήψε εκούσιο ερωτικό δεσμό με την ανιψιά του, όταν αυτή έκλεισε τα 16 της χρόνια.
Το ιστορικό
Η κοπέλα γεννήθηκε το 1990 και είναι, σήμερα, 22 ετών. Ο 42χρονος είναι σύζυγος της αδερφής του πατέρα της, ενώ οι δύο άνδρες (κουνιάδος και γαμπρός) φέρονται να διατηρούσαν συνεταιρία σε κάποια επαγγελματική δραστηριότητά τους. Σύμφωνα πάντα με όσα λέχθηκαν στη δίκη, ο άνδρας από το 2002 έως το 2005 ασελγούσε τακτικά σε βάρος του κοριτσιού με διάφορες προ-ερωτικές πράξεις, ενώ ήδη από το 2003 και μετά της επέβαλε ολοκληρωμένες συνουσίες παρά τη θέλησή της. Η κοπέλα φέρεται στην αρχή να υπέκυπτε στους εκβιασμούς που δεχόταν. Αργότερα "μοιράστηκε" το γεγονός με τα δικά της πρόσωπα, τα οποία ωστόσο για μεγάλο διάστημα την έπειθαν να αποφεύγει την καταγγελία, πιστεύοντας στις διαδοχικές (και διαρκώς αθετούμενες) διαβεβαιώσεις του 42χρονου ότι το συμβάν δεν επρόκειτο να επαναληφθεί.
Εντέλει, σύμφωνα με όσα κατατέθηκαν, το 2007 λίγο πριν από την ενηλικίωσή της βρήκε το θάρρος και κατήγγειλε το περιστατικό στο αστυνομικό τμήμα κοντινού χωριού. Ο 42χρονος συνελήφθη και του ασκήθηκε δίωξη. Εν συνεχεία αφέθηκε ελεύθερος βάσει της απολογίας του και μετά από πολλές διαδοχικές αναβολές, η υπόθεση εκδικάστηκε επιτέλους μόλις χθες, 5 (!) ολόκληρα χρόνια μετά από την κατάθεση της καταγγελίας. Η πρωτόδικη εκδίκαση ανατέθηκε - λόγω ειδικών δικονομικών διατάξεων - στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Βορείου Αιγαίου και η διαδικασία διεξήχθη κεκλεισμένων των θυρών. Ως συνήγορος πολιτικής αγωγής παρέστη ο Δημοσθένης Χατζηγιάννης και ως συνήγοροι υπεράσπισης ο Άρης Ελευθερίουκαι ο δικηγόρος Θεσσαλονίκης Χάρης Λαδής.
Οι ισχυρισμοί της υπεράσπισης
Η πλευρά της μηνύτριας επικαλέστηκε καταθέσεις μαρτύρων και προσκόμισε ατράνταχτα αποδεικτικά στοιχεία για τη σχέση τους. Στον αντίποδα η πλευρά του κατηγορούμενου παραδέχθηκε ότι υπήρξε ερωτική σχέση μεταξύ θείου και ανιψιάς (την οποία μάλιστα χαρακτήρισε ηθικά κατακριτέα λόγω της συγγένειας), αλλά υποστήριξε κατηγορηματικά ότι η σχέση ήταν εκούσια και για τα δύο μέρη & ότι συνήφθη αφού η κοπέλα έκλεισε τα 16 της χρόνια. Για όλο το προηγούμενο διάστημα, ο κατηγορούμενος αρνήθηκε όλες τις κατηγορίες που του αποδίδονταν.
Τα επιχειρήματα
Οι συνήγοροι υπεράσπισης υποστήριξαν ότι πολλοί γνωστοί του ζευγαριού ήταν ενήμεροι για το δεσμό και ότι οι δύο εραστές κυκλοφορούσαν τακτικά μαζί σε κοινή θέα, σε χωριά της Λέσβου. Σύμφωνα πάντα με τους ισχυρισμούς της υπεράσπισης, ο 42χρονος είχε λάβει την απόφαση να χωρίσει από τη σύζυγό του και να συνεχίσει το δεσμό του με την κοπέλαπαρά τη συγγένειά τους. Ωστόσο ακολούθησε μεταστροφή του και ερωτική απόρριψη που της δημιούργησε συναισθήματα εκδίκησης, λόγω των οποίων εκείνη προέβη στη συγκεκριμένη καταγγελία.
Η απόφαση
Εντέλει το δικαστήριο έκρινε ότι δεν αποδείχτηκαν οι ισχυρισμοί της υπεράσπισης, κήρυξε τον κατηγορούμενο ένοχο και του αναγνώρισε το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου. Έτσι του επέβαλε ποινή κάθειρξης 5 ετών για την ασέλγεια και 10 ετών για τον κατ’ εξακολούθηση βιασμό (σ.σ. και οι δύο βρίσκονται πολύ κοντά στα ανώτατα δυνατά όρια ποινών για τις συγκεκριμένες πράξεις). Οι δύο ποινές συγχωνεύτηκαν σε ενιαία ποινή κάθειρξης 12 ετών και για τις δύο πράξεις. Όμως το δικαστήριο δεν ανέστειλε την έκτιση της ποινής μέχρι την εκδίκαση σε δεύτερο βαθμό δικαιοδοσίας (όπως συμβαίνει στις περισσότερες περιπτώσεις) κι έτσι ο κατηγορούμενος συνελήφθη επιτόπου και προσήχθη στη φυλακή για να ξεκινήσει αμέσως την έκτιση της ποινής.
Παράγοντες της δίκης επεσήμαναν ότι παρά το ότι οι κατηγορίες ήταν βαρύτατες, αυτές δεν καταγγέλλονταν για μεγάλο χρονικό διάστημα, όπως συμβαίνει πολύ συχνά σε μικρές κλειστές κοινωνίες των χωριών υπό τον φόβο της κοινωνικής κατακραυγής όχι μόνο για τον φερόμενο ως δράστη, αλλά κυρίως για την ίδια την καταγγέλλουσα. Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί ότι - σύμφωνα με πληροφορίες - ο κατηγορούμενος για τη συγκεκριμένη πράξη αποτελεί προβεβλημένο πρόσωπο του χωριού του με ανθούσα επιχείρηση και ευρύ κοινωνικό κύκλο.
Οι δικηγόροι
Ο κ. Χατζηγιάννης μιλώντας για τη δίκη στα “ΝΕΑ της ΛΕΣΒΟΥ .” σχολίασε: «Θεωρώ ότι αποδόθηκε δικαιοσύνη, αποκαταστάθηκε ένα ιδιαίτερα ειδεχθές έγκλημα και αν μη τι άλλο δόθηκε ένα σωστό μήνυμα: Ότι αυτού του είδους τα εγκλήματα σεξουαλικού περιεχομένου δεν πρέπει να μένουν στο σκοτάδι και να καλύπτονται, αλλά να προκαλούν τον κολασμό των δραστών και την αποκατάσταση των θυμάτων, ώστε κατά το δυνατό να μην επαναλαμβάνονται. Είναι μια δικαίωση του θύματος που από τη μικρή του ηλικία ζούσε έναν πραγματικό εφιάλτη».
Από την πλευρά του ο κ. Ελευθερίου υπογράμμισε: «Αρνούμαστε κατηγορηματικά τις κατηγορίες που μας αποδίδονται, και οι οποίες θα καταπέσουν στη δευτεροβάθμια εκδίκαση της υπόθεσης στο Εφετείο. Θέλω να σας επισημάνω ότι η κατάθεση της μηνύτριας στο δικαστήριο διαφέρει σημαντικά από την αρχική της καταγγελία και ότι από κανένα στοιχείο της δίκης δεν προέκυψε επιβεβαίωση της ευθύνης του εντολέα μου για τις πράξεις αυτές. Όλα αυτά στο εφετείο θα αναλυθούν εξαντλητικά και θα αποκαλυφθεί η αλήθεια».
