“Σπάει κόκκαλα” δημοσίευμα στην ιστοσελίδα του γερμανικού τηλεοπτικού σταθμού ARD, υπό τον τίτλο «Την ηθική την έχουν ‘γραμμένη’! – Πέντε χρόνια προσφυγική κρίση».
Aναφέρεται στο ομώνυμο ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε εχθές το βράδυ από το δημόσιο τηλεοπτικό δίκτυο ARD.
Παραθέτουμε το κείμενο-περίληψη:
«Τα έχουμε δει όλα; Σίγουρα, δημοσιεύματα υπήρξαν αρκετά. Τότε γιατί μιλάμε γι ‘αυτό; Επειδή δεν σταματά και επειδή όσοι ζουν εδώ αισθάνονται εγκαταλελειμμένοι από την Ευρώπη». Με αυτά τα λόγια, η δημοσιογράφος της σειράς ντοκιμαντέρ υπό τον τίτλο «Rabiat» (=βάναυσο) Anne Thiele ξεκίνησε πριν από ενάμισι χρόνο το ρεπορτάζ της για την κατάσταση στη Λέσβο.
Σήμερα θα πρέπει κανείς να διαπιστώσει: η κατάσταση δεν είναι καθόλου καλύτερη. Αντιθέτως: στις αρχές Μαρτίου 2020, η κατάσταση στη Λέσβο είχε τόσο οξυνθεί, ώστε ο δημοσιογράφος Nico Schmolke, που επισκέφθηκε ξανά το ελληνικό νησί, να φοβάται για την ασφάλειά του.
Και τώρα η κατάσταση έχει κλιμακωθεί περαιτέρω: Οι πρόσφυγες παραμένουν σε εξαιρετικά περιορισμένο χώρο, οι περισσότεροι από τους εθελοντές έχουν φύγει εδώ και καιρό από φόβο για την πανδημία του κορωνοϊού, ενώ και οι οργανώσεις βοήθειας μεταφέρουν τους υπαλλήλους τους πίσω στις χώρες τους. Υπάρχει διαμάχη για την εκκένωση του στρατοπέδου και τη μεταφορά των προσφύγων στην ηπειρωτική Ελλάδα.
Περίπου 19.000 άνθρωποι ζουν σήμερα στο κέντρο προσφύγων στη Μόρια της Λέσβου, το οποίο στην πραγματικότητα σχεδιάστηκε μόνο για περίπου 3.000 πρόσφυγες. Πρόκειται για δοκιμασία, όχι μόνο για τους ανθρώπους που φτάνουν εκεί και των οποίων το όνειρο της Ευρώπης-παραδείσου καταρρέει στις προσωρινές σκηνές που είναι στημένες σε εξαιρετικά περιορισμένο χώρο. Αλλά και οι Έλληνες κάτοικοι του νησιού έχουν φτάσει στα όριά τους, οικονομικά, προσωπικά, τα νεύρα τους είναι τεντωμένα. Κατανοητό, διότι ακόμη και σε γερμανικές πόλεις η διαχείριση των προσφύγων παραμένει προβληματική και οδηγεί σε συγκρούσεις και επέμβαση της αστυνομίας, για παράδειγμα στην περιοχή της Βρέμης που συγκεντρώνει τα κέντρα διασκέδασης.
Το ότι τα πράγματα δεν μπορούσαν να συνεχιστούν έτσι ήταν ήδη σαφές, όταν η Anne Thiele επισκέφθηκε τη Λέσβο πριν από ενάμιση χρόνο. Ωστόσο, τα βασικά ερωτήματα παραμένουν. Ποιος είναι υπεύθυνος να αλλάξει κάτι και γιατί οι υπεύθυνοι δεν κάνουν τίποτα για να αλλάξουν την κατάσταση;
Στο ντοκιμαντέρ η Thiele ρίχνει μία ματιά και πάλι εκεί, που η Ευρώπη προτιμά να αποφεύγει. Γιατί στα ευρωπαϊκά εξωτερικά σύνορα, η συγκλονισμένη από την κρίση χρέους Ελλάδα, βρίσκεται μόνη της αντιμέτωπη με το ερώτημα: τι θα πρέπει να γίνει με όλους τους ανθρώπους που έρχονται από τα σύνορα παρά την Προσφυγική Συμφωνία με την Τουρκία; Την απάντηση φαίνεται να περιμένουν μέχρι σήμερα όλοι οι κάτοικοι του ελληνικού νησιού.
Όταν ο Erdogan αποφάσισε στις αρχές του 2020 να ανοίξει τα σύνορα με την ΕΕ, κλιμακώθηκε η κατάσταση στη Λέσβο, η οποία απέχει μόλις λίγα χιλιόμετρα από την Τουρκία. Εθελοντές και οργανώσεις βοήθειας δέχτηκαν επίθεση από ακροδεξιές ομάδες κρούσης, μετανάστες και πρόσφυγες ξυλοκοπήθηκαν, δημοσιογράφοι προπηλακίστηκαν. Η Λέσβος, απ’ ό,τι φαίνεται, είναι οριστικά μέχρι το λαιμό. Τι είδους άνθρωποι στρέφονται τώρα στη βία -οργανωμένοι ακροδεξιοί ή απλοί πολίτες;
Σχεδόν κανένα άλλο θέμα δεν προβλήθηκε τόσο έντονα από τα ΜΜΕ τα τελευταία χρόνια όσο το ζήτημα του πώς θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε σωστά τους πρόσφυγες στην ΕΕ. Τα έχουμε δει όλα; Ναι, φυσικά. Αλλά ειδικά σε περιόδους που η γερμανική κοινωνία της ευημερίας αναγκάζεται εξαιτίας του κορωνοϊού να αναλογιστεί την αλληλεγγύη και την προσοχή, πρέπει να τεθούν τα ερωτήματα: Ο ιός προλαμβάνει εδώ την πολιτική και καθιστά δυνατό, με το κλείσιμο των συνόρων και την αναστολή του νόμου περί ασύλου, ό,τι μέχρι τώρα δεν μπορούσε να επιβάλει η ακροδεξιά; Ή η κοινωνία επιθυμεί πραγματικά, σε περιόδους αλληλεγγύης και μέγιστης προσοχής, να αντιμετωπίζονται τόσο αναξιοπρεπώς όσοι αναζητούν προστασία;
Πηγη:
