Μυτιλήνη: Ο υπέροχος Άλκης! Το φιλότιμο δεν πέθανε ακόμη!
Μου συνέβη κάτι θαυμάσιο χθες βράδυ (19/11/2022)
Καθώς επέστρεφα από το χωριό, πίσσα σκοτάδι, το μηχανάκι μου άρχισε να κάνει διακοπές... Σκέφτηκα ότι την πάτησα τώρα... Όντως με άφησε στα μισά της διαδρομής. Ερημιά, ενώ ο νοτιας λυσσομανούσε.
Δεν πρόλαβα να σταματήσω και δυνατά φώτα έπεσαν πάνω μου. Ένα λευκό δίκυκλο με έναν νεαρό, ήρθε δίπλα μου. Τι έπαθες μου λέει; Έμεινες; Του λέω ποιος είσαι; Νόμισα ότι ήταν κάποιος γνωστός. Μου λέει περίμενε να πάω μία παραγγελία εδώ πιο κάτω και θα σε τραβήξω. Ανηφόρες μπροστά τεράστιες, που να το σπρώχνω; Θα ξημερωνόμουν.
Μετά από 5 λεπτά ήρθε ο Άλκης. Μου λέει κρατά σταθερά το τιμόνι και δεξιά. Με έσπρωξε το παλικάρι έως την πόλη. Ήταν η πιο όμορφη διαδρομή, περίπου 5χλμ.
Δεν κατάλαβα πως φθάσαμε. Μου λέει και εγώ έχω κολλήσει και δε με βοήθησε κανείς. Με φόρα με έμπασε στο πιο κοντινό βενζινάδικο. Φεύγω τώρα μου λέει... Δουλεύει ως ντιλιβερι στο " κάτι ψήνεται".
Τέτοια ανεπιτήδευτη καλοσύνη, τέτοια ηρεμία και καλή διάθεση είχα χρόνια να δω σε άγνωστο άνθρωπο.
Πήγα να τον βρω μόλις έβαλα βενζίνη, έφευγε για το νέο δρομολόγιο. Το ίδιο ευδιάθετος και χαμογελαστός. Πήγα για να τον ευχαριστώ ξανά. Γεμάτος αξιοπρέπεια, μου λέει: δεν έκανα κάτι...
Κι όμως Άλκη φωτισες την ψυχή μου. Δεν είναι πια τίποτα αυτονόητο. Σ ευχαριστώ παλικάρι μου!! Να προσέχεις του είπα στο δρόμο και ο θεός να σε έχει καλά!! Τι θησαυροί κρύβονται που και που βρε παιδιά; Το φιλότιμο δεν πέθανε ακόμη!!
Ειρήνη Σταματέλλη
