Συγκέντρωση Διαμαρτυρίας - Κυριακή 31 Μαρτίου 2013 στην Πλατεία Σαπφούς

Η μνημονιακή πανούκλα εξαπλώνεται με ταχύτατους ρυθμούς σε όλη την Ευρώπη. Τελευταίο θύμα η Κύπρος. Ο Κυπριακός λαός, οι εργαζόμενοι κι η νεολαία σφαγιάζονται για τη σωτηρία των τραπεζών και του μεγάλου κεφαλαίου. Η συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ, μαζί τις άλλες κυβερνήσεις της Ε.Ε. περνά δια πυρός και σιδήρου τους εργαζόμενους σε Ελλάδα και Κύπρο για την εφαρμογή της αντιλαϊκής της πολιτικής. Την ώρα που στη χώρα μας οι άνεργοι είναι ενάμισι εκατομμύριο, εκατοντάδες χιλιάδες εργαζομένων δουλεύουν χωρίς να πληρώνονται, τα παιδιά υποσιτίζονται και λιποθυμούν στα σχολεία, τα σπίτια παγώνουν χωρίς πετρέλαιο και ηλεκτρικό, η παιδεία, η υγεία, η πρόνοια, η κοινωνική ασφάλιση διαλύονται, ο λαός αδυνατεί να πληρώσει τους φόρους και τα χαράτσια, η κυβέρνηση θέλει να επιβάλει με «σιδερένια φτέρνα» την απρόσκοπτη εφαρμογή της αντιλαϊκής της πολιτικής. Μέσα στο καταχείμωνο, σημαντικοί αγώνες ξέσπασαν για τη διαθεσιμότητα στο δημόσιο, στο χώρο της υγείας, τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, τους ναυτεργάτες τους αγρότες κλπ., οι οποίοι όμως έμειναν χωρίς συντονισμό και κλιμάκωση, αντιμετώπισαν την συκοφάντηση των ΜΜΕ και την κρατική καταστολή. Εκκωφαντική ήταν η απουσία των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, που αντί να ενιαιοποιήσουν, να συντονίσουν και να κλιμακώσουν τους αγώνες την αποφασιστική στιγμή.

Μπροστά σε αυτή την κατάσταση ένας νέος γύρος αγώνων πρέπει ξεκινήσει για την συνολική ανατροπή αυτής της πολιτικής ένας νέος γύρος για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων και τη συνολική ανατροπή της πολιτικής της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι εργαζόμενοι, οι νέοι, οι άνεργοι πρέπει να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας, κάνοντας όλες τις απαραίτητες τομές για να νικήσουν οι αγώνες. Αυτό απαιτεί μια άλλη κατάσταση στο εργατικό - συνδικαλιστικό κίνημα, με υπέρβαση του υποταγμένου συνδικαλισμού, με ενωτική προσπάθεια στη βάση, στα πρωτοβάθμια σωματεία, με διαδικασίες άμεσης δημοκρατίας, οριζόντιο συντονισμό και αποφασιστικές μορφές πάλης, με συσπείρωση των ανέργων και των ελαστικά εργαζόμενων. Ούτε ο κατακερματισμός του κάθε κλάδου, ούτε η άρνηση συγκρότησης ενός αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής μπορεί να οδηγήσει μακριά. Ζητούμενο σήμερα είναι ο παλλαϊκός – γενικός ξεσηκωμός με αποφασιστικούς αγώνες διαρκείας, με αμεσότητα στην αντίδραση, αλλά και σχέδιο, πρόγραμμα και προοπτική για:

 

Υπεράσπιση των μισθών, των συλλογικών συμβάσεων, των συντάξεων και των δικαιωμάτων μας. Να καταργηθούν όλα τα χαράτσια που επιβλήθηκαν στον λαό. Απαγόρευση των απολύσεων, όχι στην εφεδρεία και την αξιολόγηση.

 

Ουσιαστική προστασία για τους ανέργους και τους κοινωνικά αποκλεισμένους.

 

Υπεράσπιση των δημοσίων αγαθών και επιχειρήσεων. Υπεράσπιση της δημόσιας περιουσίας. Δημόσια και δωρεάν παιδεία – υγεία - πρόνοια για όλους. Υπεράσπιση της κοινωνικής ασφάλισης.

 

Υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων, των ελευθεριών και της συνδικαλιστικής δράσης, ενάντια σε κάθε είδους κυβερνητική και εργοδοτική τρομοκρατία.

 

Να ακυρωθούν τα μνημόνια, η δανειακή σύμβαση και όλο το νομοθετικό πλαίσιο που σκλαβώνει τον λαό στην δικτατορία του κεφαλαίου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

 

Αποδέσμευση της χώρας από την Τρόικα και τα επαχθή δάνεια. Διαγραφή του χρέους, ρήξη με το ευρώ και την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος και των μεγάλων επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας.