Θρήνος και στο facebook για τον άδικο χαμό της Δήμητρας και του Μάριου
Κανείς δεν μπορεί να πιστέψει ότι η Δήμητρα και ο Μάριος έχασαν τη ζωή τους τόσο ξαφνικά και κυρίως τόσο άδικα. Η τοπική κοινωνία της Λέσβου έχει βυθιστεί σε πένθος για τον θάνατο των δυο παιδιών. Εκείνη ήταν μόλις 16 ετών και εκείνος 15. Είχαν βγει για να διασκεδάσουν… ωστόσο κανείς δεν φανταζόταν ότι η μοίρα είχε άλλα σχέδια!
Το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαιναν και φέρεται να οδηγούσε o 20χρονος αδελφός του Μάριου βούτηξε, κάτω από άγνωστες συνθήκες μέχρι στιγμής στο λιμάνι του νησιού. Τα δυο αδέλφια του Μάριου- με τον έναν ήταν δίδυμοι- βγήκαν ζωντανοί. Ζωντανός βγήκε ένας ακόμη νεαρός, ο οποίος επέβαινε στο αμάξι. Μόνο ο Μάριος και η Δήμητρα ανασύρθηκαν νεκροί.
Από το πρωί που έγινε γνωστή η είδηση το Facebook γέμισε με μηνύματα αποχαιρετισμού. Οι φίλοι τους ήθελαν να τους πουν αντίο με τον δικό τους τρόπο, να τους στείλουν το μήνυμα τους. Δεν ήταν λίγοι όσοι έγραψαν στην κοπέλα ότι «έφυγε» για να «συναντήσει» τη μητέρα της, η οποία πέθανε πριν λίγα χρόνια. Όλοι εύχονται στα δυο «αγγελούδια καλό Παράδεισο» ενώ πολλοί μαύρισαν τις εικόνες στο προφίλ τους.
----------------
Και δύο συγκινητικές αναρτήσεις από την Αγιάσο (τόπος καταγωγής του Μάριου)
Παναγιώτης Κουτσκουδής
Δυο παιδιά ερωτευμένα, δυο παιδιά του καημού…
Η λεσβιακή κοινωνία θρηνεί σύσσωμη την τραγική απώλεια δυο νέων ανθρώπων, που σήμερα το πρωί βρήκαν τραγικό θάνατο στο λιμάνι της Μυτιλήνης. Οι τοπικές κοινωνίες της Αγιάσου και του Αφάλωνα εμβρόντητες πληροφορήθηκαν με το χάραμα της μέρας το φοβερό συμβάν και θα παραμείνουν συγκλονισμένες μέχρι να κατευοδώσουν τα παιδιά τους στο στερνό ταξίδι τους προς την ατέρμονη αιωνιότητα.
Σήμερα έσπασαν κι αποκολλήθηκαν από το δέντρο της ζωής δυο νέα βλαστάρια, πριν προλάβουν να καρπίσουν. Φτερούγισαν αντάμα σε κόσμους αλαργινούς δυο κάτασπρα περιστέρια, στεφανωμένα με το φωτοστέφανο της καρδιάς. Δυο παιδιά ερωτευμένα, δυο παιδιά του καημού… Πρέπει να ‘ταν πολύ δυνατή η αγάπη τους, για να μην αφήσει ο ένας μονάχο τον άλλον! Κατέβηκαν πρόωρα, μα σφιχταγκαλιασμένα, από το τρένο της ζωής, μιας και το ταξίδι τους σ’ αυτήν αποδείχτηκε πολύ σύντομο. Ο Χάρος με μια δρεπανιά τα τρύγησε και τα δυο. Ποιο κατάμαυρο πεπρωμένο, ποια αδυσώπητη μοίρα τον έβγαλε παγανιά τόσο νωρίς με την αιμοσταγή του ρομφαία; Ο Μολώχ της ασφάλτου αποδεικνύεται αχόρταγος. Στο βωμό του θυσιάζονται καθημερινά χιλιάδες άνθρωποι, συνήθως νέοι…
Αν το ταξίδι της ζωής μας συνεχίζεται και μετά θάνατο σ’ άλλους κόσμους, τους ευχόμαστε να ‘ναι πάντα μαζί, πάντα ερωτευμένοι!
Θα κρατάμε αναμμένο το καντηλέρι της θύμησής τους και αμανάτι τη γλυκιά ματιά και το πλατύ χαμόγελό τους.
Καλό κουράγιο σ’ αυτούς που μένουν…
Panagiotis Tsagalos
Λες και ήταν χθες που ήρθαμε στην γειτονιά και σε γνωρίσαμε, λες και ήταν χθες που σε έβαζα στον καναπέ μας και σε νανουριζα, λες και ήταν χθες που σε έπαιρνε ο ύπνος στην αγκαλιά μου, λες και ήταν χθες που διάβαζα των μεγάλο σου αδερφό και με μανία μας έπαιρνες μια το μολύβι μια την γόμα μια το βιβλίο, λες και ήταν χθες που ήμασταν στην βάπτιση σου....
Ήταν χθες η τελευταία σου μέρα αγοράκι μου!!! το πρωί έφυγες για το μεγάλο ταξίδι στην χώρα των Αγγέλων, καλό σου ταξίδι μικρέ θα είσαι στην μνήμη μου πάντα το μικρό αγγελουδι τις γειτονιάς.
