«Έφυγε» η νομπελίστρια συγγραφέας Ντόρις Λέσινγκ
«'Έφυγε γαλήνια στην κατοικία της στο Λονδίνο νωρίς σήμερα το πρωί», ανακοίνωσε την Κυριακή ο ατζέντης και φίλος της, Τζόναθαν Κλόους.
Η αντίδρασή της όταν έμαθε ότι θα της απονεμηθεί το Βραβείο Νόμπελ έμεινε στην ιστορία. «Ω Θεέ μου», είχε μουρμουρίσει αφού είχε βγει με κόπο από ένα ταξί με τα ψώνια της και είχε πληροφορηθεί την είδηση από τους πολυάριθμους δημοσιογράφους που την περίμεναν μπροστά από το σπίτι της στο Δυτικό Χάμπστεντ, στο βόρειο Λονδίνο.
Ήταν μόλις η ενδέκατη γυναίκα που τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Γεννήθηκε στο Κερμανσάχ της Περσίας, του σημερινού Ιράν, στις 22 Οκτωβρίου 1919. Και οι δύο γονείς της ήταν Βρετανοί: Ο πατέρας της, που είχε μείνει ανάπηρος στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν υπάλληλος στην Αυτοκρατορική Τράπεζα της Περσίας και η μητέρα της νοσοκόμα.
Το 1925, παρασυρμένη από την ελπίδα πλουτισμού με καλλιέργειες καλαμποκιού, η οικογένεια της Λέσινγκ μετακόμισε στην Ροδεσία, τότε βρετανική αποικία και σημερινή Ζιμπάμπουε. Ωστόσο, τα χιλιάδες εκτάρια που αγόρασε ο πατέρας της δεν κατάφεραν ποτέ να αποδώσουν τα αναμενόμενα.
Η μητέρα της είχε εξασφαλίσει ότι η μικρή θα είχε στην αποικία μια σταθερή προμήθεια παιδικών βιβλίων ώστε να μην πλήττει. «Διάβαζα συνεχώς» είχε πει για τα χρόνια της στη Ροδεσία.
Αργότερα μπήκε οικότροφος σε θρησκευτικό σχολείο, το οποίο εγκατέλειψε οριστικά στα 14 χρόνια της για να εργασθεί ως νταντά και στη συνέχεια ως τηλεφωνήτρια.
Το 1949 -ύστερα από δύο διαζύγια- εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο με τον γιο της, όπου εργάσθηκε ως γραμματέας.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1950 τα βιβλία της άρχισαν να γνωρίζουν μεγάλη επιτυχία.
Πολλά έργα της είναι μεταφρασμένα στα ελληνικά. Ορισμένα από αυτά είναι τα «Σικάστα», «Το Χρυσό Σημειωματάριο», «Τα Ημερολόγια της Τζέην Σόμερς», «Το Πέμπτο Παιδί», «Ο Μπεν στον Κόσμο», «Η καλή τρομοκράτισσα», «Αγάπη ξανά». Υπήρξε ανελέητη επικρίτρια της αποικιοκρατίας.
Η Ντόρις Λέσινγκ εκτιμούσε ότι το βρετανικό κατεστημένο ποτέ δεν την συγχώρησε πραγματικά για το φλερτ της με τον σοσιαλισμό στα μεταπολεμικά χρόνια αλλά και για το ότι υπήρξε μαχητική φεμινίστρια.
«Στοιχειωμένη» από την παιδική ηλικία της στην αποικιοκρατούμενη Αφρική, καθοδηγημένη από την πολιτική και αντιρατσιστική στράτευσή της, παρήγαγε ένα εκλεκτό έργο, που εκτείνεται από τα επικά μυθιστορήματα ως την επιστημονική φαντασία, περνώντας από το θέατρο.
«Το Χρυσό Σημειωματάριο» (The Golden Notebook), το γνωστότερο από τα βιβλία της που εκδόθηκε το 1962, αφηγείται την ιστορία μιας επιτυχημένης συγγραφέα η οποία κρατάει το ημερολόγιό της σε τέσσερα διαφορετικά σημειωματάρια: ένα μαύρο για το λογοτεχνικό έργο της, ένα κόκκινο για τις πολιτικές δραστηριότητές της, ένα μπλε στο οποίο προσπαθεί να βρει την αλήθεια μέσω της ψυχανάλυσης και ένα κίτρινο για την ιδιωτική της ζωή. Σ' ένα πέμπτο, «το χρυσό σημειωματάριο», επιχειρεί τη σύνθεση της ζωής της.
Πηγή ΑΠΕ-ΜΠΕ
