Το Δεύτερο Πρόγραμμα ευλογεί ένα Σύμφωνο Συμβίωσης στη Λέσβο

Γράφει η Τζώρτζια Ρασβίτσου 

Ήταν μια δύσκολη Παρασκευή. Από το πρωί το τηλέφωνο χτυπούσε ασταμάτητα,  πελάτες μπαινόβγαιναν συνεχώς για να πληροφορηθούν για την επικείμενη κτηματογράφηση και η συμβολαιογράφος, εκ γενετής φύση ενοχική, ένιωθε πολύ αγχωμένη, που η ώρα πήγε δύο και μισή και ακόμα δεν είχε προλάβει να γράψει τα δύο συμβόλαια που είχε προγραμματίσει. Έκλεισε την πόρτα και έπεσε με τα μούτρα στο πληκτρολόγιο. Όμως πριν προλάβει να γράψει δυο αράδες, η πόρτα άνοιξε πάλι και μπήκε ένας γελαστός νέος. Τον κοίταξε αγχωμένα, λοξά, ερωτηματικά, ίσως και λίγο άγρια.

«Ήρθαμε για ένα σύμφωνο συμβίωσης».

«Δεν είχαμε ραντεβού.»

«Όχι, αλλά ξέρετε δουλεύω… σας είχα πάρει τηλέφωνο… έρχεται και η … Αν μπορείτε να μας δώσετε κάποιες πληροφορίες...»

Η ομορφιά, η αισιοδοξία που εκπροσωπούν δυο νέοι που ονειρεύονται μια κοινή ζωή, βρισκόταν ολοζώντανη με εμφανή αμηχανία, απέναντι από μιά ζορισμένη συμβολαιογράφο, που παράτησε τα συμβόλαια και άρχισε να τους εξηγεί τα του συμφώνου συμβίωσης. Όσο όμως τους εξηγούσε, τόσο άφηνε πίσω της τις ενοχές για τα συμβόλαια που δεν πρόλαβε να γράψει, κι όσο τους κοίταζε να χαμογελούν, τόσο έφευγε από πάνω της η αφόρητη πίεση που ασκεί ένα «χαρτί» με ημερομηνία λήξης.

Οι νέοι είχαν τα πιστοποιητικά οικογενειακής κατάστασης στην τσέπη και ήταν αποφασισμένοι να φύγουν από το συμβολαιογραφείο ως «νόμιμο» ζευγάρι.

«Οι γονείς σας το ξέρουν;» τους ρώτησε η συμβολαιογράφος περιπαικτικά.

«Τους είπαμε ότι πάμε μια στιγμή να παντρευτούμε», της απάντησαν γελώντας.

Έτσι, μια δύσκολη Παρασκευή αργά το μεσημέρι γράφτηκε επί τόπου ένα σύμφωνο συμβίωσης, με το ραδιόφωνο ανοιχτό από τον υπολογιστή στο Δεύτερο Πρόγραμμα να σιγομουρμουρίζει κάποιο τραγούδι. Όταν ήρθε η ώρα των υπογραφών η συμβολαιογράφος τους είπε:

«Μα, έτσι νέτα σκέτα βρε παιδιά, γάμο έχουμε, ας βάλουμε ένα γαμήλιο τραγούδι…», και ανοίγοντας την ένταση του ηχείου, πριν προλάβει να  ψάξει στο youtube,  ακούστηκε από το ραδιόφωνο: «… ο νυφκάτος απ’ την Αγιάσο Λέσβου…»

Μια ανατριχίλα διαπέρασε τη συμβολαιογράφο, που ετοιμάστηκε να φωνάξει: «Ο Θεός είναι Τρελός!», αλλά συγκρατήθηκε. 

Όταν οι νέοι  κατάλαβαν τι είχε γίνει,  έλαμψαν.

Τι καλύτερος οιωνός, για μιά νέα αρχή στην ζωή τους;

Συγκινήθηκαν, αγκαλιάστηκαν και φιλήθηκαν.

Το συμβολαιογραφείο γέμισε από τη μαγεία της αναπάντεχης σύμπτωσης. Θαύμα έγινε;

Όχι θαύμα δεν έγινε. Ο «Νυφκάτος» τους έκλεισε συνωμοτικά το μάτι, δίνοντας  τον καλύτερο οιωνό για το νέο τους ξεκίνημα.

Η ζωή τους θα τους φέρει αυτά που οραματίζονται πιστεύοντας στους εαυτούς τους και όχι σε θαύματα.

Φεύγοντας ο νέος ξέχασε την τσάντα του και η συμβολαιογράφος αναγκάστηκε να περιμένει κι άλλο, αφού δεν είχε ούτε τηλέφωνό τους!

Το περιστατικό είναι πραγματικό. Είναι από κείνες τις περίεργες συμπτώσεις που κάνουν τη ζωή να γελά.

------

Ακούστε και το "ευλογημένο" μουσικό κομμάτι....