«Ξένος ήμουνα κι εγώ πριν γίνω αφεντικό, πριν χτίσω και φτιαχτώ πριν μάθω να ξεχνώ»
Γράφει ο Θράσος Αβραάμ
(Κοινωνικός Ανθρωπολόγος - Ιστορικός και εργαζόμενος σε ΜΜΕ)
«Ξένος ήμουνα κι εγώ πριν γίνω αφεντικό, πριν χτίσω και φτιαχτώ πριν μάθω να ξεχνώ» *
Από την Τρέμη και τον αγανακτισμένο μαγαζάτορα της Ερμού στη Αθήνα μέχρι τον πιο φτωχό ψηφοφόρο της Χρυσής Αυγής, όλοι ωρύονται για την «απουσία μεταναστευτικής πολιτικής», για το ότι «δεν υπάρχει ισχυρό κράτος να σταματήσει τις μεταναστευτικές ροές». Μήπως όμως συμβαίνει το αντίθετο; Δηλαδή υπάρχει κρατική στρατηγική για το μεταναστευτικό ζήτημα και αποτελεί ένα απ τα πιο εύπορα πεδία πολιτικής για το κράτος και φυσικά και για το παρακράτος.
Η μεταναστευτική πολιτική του ελληνικού κράτους έχει ως κύριο στόχο τη διατήρηση μεταναστών εργατών στο εσωτερικό του σε κατάσταση παρανομίας (την μια με χαρτιά την άλλη χωρίς), γιατί πέραν του ότι είναι φτηνοί -πράγμα που συμφέρει τους κάθε λογής εργοδότες- μπορούν να «απομακρύνονται» δίχως να ζητούν συντάξεις, επιδόματα κτλ.
Όπως δείχνουν και οι στατιστικές, αυτή η κρατική στρατηγική «αντιμετώπισης του μεταναστευτικού προβλήματος βρίσκεται σε εναρμόνιση με αντίστοιχες πολιτικές που εφαρμόζονται για τους ίδιους ακριβώς λόγους απ όλα τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το 2003 γίνεται γνωστή έρευνα των Ηνωμένων Εθνών σύμφωνα με την οποία αν η Ευρωπαϊκή Ένωση θέλει να διατηρήσει το επίπεδο ζωής του 1995 θα χρειαστεί ως το 2015, 125 εκατομμύρια μετανάστες εργάτες. Έρευνα του Βρετανικού Κοινοβουλίου του 2008 κατέληγε στο συμπέρασμα ότι το ποσοστό 17% της ανάπτυξης είναι αποτέλεσμα της μετανάστευσης. Μήπως να θυμηθούμε τα «δικά» μας Ολυμπιακά έργα για την Ολυμπιάδα του 2004, από ποια χέρια έγιναν;
Το 2009, έρευνα του Υπουργείου Κοινωνικών Υποθέσεων της Γαλλίας ανακοίνωσε ότι το ετήσιο καθαρό κέρδος της γαλλικής οικονομίας από τους μετανάστες είναι 12,4 δισεκατομμύρια ευρώ και τόνιζε ότι η είσοδος 100.000 νέων μεταναστών κάθε χρόνο ισοδυναμεί με μείωση κατά 1% του ελλείμματος στο ΑΕΠ της Γαλλίας από το συνταξιοδοτικό πρόγραμμα. Επίσης, πρόσφατα, ομάδα ερευνητών των Βρυξελλών υπό τον οικονομολόγο Andre Sapir, επιβεβαίωνε την αναγκαία είσοδο μεγάλου αριθμού μεταναστών στην Ε.Ε. και τόνιζε ότι το απόθεμα εργατικού δυναμικού που χρειάζεται για να δουλεύει ρολόι η μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια, «είναι η Βόρεια Αφρική, καθώς η Ανατολική Ευρώπη δεν επαρκεί για να καλύψει τις ανάγκες που παλαιότερα και μέχρι τη δεκαετία του 70 κάλυπταν οι μετανάστες από τη Νότια Ευρώπη».
Ωστόσο, αυτό το εν δυνάμει «παράνομο» εργατικό δυναμικό για να παραμείνει «παράνομο», δηλαδή απόλυτα χαλιναγωγημένο από το κράτος και εκμεταλλεύσιμο από τους εργοδότες, χρειάζεται να ελεγχθεί και να οριοθετηθεί. Έτσι λοιπόν το ελληνικό κράτος με τις αλλεπάλληλες επιχειρήσεις «σκούπες», τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τις μαφίες, τα μαχαίρια των φασιστών και τα δουλεμπορικά κυκλώματα, χτίζει «ειδικές οικονομικές ζώνες ελέγχου» των μεταναστών εργατών ανά την επικράτεια και τις γειτονιές της Αθήνας.
Ποιος κατασκευάζει τους «λάθρο»;
Βέβαια, όλη αυτή η «παρανομοποίηση» των πολυεθνικών/πολυπολιτισμικών εργατών προς όφελος των εργοδοτών πρέπει να εδραιωθεί «στη συνείδηση του κόσμου». Πρέπει να εμπεδωθεί ότι η επίθεση στους μετανάστες δεν είναι επίθεση και στους έλληνες εργαζόμενους αλλά σε «…ξένους εισβολείς που μας χαλάνε την αισθητική…» (τάδε έφη Νότης Σφακιανάκης). Τα δεκανίκια του συστήματος, τα πληρωμένα παπαγαλάκια των ΜΜΕ και οι παρακρατικοί της Χρυσής Αυγής φροντίζουν καθημερινά για αυτό, υπενθυμίζοντας μας πόσο «λαθραίοι» είναι οι μετανάστες και με τον όρο «λαθραίοι» εννοούν υπάνθρωποι, εγκληματίες, απολίτιστοι, κανίβαλοι, ταλιμπάν, κτλ. Πίσω από την λέξη «λαθραίος» όμως, φανερώνεται ακριβώς η λογική του κεφαλαίου. Απομονώνουν από την ιδιότητα του μετανάστη μονάχα αυτό που τους είναι αξιοποιήσιμο, το εμπόρευμα της εργατικής τους δύναμης που ως λαθραίο, δηλαδή μη φορολογήσιμο, χωρίς ασφάλιση, είναι πιο φθηνό για τους εργοδότες και ανύπαρκτο για της δημόσιες δαπάνες του κράτους (περίθαλψη, συντάξεις κτλ). Το μέγεθος της επίθεση που εξαπολύεται στις πλάτες όλων των εργαζομένων μέσα από την επίθεση στους μετανάστες εργάτες γίνεται εύκολα αντιληπτό, αν αντικαταστήσουμε στις διάφορες ρατσιστικές κατάρες που ακούμε κατά καιρούς στην τηλεόραση την λέξη λαθρομετανάστης με την λέξη εργάτης.
* Τίτλος άρθρου: στίχοι από το τραγούδι «Περιπλανώμενος», Στίχοι: Νίκος Μωραΐτης, Μουσική: Στάμος Σέμσης
- Φωτογραφίες άρθρου από τον Ιταλό καλλιτέχνη Blue. Το γκράφιτι παρουσιάζει την Ευρωπαϊκή Ένωση, ως κυκλικό συρματόπλεγμα. Γύρω από αυτό, διακρίνονται οι ανθρώπινες φιγούρες, που συμβολίζουν τους μετανάστες που προσπαθούν να εισέλθουν, στο εσωτερικό της ( δηλαδή στο εσωτερικό ενός στρατοπέδου συγκέντρωσης εργατών). Εμφανίστηκε σε τοίχο στο Μαρόκο.
Υπερ…βολές
«Η γέννηση ενός παιδιού στην Ελλάδα δεν αρκεί από μόνη της, ούτε η πρότερη διαμονή των γονέων του στην Ελλάδα -αυτό αφορά τους γονείς… Θα βάλουμε το στοιχείο της παιδείας: ουσιαστικό κριτήριο θα είναι η μόρφωση του παιδιού». Τάδε έφη ο συμπατριώτης μας Χαράλαμπος Αθανασίου στη Βουλή για το θέμα της ιθαγένειας. Επικίνδυνες ρατσιστικές ακροβασίες του Αθανασίου. Η πολιτογράφηση είναι δικαίωμα όχι επιβράβευση. Ο σύγχρονος ρατσισμός σπανίως μιλάει για αίμα, αλλά μιλά για "παιδεία" και "πολιτισμό". Ό,τι ακριβώς λέει και ο Υπουργός... Η λύση είναι απλή: όποιος γεννιέται εδώ έχει το δικαίωμα να είναι πολίτης εδώ. Όλα τα άλλα αναπαράγουν την ύπαρξη ανθρώπων χωρίς δικαιώματα. Μήπως τελικά Χαράλαμπε σε επηρέασε ο υμνητής του Χίτλερ σύμβουλός σου Ιωάννης Κωτούλας;
72 χρόνια συμπληρώθηκαν φέτος από την ηρωική υποστολή της ναζιστικής σημαίας στην Ακρόπολη από τον Απόστολο Σάντα και τον Μανώλη Γλέζο (30 Μαίου 1941). Σήμερα που οι απόγονοι των ταγματασφαλιτών και των συνεργατών των Γερμανών έχουν το δικό τους πια κόμμα, την Χρυσή Αυγή, δεν πρέπει να ξεχνάμε τέτοιες επετείους.
«Ντελίριο ενθουσιασμού», «Ξενύχτησε η Λέσβος» είναι μερικοί από τους τίτλους μερίδας του τοπικού Τύπου για την άνοδο της ΑΕΛΚ. Η υπερβολή στο μεγαλείο της σχολίαζαν κάποιοι, αφού ούτε η Λέσβος ξενύχτισε, ούτε η πανηγυρισμοί ήταν τόσο μεγάλοι όπως μας τους παρουσίασαν. Οι Μυτιληνιοί την Κυριακή το απόγευμα έπιναν ήσυχοι το καφεδάκι τους στις καφετέριες της προκυμαίας. Ίσως οι γράφοντες να έχουν δικούς τους λόγους να πανηγυρίζουν για την άνοδο.
Οι Έλληνες εργαζόμενοι δουλεύουν περισσότερο και αμείβονται λιγότερο. Αυτό είναι το συμπέρασμα που έβγαλε η έκθεση του ΟΟΣΑ για την Ελλάδα. Αφιερωμένο στα μαντρόσκυλα του νεοφιλελευθερισμού που ζητούν περισσότερη δουλειά απ όλους μας.
« Ο Παπανδρέου ήταν εκτελεστική μαριονέτα των ΗΠΑ, η Ντόρα Μπακογιάννη ήξερε για τα πετρέλαια και το ΔΝΤ θέλει να στύψει την Ελλάδα πριν την ξεπουλήσει για τα κοιτάσματα της, τα οποία θα πωληθούν φτηνά σε πολυεθνικές.» Ντίρκ Μιούλερ, Γερμανός ειδικός σε θέματα χρηματιστηρίου, στο βιβλίο «Showdown». Η ελληνική τραγωδία σε 4 γραμμές.
Οι δύο τοποτηρητές της Τρόικας και της τρικομματικής οπερέτας στον τόπο μας Βογιατζής και Σηφουνάκης τα έβαλαν με τους Λημνιούς που ζητούν την αυτονομία του Νοσοκομείου της Λήμνου, επειδή οι άνθρωποι σε ανακοίνωση τους είπαν τα πράγματα με τ όνομα τους. κ. Βογιατζή και κ. Σηφουνάκη τι να κάνουμε όσο και να μην το θέλετε ο κόσμος ξύπνησε πια, οι εποχές που σας έκαναν υποκλίσεις πέρασαν. Μόνο κάποιοι μνημονιακοί σαλτιμπάγκοι των ΜΜΕ σας στηρίζουν ακόμα, αλλά κι αυτών η μπογιά έχει ξεφτίσει.
Το αδιαχώρητο επικράτησε την Πέμπτη που μας πέρασε στο ΙΚΑ Μυτιλήνης από συνταξιούχους που τους έκοψαν την σύνταξη λόγω λαθών στην απογραφή. Δεν έφθανε η ταλαιπωρία του κόσμου αλλά ο διοικητικός διευθυντής του υποκαταστήματος τούς έβαλε και τις φωνές γιατί ενοχλούσαν λέει την αρμόδια υπάλληλο. Φυσικά πήρε την κατάλληλη απάντηση από τους παρευρισκομένους. Εμ δεν φταις εσύ, αλλά το κομματικό πασοκικό αναξιοκρατικό σύστημα που σε ανέθρεψε και αντί να ζητάς ταπεινά συγνώμη από τους ανθρώπους, τους βρίζεις και από πάνω.
Στη φετινή έκθεση για την ελευθερία του Τύπου σε όλο τον κόσμο, η Ελλάδα κατέχει την 71η θέση. Κάτω ακόμη και από την Μπουρκίνα Φάσο, την Τόνγκα, την Αφρικανική Δημοκρατία και τη Μαυριτανία. Μια ευρωπαϊκή χώρα κατατάσσεται ανάμεσα σε χώρες που δεν έχουν καν δημοκρατικά πολιτεύματα. Ελευθερία του Τύπου δεν είναι η δυνατότητα του δημοσιογράφου κάποια στιγμή να διατυπώσει με ελευθερία μια άποψη, αλλά το κλίμα ελευθερίας μέσα στο οποίο μπορεί να λειτουργεί η δημοσιογραφία συνολικά. Επιβεβαίωση των παραπάνω είναι η δίκη του συντοπίτη μας δημοσιογράφου Κώστα Βαξεβάνη που θα γίνει στις 10 Ιουνίου σε δεύτερο βαθμό για την δημοσιοποίηση της λίστας Λαγκάρντ στο περιοδικό του HOT DOC. Να ευχηθούμε στον Κώστα να πάνε όλα καλά.
Δεν φτάνει που χρωστάει δεδουλευμένα κοντά 10 μηνών στους εργαζομένους της, τώρα η Express Service τους ζητάει και τα ρέστα προχωρώντας στη απόλυση 5 εργαζομένων που δραστηριοποιήθηκαν για τη δημιουργία Σωματείου, χωρίς μάλιστα να τους αποζημιώσει, αφού είχε προλάβει να καταθέσει εναντίον τους μήνυση για συκοφαντική δυσφήμηση και υπεξαίρεση. Βρε τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει… ά ρε Γιώργο πάντα πρωτοπόρος, βρήκες και μιμητές!
Για παρατηρήσεις, σχόλια ή οτιδήποτε άλλο μπορείτε να επικοινωνείτε με τη στήλη στο e-mail:
me.thrasos@yahoo.gr
