Δεν θέλει ξύρισμα μόνο το μουστάκι του Χίτλερ

(Κοινωνικός Ανθρωπολόγος - Ιστορικός και εργαζόμενος σε ΜΜΕ)

Δεν θέλει ξύρισμα μόνο το μουστάκι του Χίτλερ

Μήπως φασισμός δεν είναι μόνο το μουστάκι του Χίτλερ, η σβάστικα, τα τάγματα εφόδου, οι κτηνωδίες στους εβραίους, τους τσιγγάνους, ο Παπαδόπουλος, η σφαγή στο Δίστομο και τα μπλόκα στην Κοκκινιά και την Καισαριανή; Μήπως δεν είναι μονάχα οι παρακρατικοί μαφιόζοι της Χρυσής Αυγής παρότι σήμερα είναι οι κύριοι εκφραστές του; Φασισμός λοιπόν είναι και η διάλυση του κοινωνικού κράτους, η εξόντωση όσων περισσεύουν σαν απλά νούμερα σε στατιστική (άνεργοι, ΑμΕΑ, άστεγοι), οι ρατσιστικές επιτροπές κατοίκων των μαγαζατόρων, η εκβιαστική και υπό μεσαιωνικές συνθήκες εργασία των μεταναστών εργατών στα χωράφια της Μανωλάδας, τα προγράμματα «κοινωφελούς εργασίας» των 400 ευρώ, τα αστυνομικά και ρατσιστικά πογκρόμ στο κέντρο της Αθήνας, τα ιδεολογήματα του τύπου «οι άστεγοι χαλάνε την εικόνα της πρωτεύουσας», «οι άνεργοι είναι τεμπέληδες και βάρος για τα ταμεία», «οι μετανάστες είναι βρωμιάρηδες», η επίταξη των απεργών.

Μαξιλαράκι για την κρίση

Ο φασισμός δεν αποτελεί δηλαδή μια στιγμή εξαίρεσης του παρελθόντος που δεν πρόκειται να ξανασυμβεί, κάποιο σκοτεινό πολίτευμα, έργο κάποιων ψυχασθενών εξουσιομανών, αλλά μια διαδικασία που εξελίσσεται σήμερα στη δημοκρατία. Μιλώντας γενικά ο φασισμός είναι μια κατάσταση όπου το σύστημα δείχνει το πιο σκληρό του πρόσωπο. Και το δείχνει εκεί που ζορίζεται, σε περιόδους κρίσης. Μας το αποδεικνύει καθημερινά η επιλογή του ελληνικού κράτους για αυταρχικότητα, έντονη καταστολή, περιθωριοποίηση, δαιμονοποίηση και στοχοποίηση των «αδυνάτων» (και της «αδυναμίας» πχ. προσφυγιά, μετανάστευση) για να πλασαριστούν ως θύτες, καθώς σε περίοδο κρίσης χρειάζονται εξιλαστήρια θύματα. Και μ’ αυτό δεν εννοώ τα «καμένα χαρτιά» του ανταγωνισμού για μίζες μεταξύ των πολιτικών και των κομμάτων τους π.χ Τσοχατζόπουλος, που βγαίνουν στη φόρα για να κατευνάσουν την κοινωνική οργή.

Ο φασισμός έρχεται να υλοποιήσει βίαια αυτό που ζητάει το σύστημα σε καιρούς κρίσης, άμεσα πιο φθηνούς και πειθαρχημένους εργαζόμενους κι όσους περισσεύουν απομονωμένους και εξοντωμένους. Μας θέλει ρατσιστές και διαιρεμένους, φοβισμένους και κατακερματισμένους, άρα αδύναμους, έρμαια στις ορέξεις των εργοδοτών για κερδοφορία. Άρα τι καλύτερο για τους κυριάρχους και τις κυβερνήσεις τους, οι εργαζόμενοι να σφάζονται μεταξύ τους, όλοι εναντίων όλων, μετανάστες με Έλληνες, δημόσιοι με ιδιωτικούς, μόνιμοι με προσωρινούς.

Άρα τι καλύτερο σε μια περίοδο που χρειάζεται να ενταθεί η εκμετάλλευση και το ξεζούμισμα, να αναπαράγεται ο πιο καθυστερημένος διαχωρισμός που μπορεί να σκεφτεί κανείς, να τρώμε τα παραμύθια περί έθνους και φυλής, να γεμίζουμε με συμπλέγματα φόβου κι ανασφάλειας, να δαιμονοποιούμε τον φτωχό και όχι την φτώχεια, να βρίσκουμε την εύκολη λύση ρίχνοντας το φταίξιμο στον διπλανό μας και όχι στον από πάνω μας.

.

«Για το καλό»… ποιου;

Η διαχείριση της κρίσης με όπλα την τρομοκρατία του χρέους και την οργάνωση του φασισμού προσφέρει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για την συσπείρωση των εργαζομένων γύρω από τη μορφή έθνους-κράτος, δηλαδή την διαίρεση της εργατικής τάξης και τη βίαιη συσπείρωση της γύρω από τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης. Έτσι διευκολύνονται τα σχέδια των πλουσίων για ακόμα μεγαλύτερη πειθάρχηση των εργαζομένων, μεγαλύτερο έλεγχο, μεγαλύτερη παραγωγικότητα και τελικά υψηλότερα κέρδη. Για να διασφαλίσουν ότι ένα ωραίο πρωινό δεν θα ξεσηκωθούν οι… αποκάτω και θα συνεχίσουν να δουλεύουν αποδεχόμενοι τα μέτρα και τις περικοπές, πρέπει να πιστέψουν ότι δουλεύουν όχι για πλουτίζουν οι εκμεταλλευτές αλλά για το καλό της πατρίδας! Θα πρέπει να πειστούν ότι θυσιάζοντας ατελείωτες κακοπληρωμένες εργατοώρες συνεισφέρουν σε κάτι που τους υπερβαίνει. Γι’ αυτό σήμερα στη δίνη της «κρίσης χρέους», η «εθνική ενότητα», δηλαδή η ενότητα των εκμεταλλευτών με τους εκμεταλλευτές τους, προάγεται από το κράτος και τους ιδεολόγους του συστήματος ως επιτακτική κοινωνική λύση. Και όταν ξεκουράζουν τα σακατεμένα μυαλά και κορμιά τους από τα 12ωρα, αν έχουν δουλειά, τους ακούμε να λένε για το πώς μετά τους κακούς σπεκουλαδόρους που έχουν βάλει στόχο την καημένη Ελλάδα, οι μετανάστες ευθύνονται για όλα τα δεινά. Για τις μειώσεις μισθών - λες και οι μισθοί στο δημόσιο που δεν υπάρχουν μετανάστες δεν πέφτουν κατακόρυφα. Για την ανεργία, λες και δεν υπάρχουν άνεργοι γιατροί, νοσηλευτές, δάσκαλοι, καθηγητές, μηχανικοί, δημοσιογράφοι και πάει λέγοντας. Για την εγκληματικότητα, λες και το χρώμα του δέρματος ή η θρησκεία γεννά το έγκλημα και όχι η φτώχεια, η εξαθλίωση και η γκετοποίηση όπως ακριβώς συνέβη και με τους έλληνες μετανάστες. Όσο πιο πολύ αντιλαμβανόμαστε ότι η θέση και τα προβλήματα των εργαζομένων ή ανέργων ανεξαρτήτως καταγωγής ή θρησκεύματος είναι κοινά, τόσο τα ρατσιστικά επιχειρήματα θα μας φαίνονται πύργοι από τραπουλόχαρτα.

Αγώνας Αξιοπρέπειας

Σε περιόδους κρίσης η δημοκρατία μπορεί να είναι το ίδιο αυταρχική και αποτελεσματική, όσο αφορά βέβαια την καταστολή και την όξυνση της εκμετάλλευσης. Ο αντιφασιστικός αγώνας λοιπόν, δεν είναι αγώνας της δημοκρατίας απέναντι στη σβάστικα. Δεν είναι αγώνας των φιλάνθρωπων διανοουμένων ενάντια στους μισάνθρωπους ψυχάκηδες. Δεν είναι ο αγώνας της λογικής ενάντια στην παράνοια. Ο αντιφασιστικός αγώνας είναι πάντα αγώνας ταξικός. Είναι ο αγώνας της επιβολής των συμφερόντων της σύγχρονης εργατικής τάξης απέναντι στα συμφέροντα των καπιταλιστών. Είναι ο αγώνας της αυτονομίας των εργαζομένων απέναντι στην κοινοβουλευτική δημοκρατία του κεφαλαίου. Είναι ο αγώνας της αξιοπρέπειας απέναντι στην καθολική υποτίμηση της ζωής μας.

Υπερ…βολές

Για όσους βιαστούν να συμπεράνουν ότι διάβασαν «άλλο ένα γραφικό ή και ξύλινο κείμενο»: Ας πάμε σε κάτι πιο οικείο, ακόμα πιο οικείο και από τα παραπήγματα των προσφύγων στο λιμάνι που χαλούν… την τουριστική αισθητική. Ποιον εξυπηρετούν οι αντιφασιστικές φανφάρες κάποιου - συνοδεία ενός μαγειρεμένου φαγητού - όταν ο ίδιος υφαρπάζει το 5% κάθε εργαζομένου που απασχολεί; Ο πραγματικός αντιφασισμός δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι για χοντρές μπίζνες. Εκείνοι που εκμεταλλεύονται και βγάζουν κέρδος - κατά τα άλλα ως μη κερδοσκοπικοί – από των ιδρώτα άλλων, δεν μπορούν να δίνουν ρεσιτάλ ανθρωπιάς, παρά μόνο υποκρισίας.

Όλα… στον Μπόμπολά! Το ένα μετά το άλλο τα έργα στην Βόρεια Ελλάδα περνούν στον όμιλο του Μπόμπολα ΑΚΤΩΡ. Την εβδομάδα που μας πέρασε ανακοινώθηκε και η παραχώρηση του έργου της σύνδεσης του λιμανιού της Θεσσαλονίκης με την Εγνατία Οδό. Εμ, έτσι είναι τσάμπα θα στήριζε ο άνθρωπος από το ΜΕΓΚΑ και το Έθνος τη μνημονιακή συγκυβέρνηση;

 Όταν θα βάλεις το χακί θα καθαρίζεις την ακτή και ήρωας θα γίνεις. Πού χρήματα για εργάτες καθαριότητας!

 Στην κουστωδία των επιχειρηματιών που συνόδευαν τον Σαμαρά στην Κίνα ήταν και ο βιομήχανος της ΜΕΒΓΑΛ Πέτρος Παπαδάκης, ο οποίος χρωστά δεδουλευμένα 4 μηνών στους εργαζομένους του και οι οποίοι έχουν ξεκινήσει επίσχεση εργασίας. Ωραία ανάπτυξη οραματίζεσαι κ. Πρωθυπουργέ. Όπως λέει και η λαϊκή ρήση «πες μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι».

 Σε άγχος και εκνευρισμό απέδωσε ο Διευθυντής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Λέσβου κ. Βασίλης Κοντάρας το πρόβλημα που δημιουργήθηκε στην Φυσική. Δηλαδή κ. Κοντάρα μας, αν κατάλαβα καλά, θέλεις να μας πεις ότι από «άγχος και εκνευρισμό» δεν γνώριζαν οι πολιτικοί σου προϊστάμενοι πως ο καθηγητής που ήταν μέλος της Κεντρικής Επιτροπής Γενικών Εξετάσεων ήταν και διαχειριστής σε εκπαιδευτικό site και είχε ήδη αναρτήσει το θέμα που πρότεινε και έπεσε στις εξετάσεις από το Μάρτιο; Λίγη ντροπή και σεβασμός στα παιδιά δεν θα έβλαπτε. Υπάρχει και θεός που βλέπει, όπως έλεγε και η γιαγιά μου.

 Με δικαστική απόφαση επιστρέφει στον ραδιοσταθμό ALPHA o πρώτος απολυθείς τεχνικός που δεν υπέγραψε ατομική σύμβαση. Εμπρός γενναίοι δικαστές, όπως θα έλεγε και ο κ. Ζώρας. Εμπρός γενναίοι εργαζόμενοι, θα συμπληρώσω εγώ.

Μέχρι τώρα γνωρίζαμε για ξαναζεσταμένα φαγητά. Τώρα διαβάσαμε και για ξαναζεσταμένα βραβεία 1 χρόνο μετά. Σημεία των καιρών.

Μητροπολίτης Δημητριάδος Ιγνάτιος: «Καταλαβαίνω τη κρίση, ξέρω πολύ καλά τα προβλήματα, ζω ανάμεσά σας. Αυτό, όμως, δεν δικαιολογεί επ ουδενί να ενδώσουμε και να υποχωρήσουμε στο κήρυγμα της αγάπης, στο κήρυγμα του σεβασμού του άλλου και της διαφορετικότητας. Τότε θα έχουμε προδώσει το Χριστό και το Ευαγγέλιο του». Φωτισμένος ιεράρχης σε σκοτεινούς καιρούς.

Διπλοθεσίες, προγραμματάκια και προσφάτως ταξιδάκια, άντε απόλαυσέ τα τώρα που μπορείς γιατί η δικαιοσύνη αργεί, αλλά δεν λησμονεί.

Για παρατηρήσεις, σχόλια ή οτιδήποτε άλλο μπορείτε να επικοινωνείτε με τη στήλη στο e-mail:

me.thrasos@yahoo.gr