 Γράφει: Μπαλάσκας Στρατής/ εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ
Η φωτογραφία που δημοσιεύουμε , αποτελεί μια πραγματική γροθιά προς όλους όσοι αντιλαμβάνονται τη φύση ως… διαχειρίσιμο αγαθό. Αποτελεί μαζί με τη λεζάντα της την κραυγή μιας 13χρονης που έχει φίλους τις αλεπούδες. Το Max, τη Shadow, τον Junior, την Taz… Αλεπούδες με τις οποίες παίζει στην αυλή του σπιτιού της, μαζί με τις γάτες τις… Γιατί η φύση για τη 13χρονη αυτή κοπελίτσα δεν είναι χώρος επικυριαρχίας, αλλά συμβίωσης… Η φύση μέσα στην οποία μεγάλωσε η 13χρονη από τη βορειοδυτική Λέσβο και στην οποία έμαθε ότι δυστυχώς μια γάτα και μια αλεπού συμβιώνουν, αλλά ένας άνθρωπος μερικές - πολλές φορές είναι χειρότερος από ζώο. Ή μάλλον, το χειρότερο ζώο… Έγραφε, το λοιπόν, πριν λίγες μέρες σε σελίδα κοινωνικής δικτύωσης η 13χρονη αυτή, δίπλα από τη μοναδικής αξίας φωτογραφία… «Δεν μπορώ άλλο… θέλω όλοι να το ακούσετε αυτό… Αυτή η φωτογραφία είναι από τον παλιό μου αλεπού τον ΜΑΧ… Πριν δυο χρόνια τον πυροβόλησαν. Μετά από αυτό συνέχισε να έρχεται το κορίτσι του η Shadow και τα παιδιά του. Όμως φέτος δεν είδαμε καθόλου το κορίτσι του, απλά βλέπαμε ένα από τα παιδιά του, τον Junior και το κορίτσι του την Taz. Πριν λίγους μήνες τον δηλητηριάσανε. Σήμερα πριν 10 λεπτά ήρθε σπίτι μας μια μικρή αλεπουδίτσα. Της δώσαμε φαγητό. Πριν λίγο ακούσαμε δυο πυροβολισμούς!!!» «Καρφιά» στο μυαλό και στην καρδιά τα λόγια της 13χρονης. «Καρφιά» στο σύγχρονο πολιτισμό μας… Ακούει κανείς άραγε, ή μήπως μέσα σε ετούτο το χαμό που ζούμε, τα λόγια μιας 13χρονης παιδούλας δεν έχουν σημασία; Αλλά στο μέλλον, για τι θα έχουμε άραγε να περηφανευτούμε αν όχι για ετούτα τα σημερινά 13χρονα παιδιά; Και πόσο θα μπορούμε να τα κοιτάξουμε στα μάτια; |
