Αποχαιρετισμός στον Άρη Ταστάνη
Χρόνος ανάγνωσης :
3'Ο Αιγαιοπελαγίτης άνεμος του πνεύματος, διάλεξε γι’ άλλη μια φορά τη Λέσβο, να μεταφέρει τον πολύτιμο σπόρο του. Το ’χει παλιά συνήθεια απ’ τον προπάππο του, τον Αίολο, που έστειλε στο ίδιο χώμα τη Σαπφώ , πρώτη σπορά στο λίκνο του πολιτισμού μας.
Υπάρχουν άνθρωποι όμοιοι με ταξιδιάρικα σύννεφα. Άλλοι που μοιάζουν με τρεχούμενο νερό, και κάποιοι με άγονα ξερονήσια. Ο ποιητής Άρης Ταστάνης έζησε όλη τη ζωή σαν δέντρο· μοναχικό, σε κήπους άνυδρους.
Έτσι όπως τον βλέπαμε στο καροτσάκι του , οι περισσότεροι νομίζαμε ότι δεν περπατούσε. Ξεχνούσαμε, όμως, πως οι κλώνοι του ψήλωναν τόσο πολύ, ώστε να βλέπει από πανοραμική θέα τον κόσμο. Τα μαραμένα περιβόλια της δικαιοσύνης, την πάχνη απ’ των καταφρονεμένων τα δάκρυα , τους φράχτες που δεσμεύουν τις ελευθερίες μας, τα ευγενή οράματα του σύμπαντος κόσμου.
Και τ’ αποτύπωσε όλα τούτα στο χαρτί. Η ποίηση, σ’ όποιον την υπηρετεί πιστά, του εμπιστεύεται αλάνθαστους χρωστήρες.
Ποιος από μας μπορεί, λοιπόν, ν’ αμφισβητήσει την προσφορά ανθρώπων-δέντρων στον πολιτισμό; Την ταπεινότητα, την καρτερία, το μεγαλείο τους, με όποιες κοινωνικές συνθήκες κι αν τους περιβάλλουν. Η ακινησία τους είναι τελείως φαινομενική .Αυτοί προσφέρουν στην ουσία της ζωής μας οξυγόνο.
Ο Άρης ρίζωσε, άνθιζε σε κάθε του άνοιξη, κι άφησε ωραίους καρπούς για παρακαταθήκη. Τον φετεινό Σεπτέμβρη η αντοχή του φυλλορρόησε· αρνήθηκε τον επικείμενο χειμώνα.
Για όσα μας πρόσφερε, ευγνώμονες τον αποχαιρετάμε, έχοντας την πικρή συνείδηση, ότι πολλοί από μας, δεν καταφέραμε ν’ ανταποδώσουμε ούτε στο ελάχιστο, αμβλύνοντας τις δυσκολίες του, όσο ζούσε .Σήμερα του οφείλουμε μια ταπεινή συγγνώμη και του ευχόμαστε γαλήνια διαμονή σε τόπους δίκαιων και χλοερών ονείρων.
Με όλα τα παραπάνω λόγια που έγραψε η ποιήτρια και φίλη του Λενέτα Στράνη κατευοδώνουμε σήμερα έναν άξιο και ξεχωριστό συμπατριώτη μας : τον ποιητή και αγωνιστή Άρη Ταστάνη. Χαιρετίζουμε το ήθος του, την ευαισθησία, την αξιοπρέπεια, τη δημιουργικότητα, το ανεξάντλητο ψυχικό του σθένος..
Ο Άρης Ταστάνης αποτελεί πρότυπο για όλους μας. Από δεκατεσσάρων ετών οργανώθηκε στην Αριστερά , συμμετείχε σε πολλές κοινωνικοπολιτικές ομάδες, και αγωνίσθηκε σ’ όλη του τη ζωή σθεναρά, διεκδικώντας καλύτερες συνθήκες ζωής για τους πάσχοντες συνανθρώπους μας. Η ποίηση ήταν η παρηγορία του και ο αγώνας το χρέος.
Αγώνας, όμως, που πολλές φορές δοκιμάστηκε απ’ τη σιωπή της Πολιτείας , την αναλγησία των υπευθύνων και την αδιαφορία των δήθεν υγιών μελών της κοινωνίας μας. Βλέπετε , η σωματική αναπηρία γίνεται απ’ όλους ορατή, ενώ η ψυχική και η πνευματική περνούν απαρατήρητες..
Ο ίδιος ανέφερε ότι « το περίφημο αναπηρικό κίνημα στην Ελλάδα δεν έχει καταφέρει να επιτύχει, παρά ελάχιστες αλλαγές, προς τη βελτίωση των συνθηκών ζωής των αναπήρων, οι οποίες στην ουσία πραγματοποιήθηκαν μόνο όταν το ελληνικό κράτος υποχρεώθηκε να εναρμονιστεί με την νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης» .
Ο τελευταίος καταγγελτικός του λόγος ήχησε προφητικός τον περασμένο Αύγουστο: «Θα διατηρούμε, είπε, καθαρή την ψυχή και τη συνείδησή μας, γνωρίζοντας πως ακόμη κι αν δεν μπορέσαμε να αλλάξουμε την κατάσταση, θα την έχουμε τουλάχιστον καταγγείλει».
Ο Άρης έφυγε από κοντά μας. Το χρέος μένει τώρα σε μας να συνεχίσουμε τον αγώνα και να τον δικαιώσουμε.
Η Ομοσπονδία Λεσβιακών Συλλόγων Αττικής, και η Λέσβος ολόκληρη, απευθύνει θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του, που στάθηκαν κοντά του με τόση αυταπάρνηση, και υπόσχεται στον εκλιπόντα και σε κείνους, ότι το έργο του, σε όλους τους τομείς ,θα αγκαλιαστεί από τα μέλη της και θα αποτελέσει το έναυσμα στην περαιτέρω δημιουργική της πορεία.
(Επικήδειος που εκφωνήθηκε από τον Πρόεδρο της Ομοσπονδίας Λεσβιακών Συλλόγων Αττικής Χριστόδουλο Τσακιρέλλη στην κηδεία του αγωνιστή και ποιητή Άρη Ταστάνη στις 24-9-2013)
