Πρωτοβουλία για την δημιουργία «Εργατικής Λέσχης» στην Μυτιλήνη

Η επίθεση που έχει δεχθεί η ελληνική κοινωνία από τις κυβερνήσεις της τελευταίας τριετίας και την τρόικα δεν έχει προηγούμενο: φτωχοποίηση των εργαζόμενων και των συνταξιούχων, απολύσεις, ανεργία, ελαστική και ανασφάλιστη εργασία, κατάργηση κοινωνικών δομών, ιδιωτικοποίηση δημόσιων αγαθών, περιστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων κ.λπ.. Με πρόσχημα το χρέος έχουν επιβάλλει μια πολιτική υποβάθμισης του βιοτικού επιπέδου της κοινωνίας για να σώσουν τις τράπεζες και τα κέρδη του κεφαλαίου.

Οι αγώνες που έχουν γίνει από τους εργαζόμενους τα χρόνια αυτά ήταν μεγάλοι αλλά δεν κατόρθωσαν να ανατρέψουν τις πολιτικές αυτές. Κι αυτό οφείλεται τόσο στην υποταγμένη συνδικαλιστική γραφειοκρατία που δεν ήθελε ούτε μπορούσε να δώσει αποφασιστικούς αγώνες όσο και στο κλίμα ιδεολογικής τρομοκρατίας που έχει επιβληθεί στην κοινωνία περί χρεοκοπίας κ.λπ.. Ταυτόχρονα τα κυβερνητικά επιτελεία προσπάθησαν να στρέψουν τη λαϊκή αντίδραση σε πιο διαχειρίσιμα μονοπάτια, να διασπάσουν τους εργαζόμενους, να οδηγήσουν σε συστημικές διαμαρτυρίες (βλ. Χρυσή Αυγή), στην ηττοπάθεια και τον επιβιωτισμό.

Εμείς λέμε: ο ατομικός δρόμος είναι αδιέξοδος! Κανένας δεν πρέπει να μείνει μόνος του στην κρίση! Κανένας να μη λείψει από τον αγώνα για την ανατροπή, για να ξανακερδίσουμε τις ζωές μας!

Στην προσπάθεια να χτίσουμε δομές συντονισμού των εργατικών και κοινωνικών αγώνων, δομές αλληλεγγύης και ανάπτυξης συντροφικών δεσμών ανάμεσά μας, στην προσπάθεια να αντισταθούμε στην αλλοτρίωση και την απομόρφωση που έχουν επιβάλλει στην κοινωνία, εμείς, εργαζόμενοι, ελαστικά απασχολούμενοι, άνεργοι, νέοι, παίρνουμε μια πρωτοβουλία για την ίδρυση μιας Εργατικής Λέσχης στη Μυτιλήνη με τρεις βασικούς στόχους:

 

Να αποτελέσει χώρο συνάντησης του κατακερματισμένου χώρου της εργασίας (άνεργοι, ελαστικά απασχολούμενοι, τύποις «αυτοαπασχολούμενοι» κ.λπ.) ώστε να μπορέσουν και αυτοί να ενταχθούν ενεργότερα στην συνδικαλιστική ζωή. Ταυτόχρονα να είναι σημείο αναφοράς και για τον συντονισμό των σωματείων και εργαζόμενων που βρίσκονται σε κινητοποιήσεις και αγώνες.

Να αποτελέσει χώρο ανάπτυξης πρωτοβουλιών ταξικής αλληλεγγύης για χαμηλόμισθους, απολυμένους, άνεργους κ.λπ., όχι με μια λογική φιλανθρωπίας ή ΜΚΟ αλλά της ενίσχυσης του αγώνα που κάνουμε για αξιοπρεπή δουλειά και συνθήκες ζωής. Δεδομένη θα πρέπει να είναι και η αλληλεγγύη στους μετανάστες ως ένα τμήμα της εργατικής τάξης που πλήττεται ιδιαίτερα σήμερα με την άνοδο του ρατσισμού και του φασισμού και την όξυνση της εκμετάλλευσης.

Να αποτελέσει χώρο έκφρασης και καλλιέργειας ενός γνήσιου λαϊκού, εργατικού πολιτισμού, κόντρα στα σκουπίδια της βιομηχανίας του θεάματος, με μορφωτικές διαδικασίες και εκδηλώσεις, κινηματογραφική λέσχη και βιβλιοθήκη, μουσικές και θεατρικές ομάδες, ομάδες φωτογραφίας, χορού, συλλογική κουζίνα και αυτοδιαχειριζόμενο καφενείο κ.λπ..

 

Η εργατική λέσχη είναι ένα πείραμα πρωτότυπο, ανοιχτό ακόμα στη διαμόρφωση των στόχων και του περιεχομένου της. Τα μέλη της και η συνέλευσή της θα αποφασίζουν για όλα αυτά. Δεν θα πετύχει αν δεν το αγκαλιάσει ο κάθε εργαζόμενος, με τη μικρή ή μεγαλύτερη συμβολή του ο καθένας, αν δεν γίνει το χτίσιμό της υπόθεση της εργαζόμενης πλειοψηφίας. Δεν θέλουμε να γίνει ένα στέκι παραγόντων του «κινήματος», δεν θέλουμε να γίνει ένα παραμάγαζο που θα υποκαταστήσει τα σωματεία και τις διαδικασίες τους. Είναι όμως ανάγκη να γίνει!